Zupełnym przypadkiem zaczęłam czytać "Kaśkę". Nie spodziewałam się, że tego typu literatura może wciągnąć mnie aż tak bardzo. Z zapartym tchem śledziłam losy tej prostej dziewczyny. Często oburzałam się na ogólnikowe podejście do mężczyzn. Ale jedno autorce muszę przyznać. To nie jest książka o "dawnych czasach". To książka traktująca bardzo uniwersalnie rolę kobiety w społeczeństwie. Sama byłam zaskoczona jak bardzo mimo upływu czasu adekwatne zachowania społeczeństwa można zaobserwować dzisiaj. Może zmieniły się stroje, środki transportu, czy słownictwo, ale tak na prawdę los samotnej kobiety we współczesnym świecie nie odbiega tak bardzo od losów bohaterek Zapolskiej. Zapolska mówi o tych samych pragnieniach, których doświadczają współczesne kobiety, o potrzebie miłości, szacunku, bliskości. O tym jak bardzo kobiety gotowe są poświęcać siebie i swoje marzenia i jak silne potrafią być w swojej walce. Czytając "Kaśkę Kariatydę" nieraz miałam ochotę krzyczeć do niej: wstań, odezwij się, powiedz im jaka jest prawda. Jednak moje doświadczenia życiowe pokazały mi jak często bezbronne stajemy się wobec krzywdzącej nas niesprawiedliwości. I jak trudno przebić się poza mur nienawiści, pogardy. Z jedną tylko tezą się nie zgodzę. Nie wszyscy mężczyźni są tak źli i zepsuci. I mam nadzieję, że Zapolska potraktowała tu postacie męskie jako pewnego rodzaju metaforę, a nie wyraziła swojej opinii o wszystkich synach Adama. I jeszcze jedno - ta książka nie pozostawia czytelnikowi zbyt wiele nadziei. Ale może to powinno być dla nas motywacją do pisania swojej historii tak, żeby miała inne zakończenie.

Zupełnym przypadkiem zaczęłam czytać "Kaśkę". Nie spodziewałam się, że tego typu literatura może wciągnąć mnie aż tak bardzo. Z zapartym tchem śledziłam losy tej prostej dziewczyny. Często oburzałam się na ogólnikowe podejście do mężczyzn. Ale jedno autorce muszę przyznać. To nie jest książka o "dawnych czasach". To książka traktująca bardzo uniwersalnie rolę kobiety w...