Uhm. Cóż. To opinia dotycząca całej serii, niewątpliwie pięknie namalowanej, pełnej niesamowitych postaci. Historia tętni żywą wyobraźnią, jeśli można tak powiedzieć. Strasznie mi się to wszystko kojarzyło ze stylem opowieści Terrego Gilliama, on mógłby coś takiego wymyślić, może nakręcić. Jest to po prostu jeden wielki surrealistyczny cyrk :) I niestety wraz z tymi zaletami przychodzi też wada, ale może problem mam tylko ja.

No a więc, nie wiem czy zrozumiałem o co tu ogólnie chodziło :D Tzn początek jest jeszcze spoko, pierwszy tom, drugi, ale im dalej w las tym wszystko zaczyna przypominać jakiś oniryczny sen - i jeśli o to chodziło to ok, ale ja lubię czuć ciągłość wydarzeń. Też mam problem z tym że - i dotyczy to sporej części komiksów które czytałem - że są zbyt pośpieszne, akcja pędzi w nich z kadru na kadr, ze strony na stronę; często brakuje kilku rysunków by nadać dramaturgii danej sekwencji, a czasem brakuje po prostu sensownego dialogu.

Także jest to dzieło naprawdę z potencjałem, ale wg mnie niespełnione. A może ja po prostu jestem typem raczej książkowym niż komiksowym? W każdym razie będę próbować dalej.

A Azymut warto przeczytać ze względu na warstwę wizualną i świat przedstawiony - świetna maszyneria, w którą nie tchnięto należycie historii, o której miała opowiadać.

Uhm. Cóż. To opinia dotycząca całej serii, niewątpliwie pięknie namalowanej, pełnej niesamowitych postaci. Historia tętni żywą wyobraźnią, jeśli można tak powiedzieć. Strasznie mi się to wszystko kojarzyło ze stylem opowieści Terrego Gilliama, on mógłby coś takiego wymyślić, może nakręcić. Jest to po prostu jeden wielki surrealistyczny cyrk :) I niestety wraz z tymi...

Nie lubię czytać serii, jeśli nie mam dostępu do kolejnego tomu. Niestety, czasami jest to konieczność ze względów wydawniczych. Po prostu trzeba wykazać się cierpliwością i już. Tak było i w tym przypadku. Na tom 4 trochę sobie poczekałam. Było warto. Może niektóre wątki fabularne już uleciały z mej pamięci, niemniej jednak historia się broni. Zresztą odnoszę wrażenie, że nie ona jest tu najważniejsza. To świat przedstawiony gra główną rolę. I to zarówno ze względu na pomysł, jak i wykonanie. Już dawno nie czytałam komiksu, który by mi się tak podobał od strony graficznej. Wprost oczu nie mogłam oderwać. I te rozwiązania fabularne, choćby latające dywany jednogarbne. Cudne. Nie pozostaje mi nic innego niż upolować tom piąty. Co również wam sugeruję.

Nie lubię czytać serii, jeśli nie mam dostępu do kolejnego tomu. Niestety, czasami jest to konieczność ze względów wydawniczych. Po prostu trzeba wykazać się cierpliwością i już. Tak było i w tym przypadku. Na tom 4 trochę sobie poczekałam. Było warto. Może niektóre wątki fabularne już uleciały z mej pamięci, niemniej jednak historia się broni. Zresztą odnoszę wrażenie, że...

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

Kolejna część "Azymutu" - patrz mój opis w części pierwszej. Cała seria jest zachwycająca. Bardzo polecam.

OCENA DLA CAŁEJ SERII (nie tylko tego tomu).

Czarujący, przewrotny, fenomenalnie narysowany - warty poznania!

Nie niesie głębokich treści, ale przecież nie o to chodzi :-) Karm oczy , chłoń historię zanim do Ciebie dotrze pożeracz czasu...

OCENA DLA CAŁEJ SERII (nie tylko tego tomu).

Czarujący, przewrotny, fenomenalnie narysowany - warty poznania!

Nie niesie głębokich treści, ale przecież nie o to chodzi :-) Karm oczy , chłoń historię zanim do Ciebie dotrze pożeracz czasu...

