Pomysł na historie bardzo fajny, niestety akcja słabo opisana.

Pomysł na historie bardzo fajny, niestety akcja słabo opisana.

Połączenie antropologii z archeologią z wątkiem kryminalnym w tle podczas odkrywania tajemnic klasztoru cystersów w Kolnicach.
Super połączenie które zachęciło mnie do sięgnięcia po „Ekspedycję Kolitz” pierwszą część przygód pięknej pani antropolog Ewy.
Liczyłem, że od samego autorka rzuci czytelnika na kolana, wciągnie w akcję, nie pozwoli nabrać powietrz w płuca i …. rozpoczęło się od skróconej historii Zakonu Cystersów i klasztoru w Kolnicach (troszkę ciekawszego niż byłaby notatka w Wikipedii). Następnie akcja bardzo mozolnie rozkręca się, niestety co chwila hamując aby czytelnicy poznali postępy studentów przy pracach archeologicznych przedstawionych ciekawie jak fragmenty raportów z wykopalisk. Do tego mnóstwo niezwiązanych z akcją szczegółów historycznych, architektonicznych, które zainteresują tylko pasjonatów antropologii, archeologii czy historii sztuki.
Z ciekawego pomysłu została niezbyt wciągająca powieść, niezachęcająca jednak po sięgnięcie do kolejnych części przygód pani antropolog.

Połączenie antropologii z archeologią z wątkiem kryminalnym w tle podczas odkrywania tajemnic klasztoru cystersów w Kolnicach.
Super połączenie które zachęciło mnie do sięgnięcia po „Ekspedycję Kolitz” pierwszą część przygód pięknej pani antropolog Ewy.
Liczyłem, że od samego autorka rzuci czytelnika na kolana, wciągnie w akcję, nie pozwoli nabrać powietrz w płuca i …....

Ciekawa historia, choć brakuje wewnętrznego pędu.

Ciekawa historia, choć brakuje wewnętrznego pędu.

Oj nudna. Zero akcji. Myślałam, że będzie lepsza. Szkoda bo i archeologia i antropologia mnie interesuje. A tu nic...

Oj nudna. Zero akcji. Myślałam, że będzie lepsza. Szkoda bo i archeologia i antropologia mnie interesuje. A tu nic...

Taki Indiana Jones w polskim wydaniu i polskiej rzeczywistości. Mam też wrażenie, że książka podobna jest do książek Pana Zbigniew Nienackiego, w których wiele lat temu się zaczytywałam. Trochę nużąca, ale może to wynikało z tematyki i umiejscowienia akcji. Mam wypożyczone kolejne książki z cyklu więc przeczytam jednocześnie dając autorce kredyt zaufania, że kolejna pozycja bardziej mnie wciągnie.

Taki Indiana Jones w polskim wydaniu i polskiej rzeczywistości. Mam też wrażenie, że książka podobna jest do książek Pana Zbigniew Nienackiego, w których wiele lat temu się zaczytywałam. Trochę nużąca, ale może to wynikało z tematyki i umiejscowienia akcji. Mam wypożyczone kolejne książki z cyklu więc przeczytam jednocześnie dając autorce kredyt zaufania, że kolejna pozycja...

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2019/02/katarzyna-rygiel-ekspedycja-kolitz.html

