Ta historyjka jest przestrogą o tym, że nie zawsze za adopcją dziecka idą dobre intencje oraz zamiary dorosłych. Nierzadko przy takich sytuacjach, dorośli wykorzystują dziecko do realizacji własnych celów i niespełnionych ambicji. W takich przypadkach absolutnie nie ma miejsca na miłość do dziecka, które zgarniane jest nie po to, aby być wychowywane, otoczone troską i miłością, lecz po to, aby dorosły mógł zrealizować swój jakiś plan.

To były smutne słowa Penny: "Chciałabym już wrócić do sierocińca i znaleźć rodzinę, która mnie pokocha". Myślę, że są to niezwykle rozdzierające słowa dla osoby, która rozumie, czym jest miłość, że sama jest osobą kochaną i potrafi tym uczuciem obdarzać innych. Tym bardziej jest to przytłaczające uczucie, kiedy ma się świadomość tego, ile takich dzieci jest samotnych, porzuconych, niechcianych, czy chyba najgorsza z opcji, adoptowanych z domów dziecka dla własnych korzyści, nie dla dziecka, nie z miłości do niego, tylko tak naprawdę dla własnej narcystycznej miłości..

Ta historyjka jest przestrogą o tym, że nie zawsze za adopcją dziecka idą dobre intencje oraz zamiary dorosłych. Nierzadko przy takich sytuacjach, dorośli wykorzystują dziecko do realizacji własnych celów i niespełnionych ambicji. W takich przypadkach absolutnie nie ma miejsca na miłość do dziecka, które zgarniane jest nie po to, aby być wychowywane, otoczone troską i...