(zbiorczo 1-5)
Ciezkie w ocenie. Widac duza maestrie w tworzeniu spojnego swiata, z oryginalnym podejsciu do CZASU - traktowania go jako waluty, namacalnego bytu sterujacego swiatem. Do tego plejada najdziwniejszych mechanizmow, zwierzat, zjawisk, bogow, bohaterow, krain.
Fabula zupelnie nieprzewidywalna, co z jednej strony zwieksza jej atrakcyjnosc, ale z drugiej zbyt duza szalenstwa pozostawia obojetnym.
Przydaloby sie utemperowanie kreatywnosci, a stworzenie lepszego kregoslupa historii i mniej licznej plejady bohaterow.
Porywajaca wizja, ale niestety przytloczyla sama historie.
Przeczytac na pewno warto - zwlaszcza, ze pieknie namalowane. Niektore pomysly rowniez bardzo oryginalne i godne najlepszych dziel fantastycznych.
Ale o ile epizody sa znakomite i kazda kolejna przygoda wydaje sie jeszcze bardziej szalona, to glowna os fabularna troche traci. Szkoda, bo wiele z tych przygod i pomyslow zaslugiwaly na wieksze rozbudowanie i wyeksponowanie.

(zbiorczo 1-5)
Ciezkie w ocenie. Widac duza maestrie w tworzeniu spojnego swiata, z oryginalnym podejsciu do CZASU - traktowania go jako waluty, namacalnego bytu sterujacego swiatem. Do tego plejada najdziwniejszych mechanizmow, zwierzat, zjawisk, bogow, bohaterow, krain.
Fabula zupelnie nieprzewidywalna, co z jednej strony zwieksza jej atrakcyjnosc, ale z drugiej zbyt...

Baśnie tysiąca i jednej nocy w wizji Lupano i Andreae. Dobre to jest! Nadchodzi wojna... i zostaje zbudzone jeszcze coś gorszego. Miłość utracona skuwa świat lodem. Czyżby to koniec świata? Nie! Pozostał jeszcze jeden tom :) Co raz bardziej rozsmakowuję się w tej powieści. Przy czwartym tomie nie czuję się już obco w tym świecie. Rzeczy i zdarzenia zyskują swój sens. Wyjaśnia się nawet pochodzenie chronoskrzydłych - swoja drogą genialny pomysł. Odchodzi mój ulubiony bohater drugoplanowy... ale cóż, taki los. Kończ czytać opinię i bierz się za tom ostatni :P

Baśnie tysiąca i jednej nocy w wizji Lupano i Andreae. Dobre to jest! Nadchodzi wojna... i zostaje zbudzone jeszcze coś gorszego. Miłość utracona skuwa świat lodem. Czyżby to koniec świata? Nie! Pozostał jeszcze jeden tom :) Co raz bardziej rozsmakowuję się w tej powieści. Przy czwartym tomie nie czuję się już obco w tym świecie. Rzeczy i zdarzenia zyskują swój sens....

Od mojej lektury poprzedniego tomu minęło sporo czasu. W międzyczasie polski wydawca serii zawiesił swoją działalność a polską edycją komiksu przejęło wydawnictwo Kurc. Czy nawet po długiej przerwie kolejna odsłona serii zachwyca?

Mania Ganza ma wyjść za pustynnego władcą Babę Musirę. Jednakże do królestwa przybywa grupa osób, która chce przeszkodzić zaślubinom. W tym samym czasie matka Mani postanawia uwolnić pradawne zagrożenie.

Pod względem emocjonalnym ten tom jest bardzo mocny. Niektóre postacie, które do tej pory wydawały się nieczułe czy też wyłącznie komicznym elementem tutaj okazują się zdolne do niesamowitych poświęceń czy współczucia. Można autentycznie wzruszyć się w paru miejscach. Ten tom to jednak nie tylko tragedie na skalę osobistą, ale sceny prawdziwych masakr. Tutaj trochę rozczarowało mnie jak potraktowano wątek wojny zapowiadanej w poprzednim tomie, ale być może motyw ten będzie kontynuowany w innych warunkach.

