Bardzo lubię jak ktoś, kto od siebie nie dał nic. Nie napisał dwóch stron tekstu, a poucza ludzi o ich talencie lub jego braku. Piszę ten tekst w ramach protestu i zwróceniu się do innych czytelników książek. Rozumiem, że książki mogą się podobać lub nie. Jednak czy to znaczy, że jak tekst mi się nie podoba mam pisać na forach o nim jak o zupełnym beztalenciu ? Bo temu komuś się nie podoba ? Osoba mająca zapędy pisarskie i zaczynająca dopiero co pokazać swoje "dzieło" ogólnodostępnie, dostaje po głowie obuchem i dowiaduje się, że jest do niczego. Bo tak pisze jedna osoba dająca sobie prawo do takiej opinii. Osoba, która w ten sposób ogłasza się wieszczem i wyrocznią, co ma się podobać a co nie. Aby zaistnieć ze swoim blogiem i samemu zaistnieć medialnie opluwa innych coś tworzących. To jest po prostu hejtowanie i nic nie zmieni to, że co jakiś czas napisze się pochlebną recenzję. Dla czytających i pochwalających takie osoby rada. Miejcie swoje zdanie. Zapytajcie siebie, czy może ta osoba czasem nie robi tego, bo ktoś nie chciał się dołożyć do jej zysku. Pochlebna recenzja też kosztuje. Znalazłam teksty pani od "Chłostam Polską Grozę" i do każdej książki, do której dodała ta wyrocznia swój tekst, dodaję moją opinię oraz zawyżająca punktację, aby wesprzeć prawdziwych twórców, a nie hejterów.

Bardzo lubię jak ktoś, kto od siebie nie dał nic. Nie napisał dwóch stron tekstu, a poucza ludzi o ich talencie lub jego braku. Piszę ten tekst w ramach protestu i zwróceniu się do innych czytelników książek. Rozumiem, że książki mogą się podobać lub nie. Jednak czy to znaczy, że jak tekst mi się nie podoba mam pisać na forach o nim jak o zupełnym beztalenciu ? Bo temu...

DNF 185/430 str. (reszta kartkowana)
Nie mam już cierpliwości do tej książki. Najbardziej rozwleczona powieść jaka wpadła mi w ręce! Początek obiecujący - dobre opisy, tempo, uwiecznianie chwili ma zdjęciach, pasja do fotografii głównego bohatera. Ale jak tylko zjawia się w pałacyku, wszystko co było interesujące znika. Książka ma 50 rozdziałów, ale przez 1/3 z nich nic, kompletnie nic się nie dzieje. Ciągle tylko jedzenie obiadów, picie herbaty, spacery po ogrodzie, czekanie na ducha, wzdychanie do pięknej Ewy. Gdy w końcu próbuje wyciągnąć informacje od domowników, to zawsze nie mają nic do powiedzenia.
Główny bohater Robert, to dopiero aparat. Nie krepuje się co pewien czas wspomnieć o tym jaki to jest przystojny i inteligentny. Zawsze ma rację i wie wszystko lepiej od innych, ale o duchach i łapaniu ich nie ma zielonego pojęcia. Jednocześnie jest mamisynkiem. Generalnie książka po klimatycznym początku staje się rozciągniętym, drętwym romansem.
Grozy nie ma, napięcia, czy dusznej atmosfery nie ma. Bohater uważa że nawiedza go kobieta w czerni, ale mamy tylko dwa sny, które cokolwiek mają z nią wspólnego. Bardzo łatwo jest się wszystkiego domyśleć.
Jeszcze styl. Gawędziarski to mało powiedziane, to jest paplanina o wszystkim co przyjdzie do głowy Robertowi. Trudno jest się przebić to głównego wątku fabuły.
Na koniec okładka. Brzydkie, stockowe zdjęcie, w dodatku niewyraźne. W ogóle nie zachęca do sięgnięcia po książkę.
Dla mnie to 1/10. Nie polecam!
@moze_booka

DNF 185/430 str. (reszta kartkowana)
Nie mam już cierpliwości do tej książki. Najbardziej rozwleczona powieść jaka wpadła mi w ręce! Początek obiecujący - dobre opisy, tempo, uwiecznianie chwili ma zdjęciach, pasja do fotografii głównego bohatera. Ale jak tylko zjawia się w pałacyku, wszystko co było interesujące znika. Książka ma 50 rozdziałów, ale przez 1/3 z nich nic,...

