Autor książki przedstawia czytelnikowi historię militarną Bizancjum z okresu 959-1025. Trzyma się tematyki, bardzo kurczowo, nie ma większych odskoczni, hipotez, czy też głębszych przemyśleń. Są suche wnioski, które Julian Romane wyciąga z tekstów źródłowych ( głównie podręcznikach wojskowych). Trzeba przyznać, że kwerenda historyczna jest chyba najmocniejszą stroną pozycji. Wydaje mi się, że jest to jedna z pierwszych książek autora, brak w niej polotu, albo nie posiada lekkiego pióra. Jednakże pomimo tych mankamentów temat został zrealizowany dobrze i pomimo wyżej wymienionych mankamentów, książkę czyta się dobrze.

Autor książki przedstawia czytelnikowi historię militarną Bizancjum z okresu 959-1025. Trzyma się tematyki, bardzo kurczowo, nie ma większych odskoczni, hipotez, czy też głębszych przemyśleń. Są suche wnioski, które Julian Romane wyciąga z tekstów źródłowych ( głównie podręcznikach wojskowych). Trzeba przyznać, że kwerenda historyczna jest chyba najmocniejszą stroną...

Julian Romane w fascynujący sposób opisuje panowanie oraz kampanie bizantyjskich cesarzy w latach 959-1025: Romana II, Nikefora II Fokasa, Jana I Tzimiskesa oraz Bazylego II. Głównym tematem są oczywiście wojny prowadzone przez władców - przeciwko Bułgarom, Rusinom i Arabom, ale poza tym autor sporo miejsca poświęca rywalizacji wewnętrznej o władzę, wojnom domowym, intrygom czy buntom. Narracja jest prowadzona w sposób dynamiczny, Romane wzbogacił teksty źródłowe o emocje i namiętności, dzięki czemu książkę czyta się niczym powieść. Objętościowo, pozycja nie wygląda może imponująco, tekstu głównego jest ok. 150 stron, ale dzięki temu czytelnik dostaje konkretny przegląd kampanii w omawianym okresie. Mieszane uczucia wywołują u mnie cztery załączniki poświęcone źródłom; rozwoju armii Bizancjum; reformom poświęconym żołnierzom i ich ziemi; Wielkiemu Pałacowi w Konstantynopolu. Oczywiście, teksty te są świetnym uzupełnieniem narracji, z drugiej strony fragment o armii poświęcony jest jej przemianom od Oktawiana Augusta do VII wieku, a więc szkoda, że autor nie poświęcił trochę więcej miejsca na opis wojskowości zbliżony do zakresu czasowego książki. Pozycja zawiera wkładkę ilustracyjną oraz indeks.

Julian Romane w fascynujący sposób opisuje panowanie oraz kampanie bizantyjskich cesarzy w latach 959-1025: Romana II, Nikefora II Fokasa, Jana I Tzimiskesa oraz Bazylego II. Głównym tematem są oczywiście wojny prowadzone przez władców - przeciwko Bułgarom, Rusinom i Arabom, ale poza tym autor sporo miejsca poświęca rywalizacji wewnętrznej o władzę, wojnom domowym, intrygom...