Trochę szkoda, że nie wszystkie wątki zostały należycie rozwinięte. Parę motywów zostało jedynie wspomnianych, chociaż poprzednie tomy sugerowały, że odegrają większą rolę. Za to główny wątek pędzi na łeb na szyję i nie ma ani chwili na oddech. W poprzednich tomach wydaje mi się było miejsca na rozbudowę świata przedstawionego.

Graficznie jest jak zawsze w tej serii wręcz zachwycająco. W tym tomie widać dużo elementów zaczerpniętych z Bliskiego Wschodu. Kostiumy czy architektura robią duże wrażenie. Również kolorystyka odgrywa tu dużą rolę, szczególnie w finale, gdzie dominuje biel. Nie brakuje tu też scen naprawdę spektakularnych jak chociażby manifestacja mocy jednej z postaci.

Tom ten jest wart uwagi dzięki swojej pomysłowości i rysunkom. Odnoszę jednak wrażenie, że autor trochę za bardzo się spieszył i nie poświęcił należytej uwagi wszystkim wątkom. Nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Od mojej lektury poprzedniego tomu minęło sporo czasu. W międzyczasie polski wydawca serii zawiesił swoją działalność a polską edycją komiksu przejęło wydawnictwo Kurc. Czy nawet po długiej przerwie kolejna odsłona serii zachwyca?

Mania Ganza ma wyjść za pustynnego władcą Babę Musirę. Jednakże do królestwa przybywa grupa osób, która chce przeszkodzić zaślubinom. W tym...

Kolejne podróże i perypetie. Najlepsza wg mnie jest piaskowa postać.

Kolejne podróże i perypetie. Najlepsza wg mnie jest piaskowa postać.

CZAS UCIEKA

Polscy czytelnicy na czwarty tom serii „Azymut” musieli sporo poczekać. Przyznam, że sam straciłem nadzieję, iż kiedykolwiek się jego doczekam. Tym bardziej, że najpierw Wydawnictwo Komiksowe, odpowiedzialne za publikację cyklu zaprzestało wydawania jakichkolwiek opowieści graficznych poza polskimi, a potem, całkiem niedawno, niestety przestało istnieć. Na szczęście oficyna Kurc zrobiła miłośnikom nie lada niespodziankę i na raz rzuciła na rynek wznowienia trzech pierwszych tomów, jak i wydała w końcu czwarty. Że warto było na niego czekać, chyba dodawać nie muszę, bo „Azymut” to kawał rewelacyjnej, porywającej serii, która urzeka scenariuszem i autentycznie zachwyca genialnymi ilustracjami.

Czas ucieka. Wydarzenia nabierają tempa. Nadzieja umiera.
Piękna Mania Ganza wpadła w łapy Baby Musira, bezwzględnego władcy pustyni, za którego ma właśnie zostać wydana. Liczy jednak, że jej tajemnica, o której mężczyzna nie ma jeszcze najmniejszego pojęcia, pozwoli jej uniknąć losu zostania sto trzecią małżonką przywódcy. Bo kiedy ktoś tylko próbuje zbliżyć się do Manii, nocą podczas snu Pożeracz Czasu pozbawia delikwenta niemal wszystkich pozostałych mu dni. Rzecz w tym, że Baba także skrywa własny sekret, który zapewnił mu jego pozycję: dzięki spożywaniu pewnych owoców, nigdy nie sypia. Jak ma w takiej sytuacji poradzić sobie Mania?
Sama chyba nie da rady, dlatego na scenie pojawiają się oni! Zakochany w dziewczynie poeta Eugeniusz, wraz z majorem Orestesem Szczypawą, przybywa jej na ratunek. Niestety, kiedy i ich misja kończy się niepowodzeniem, a ich głowy mają zostać ścięte na ceremonii zaślubin, wydaje się, że już nie ma nadziei. Czy tak będzie naprawdę?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/06/azymut-4-czarne-chmary-biay-zagiel.html

CZAS UCIEKA

Polscy czytelnicy na czwarty tom serii „Azymut” musieli sporo poczekać. Przyznam, że sam straciłem nadzieję, iż kiedykolwiek się jego doczekam. Tym bardziej, że najpierw Wydawnictwo Komiksowe, odpowiedzialne za publikację cyklu zaprzestało wydawania jakichkolwiek opowieści graficznych poza polskimi, a potem, całkiem niedawno, niestety przestało istnieć. Na...