Przyznam, że czytałam tę książkę już raz-kilka lat temu. Wtedy wydała mi się dosyć nużąca.
Niedawno postanowiłam dać jej szansę po raz drugi. Zobaczcie, czy zmieniłam zdanie i polubiłam, opisaną w niej historię i jej bohaterów.
Katarzyna Rygiel, autorka omawianej powieści, jest z zawodu archeologiem. Takie też grono zawodowe, stanowią bohaterowie „Ekspedycji Kolitz”.
W wsi Kolice, mieszczącej się nieopodal Szczecina, trwają prace archeologiczne. Prowadzi je Piotr Kondratowicz, wraz z grupą studentów. Badających interesują szczególnie cmentarz i zabytkowy klasztor znajdujące się w miejscowości.
Szef grupy prosi o pomoc w badaniach swoją byłą narzeczoną- antropolog dr Ewę Zakrzewską.
Długonoga, ruda, piękność o niespotykanej inteligencji, od razu zdobywa serca męskiej części ekspedycji, w przeciwieństwie do dziewcząt. Tak, kobiety, nie lubią takich „ideałów”.
Powiem Wam, że mojej sympatii, główna bohaterka, również nie zdobyła. Kojarzyła mi się z młodszą, piękniejszą wersją Temperance Brennan(bohaterki cyklu „Kości” autorstwa Kathy Reichs). Jednak amerykańska antropolog była bardziej skupiona na pracy, niż na wzbudzaniu zachwytu u mężczyzn.
Ponadto pomyślałam, że współpraca z byłą partnerką, jest niczym odgrzewany kotlet-może zaszkodzić. I faktycznie, uczucie Piotra odżyło, a On sam stał się zazdrosny i poirytowany.
Sama Ewa „wpadła w oko” Robertowi, najstarszemu studentowi z grupy. Chłopak nazywa ją „Tytanią- królową elfów”(W. Szekspir „Sen nocy letniej”). Aby być blisko, proponuje kobiecie zwiedzanie klasztoru.
Podczas eskapady pod posadzką kościoła znajdują dziennik. Jego autorem był XIX-wieczny historyk Otton Kleist. Z treści jego zapisków wynika, iż ojciec Otta zginął przez jakiś skarb ukryty w Kolitz. Młody chłopak postanowił wyruszyć śladami ojca. I to dość dosłownie…
Po paru dniach archeolodzy odkrywają szkielet należący do autora pamiętnika. Ewa stwierdza, że został On zamordowany.
Od tej chwili, razem z Robertem, pragną odkryć tajemnicę Kleista i odnaleźć to czego szukał. Nie jest to jednak łatwe, w sprawie jest zbyt wiele niewiadomych, a ludzie których spotykają są średnio przychylni. Jedną z tych osób jest zagraniczny turysta, zwany przez Nich „Wikingiem”. Czego ktoś taki może poszukiwać w małej wiosce?
Po pewnym czasie Robert i Ewa kłócą się i każde z nich z osobna próbuje rozwikłać zagadkę z przeszłości.
Ewie pomaga Tomasz, który jest a raczej był dla Niej kimś bardzo ważnym. Kto to jest?
Okazuje się, że idealna piękność, usiłująca odkryć tajemnicę z przeszłości, ma swoje własne niezbyt ładne sekrety… Może wcale nie jest taka doskonała? Co ukrywa?
Jaka jest tajemnica śmierci Ottona Kleista?
Tego dowiecie się po lekturze „Ekspedycji Kolizt”.
Powieść jest moim zdaniem średnia, ale autorce dam szansę. Może kolejne tomy cyklu „Ewa Zakrzewska” będą ciekawsze, a główna bohaterka mniej irytująca…

https://taka-jest-agata.blogspot.com/2019/02/katarzyna-rygiel-ekspedycja-kolitz.html

Przyznam, że czytałam tę książkę już raz-kilka lat temu. Wtedy wydała mi się dosyć nużąca.
Niedawno postanowiłam dać jej szansę po raz drugi. Zobaczcie, czy zmieniłam zdanie i polubiłam, opisaną w niej historię i jej bohaterów.
Katarzyna Rygiel, autorka omawianej powieści, jest z zawodu...

Bardzo fanie się czyta. Dużo lepsza propozycja, chociaż mniej znana, dużo mniej znana od reklamowanych hitów ( kitów :D ). Ogólnie styl pisania jaki prezentuje pani Katarzyna Rygiel jest ciekawy. Inny. Szkoda, że tak mało pisze.

Bardzo fanie się czyta. Dużo lepsza propozycja, chociaż mniej znana, dużo mniej znana od reklamowanych hitów ( kitów :D ). Ogólnie styl pisania jaki prezentuje pani Katarzyna Rygiel jest ciekawy. Inny. Szkoda, że tak mało pisze.

