Pomimo tego że jest(czy też była) to lektura szkolna tak naprawdę nigdy nie miałem okazji się z nią zapoznać. I tak naprawdę cieszę się że udało mi się przeczytać tę książkę dopiero teraz. Nie wydaje mi się żebym docenił tę historię w takim samym stopniu w czasach szkolnych.

Jest to bardzo ponura opowieść o życiu w rosyjskim obozie pracy do którego zesłany został Herling-Grudziński. Co ciekawe nawet dzisiaj wszyscy raczej skupiają uwagę na tym co działo się w niemieckich obozach, a o tych na wschodzie wspomina się tylko ukradkiem, autor zauważył podobną prawidłowość już w tamtych czasach, jak widać wciąż niewiele się zmieniło.

Co prawda nie wszystkie zamieszczone tutaj historie robią podobne wrażenie, to jednak jest to pewna doza realizmu. Nawet w tych najgorszych miejscach ludzie potrafią popaść w monotonię i po prostu pogrążyć się w "zwyczajnym" życiu.

Bardzo podobał mi się wywiad z Panem Gustawem na samym początku w którym odnosi się do wielu wydarzeń z perspektywy lat. Paradoksalnie wydaje mi się że to była najbardziej interesująca część całej książki, wiem że całość była napisana zaledwie kilka lat po jego pobycie w obozie i wydaje mi się że całość zyskałaby naprawdę wiele gdyby została napisana jeszcze później.

Warto docenić szczerość autora który o wielu trudnych sprawach pisał bez ogródek. Zakończenie które podobno wzburzyło wielu czytelników wydaje mi się idealnym podsumowaniem całej historii i naprawdę ciężko mi zrozumieć dlaczego pojawiło się tak wiele negatywnych opinii na jego temat.

Pomimo tego że jest(czy też była) to lektura szkolna tak naprawdę nigdy nie miałem okazji się z nią zapoznać. I tak naprawdę cieszę się że udało mi się przeczytać tę książkę dopiero teraz. Nie wydaje mi się żebym docenił tę historię w takim samym stopniu w czasach szkolnych.

Jest to bardzo ponura opowieść o życiu w rosyjskim obozie pracy do którego zesłany został...