Książka miała mnie zachwycić, pochłonąć bez reszty. Miała bo również na codzień zajmuje się fotografią i liczyłem że ten motyw bardzo mnie pochłonie.
Poniekąd tak się właśnie stało. Na samym początku doskonale opisy. Rzadko zdarza się ze mnie zachwycają, tu jednak miałem wrażenie że ktoś potrafiącym zatrzymać chwilę przez oko obiektywu układa zdania.

No i tyle by było z dobrego. Czym dalej w książkę tym więcej męczarni. Każdy rozdział przypominał mi nieustanne przemyślenia i nie było by w tym nic złego gdyby nie to że one prawie ciągle były takie same.
Sieganie do każdego kolejnego rozdziału było dla mnie męczące. Zero radości po tak pięknym początku. A szkoda.

Książka miała mnie zachwycić, pochłonąć bez reszty. Miała bo również na codzień zajmuje się fotografią i liczyłem że ten motyw bardzo mnie pochłonie.
Poniekąd tak się właśnie stało. Na samym początku doskonale opisy. Rzadko zdarza się ze mnie zachwycają, tu jednak miałem wrażenie że ktoś potrafiącym zatrzymać chwilę przez oko obiektywu układa zdania.

No i tyle by było z...

Intrygująca,fabuła nie pędzi do przodu ale napięcie rośnie z każdym rozdziałem,wiele spraw wydaje się oczywistych ale takimi nie są. Ciekawa i napisana bardzo ładnym językiem.

Intrygująca,fabuła nie pędzi do przodu ale napięcie rośnie z każdym rozdziałem,wiele spraw wydaje się oczywistych ale takimi nie są. Ciekawa i napisana bardzo ładnym językiem.

Robert pracuje w studiu fotograficznym w Krakowie. Któregoś dnia do studia przychodzi piękna, młoda i wyglądająca na smutną kobieta, która od razu intryguje Roberta. Zainteresowanie to pogłębia się po wywołaniu zdjęć ze zlecenia. Okazuje się, że na jednej z fotografii, znajduje się kobieta, która od jakiegoś czasu prześladuje go w snach. Kiedy klientka nie pojawia się po odbiór zdjęć, postanawia sam je dostarczyć. Z pomocą przyjaciela udaje się ustalić gdzie mieszka tajemnicza kobieta a jest nią Ewa Wilczyńska i mieszka w starym dworze w Połańcu. Mało tego, po rozpytaniu sąsiadów, dowiaduje się, że w pałacu straszy a wszyscy turyści, którzy wynajmowali tam kiedyś pokoje uciekali w popłochu. Robert rozmawia z Ewą i postanawia odegrać rolę łowcy duchów. Wprowadza się do dworu i poznaje innych jego mieszkańców: ciotkę Ewy, jej chorego i złośliwego brata oraz dalekiego krewnego, którzy od lat toczą walkę ze swoim smutnym losem i są już tym mocno znużeni.
Czy Robertowi uda się odkryć co tak naprawdę dzieje się w pałacu? Co ma z tym wszystkim wspólnego kobieta z jego snów? Okazuje się, że jednak wiele...

Od dziecka uwielbiam stare pałace, dworki i zamki. Wyobrażam sobie wówczas jak toczyło się w nich życie i jak wyglądali mieszkańcy,
stąd urzekł mnie od razu klimat powieści, tajemniczy, mroczny, senny. Zwiedzanie pałacu, odkrywanie coraz to innych tajemnic powoduje, że nie chce się odłożyć książki. Do tego ukazana groza nocy i niepokojące sny Roberta dodatkowo pobudzają wyobraźnię. Nie sposób pominąć tu również pieknego języka, którym jest napisana powieść i przemyśleń głównego bohatera.
Ze swojej strony bardzo polecam i jednocześnie ubolewam, że tak mało słychać o tej książce bo jest naprawdę godna uwagi.