Najpierw przeczytałem "gra w czerwone", czyli zacząłem od końca. Główna bohaterka w obydwu częściach jest ta sama, niestety tylko z imienia, bo są to całkowicie różne postacie. Ale co do tej pozycji, jest zdecydowanie lepiej napisana, ciekawsza, z fajnym pomysłem, może trochę zrypane zakończenie, ale o tym za chwile. Sama fabuła jest na prawdę ciekawie wymyślona, mamy tu starą tajemnice, poszukiwaczy skarbów, wątek miłosny, parę bohaterów, czyli wszystko co tworzy ciekawą książkę. Niestety jest też sporo nieścisłości, kilka błędów, ale to wszystko można pominąć, jeśli podejdziemy do tej pozycji w odpowiedni sposób a mianowicie, nie jak do kryminału, lecz jak do książki przygodowej dla młodzieży! Bo właśnie tak trzeba odbierać Ekspedycje Kolitz, jest to typowa książka przygodowa. Samo zakończenie trochę rozczarowuje, ale nie o zakończenie tutaj chodzi. Całość czyta się przyjemnie i szybko, nie ma tu nadęcia i bufonady. Polecam jako fajny przerywnik i powrót do czasów młodości. :)

Najpierw przeczytałem "gra w czerwone", czyli zacząłem od końca. Główna bohaterka w obydwu częściach jest ta sama, niestety tylko z imienia, bo są to całkowicie różne postacie. Ale co do tej pozycji, jest zdecydowanie lepiej napisana, ciekawsza, z fajnym pomysłem, może trochę zrypane zakończenie, ale o tym za chwile. Sama fabuła jest na prawdę ciekawie wymyślona, mamy tu...

Książka z serii lekkich, łatwych i przyjemnych — do przeczytania w jeden wieczór. Zaliczyłabym ją do powieści sensacyjno-przygodowych w klimacie książek o Panu Samochodziku. Prolog i Epilog przenosi nas w lata 80. XIX wieku i aż prosi się, żeby tę historię nieco rozbudować. Akcja właściwa to lata współczesne i prace grupy archeologów w ruinach starego klasztoru w Kolicach. Trochę historii, trochę wątku miłosnego, trochę wątku awanturniczo-przygodowego, a wszystko napisane lekkim piórem. Miła odskocznia od poważniejszej lektury i nic poza tym.

Książka z serii lekkich, łatwych i przyjemnych — do przeczytania w jeden wieczór. Zaliczyłabym ją do powieści sensacyjno-przygodowych w klimacie książek o Panu Samochodziku. Prolog i Epilog przenosi nas w lata 80. XIX wieku i aż prosi się, żeby tę historię nieco rozbudować. Akcja właściwa to lata współczesne i prace grupy archeologów w ruinach starego klasztoru w Kolicach....

Książka zawiera wiele elementów, które lubię - jest stary pocysterski klasztor na pomorzu Zachodnim i ekipa archeologów i poszukiwanie skarbu z przeszłości i całkiem fajny wakacyjno-przygodowy klimat z domieszką różnych ciekawostek (z zakresu archeologii, antropologii i historii). Całość została zgrabnie połączona i naprawdę nieźle się czyta.

Jedynym minusem jest mocno przerysowane, jedno-workowe przedstawianie ludzi chodzących z wykrywaczem - jako półświatek i gnane chęcią zysku hieny rozkopujące archeologiczne stanowiska. Momentami ten wątek brzmi aż groteskowo - np. jeden z bohaterów ze zgrozą myśli, jak zareagowałaby jego matka, gdyby wiedziała, że TO robi...

P.S. Dla panów ewentualnym dodatkowym minusem może być dość rozbudowany wątek romansowy. ;)

Książka zawiera wiele elementów, które lubię - jest stary pocysterski klasztor na pomorzu Zachodnim i ekipa archeologów i poszukiwanie skarbu z przeszłości i całkiem fajny wakacyjno-przygodowy klimat z domieszką różnych ciekawostek (z zakresu archeologii, antropologii i historii). Całość została zgrabnie połączona i naprawdę nieźle się czyta.

Jedynym minusem jest mocno...