Robert pracuje w studiu fotograficznym w Krakowie. Któregoś dnia do studia przychodzi piękna, młoda i wyglądająca na smutną kobieta, która od razu intryguje Roberta. Zainteresowanie to pogłębia się po wywołaniu zdjęć ze zlecenia. Okazuje się, że na jednej z fotografii, znajduje się kobieta, która od jakiegoś czasu prześladuje go w snach. Kiedy klientka nie pojawia się po...

Bardzo podobał mi się klimat opowieści, taki senny, tajemniczy, leniwy i ta dziwna kobieta ze snów narratora. Zakończenie jednak mnie nie zaskoczyło, bo już mniej więcej od połowy książki domyślałam się finału, a pytania które mi się nasuwały i tak nie doczekały się odpowiedzi. (Może to i lepiej, więcej zostało niedopowiedzeń i można je interpretować w dowolny sposób.) Minusem była duża ilość błędów np. "zjedzone" lub poprzestawiane litery. Mimo wszystko jednak książka ma swój urok i uważam, że warto po nią sięgnąć.

Bardzo podobał mi się klimat opowieści, taki senny, tajemniczy, leniwy i ta dziwna kobieta ze snów narratora. Zakończenie jednak mnie nie zaskoczyło, bo już mniej więcej od połowy książki domyślałam się finału, a pytania które mi się nasuwały i tak nie doczekały się odpowiedzi. (Może to i lepiej, więcej zostało niedopowiedzeń i można je interpretować w dowolny sposób.) ...

Bardzo udany debiut! Sięgnęłam po tę książkę przez przypadek, ale przyznam szczerze, że nie mogłam się od niej oderwać. Nie przepadam za powieściami grozy, za atmosferą strachu, starych pałaców, dworów czy domów, w których straszy... Ale tutaj naprawdę zaciekawił mnie język, dobór postaci... Dałam się porwać tej historii 😃 Polecam!

Bardzo udany debiut! Sięgnęłam po tę książkę przez przypadek, ale przyznam szczerze, że nie mogłam się od niej oderwać. Nie przepadam za powieściami grozy, za atmosferą strachu, starych pałaców, dworów czy domów, w których straszy... Ale tutaj naprawdę zaciekawił mnie język, dobór postaci... Dałam się porwać tej historii 😃 Polecam!

Serdecznie polecam tę książkę, pod niepozorną okładką skrywa wiele mrocznych tajemnic. Pani Jowita Kosiba jest bardzo utalentowaną debiutantką, widać, że fabuła została bardzo dobrze przemyślana i z każdym rozdziałem czytelnik chce odkrywać więcej sekretów :) Na pewno spodoba się wielbicielom książek o tajemnicach rodzinnych i nawiedzonych domach, rodem z powieści Kate Morton :)

Serdecznie polecam tę książkę, pod niepozorną okładką skrywa wiele mrocznych tajemnic. Pani Jowita Kosiba jest bardzo utalentowaną debiutantką, widać, że fabuła została bardzo dobrze przemyślana i z każdym rozdziałem czytelnik chce odkrywać więcej sekretów :) Na pewno spodoba się wielbicielom książek o tajemnicach rodzinnych i nawiedzonych domach, rodem z powieści Kate...

Świetna książka, na którą w zasadzie trafiłam przypadkiem. Niezły przerywnik pomiędzy obyczajówkami, które z reguły czytam :) Polecam!

Świetna książka, na którą w zasadzie trafiłam przypadkiem. Niezły przerywnik pomiędzy obyczajówkami, które z reguły czytam :) Polecam!

Niestety, wiele tajemnic nie zostało wyjaśnionych.

Niestety, wiele tajemnic nie zostało wyjaśnionych.