Niespecjalnie interesuję się katolicyzmem ogólnie rzecz biorąc, a tym bardziej osobą samego papieża, jednak tytuł tej publikacji zwrócił moją szczególną uwagę, a potem opis treści - tym bardziej. Bo jakby mnie temat nie interesował, docierają do mnie zewsząd informacje na temat świętości, szlachetności i wspaniałości nowo wybranego papieża. I nagle pojawia się tekst, który tej wspaniałości próbuje zaprzeczyć, zdementować informacje na temat Jego Świątobliwości. I oto zaczynam czytać książkę na temat "najwspanialszego" i "najbardziej świętego", "najszlachetniejszego", a czuję się, jakbym czytała kolejną powieść Dana Browna. Autor książki z początku ukrywał się pod pseudonimem, być może obawiał się "zemsty" Watykanu, być może po prostu był ciekawy reakcji. Reakcja była - rozpoczęto poszukiwania autora publikacji. Bo papież Franciszek I z założenia ma mieć nieskazitelny wizerunek medialny. Ale czy swoim nienagannym postępowaniem może się faktycznie pochwalić? Ponoć nie. Ponoć osoby znające go jako arcybiskupa Buenos Aires nie uważają go za osobę otwartą, pełną serdeczności, uśmiechniętą i ogólnie rzecz biorąc - emocjonalnie pozytywną. Wręcz odwrotnie - dla nich to zasępiała , interesowna i mściwa postać. Jak jest naprawdę? Autor książki stara się przytoczyć jak najwięcej faktów udowadniających, że Franciszek I to dyktator w Watykanie. Przymyka oko na skandale pedofilskie i homoseksualne, na korupcję i defraudację w instytucjach finansowych kościoła katolickiego. Bez skrupułów "likwiduje", zwalnia osoby mu nieprzychylne, niesprzyjające jego interesom. Ludzkość ("plebs") za pośrednictwem mediów otrzymuje jednak nieskończenie wiele informacji o wspaniałości osoby nowego papieża, o jego reformatorskiej działalności. Ale, jeśli się zastanowić, no... właśnie zaczęłam dzięki tej książce to czynić.... tak naprawdę... ile reform przeprowadził Franciszek I ? Co od początku jego pontyfikatu zmieniło się w życiu katolików? W funkcjonowaniu kościoła katolickiego? Po głębszym zastawieniu się stwierdzimy, że w zasadzie... nic! Papież owszem wypowiada się na przeróżne, także kontrowersyjne, tematy, jednak nie poczynił żadnych działań, by oficjalny stosunek kościoła do tematów tak trudnych jak związki homoseksualne, życie pozamałżeńskie, aborcja, in vitro, antykoncepcja, zmienić. Wszak, jak sam rzekł, kim on jest, by osądzać? On się tylko wypowiada, co wszem i wobec, jako "ślepemu" stadu owiec, baranków, wystarcza, ale za tymi wypowiedziami nie idzie nic! Żadnej reformy, żadnej zmiany podejścia. Ponadto kreuje wizerunek żyjącego w skromności człowieka - porusza się metrem, płaci za siebie, a nawet zrezygnował z zamieszkania w Pałacu Papieskim. Jednak mało kto wie, że przystosowanie pomieszczeń Domu Św. Marty do potrzeb papieża kosztowało watykański budżet 2 mln euro. Główna krytyka, jaką kieruje autor książki wobec papieża, spada na sposób, w jaki traktuje on swoich współpracowników, tzn. spotkania i rozmowy organizuje wg własnego kaprysu, decyzje podejmuje samodzielnie, zupełnie autorytatywnie, a wszelki sprzeciw traktuje bardzo surowo. Nie jestem na tyle zainteresowana tematem, by podjąć próbę weryfikacji tych doniesień i stwierdzić w zupełności, że autor publikacji ma bezsprzeczną rację, jednak według podanych przez Colonne'a argumentów mogę stwierdzić, że rzeczywiście, poprzez tę lekturę, nieco bardziej sceptycznie podchodzę do pontyfikatu Franciszka I i w zasadzie spostrzegam zaniedbania, których człowiek ten się dopuścił i nieustannie nadal dopuszcza. Chapeau bas! za tak perfekcyjne wykreowanie wizerunku medialnego, właściwie od pierwszej minuty pontyfikatu.

Niespecjalnie interesuję się katolicyzmem ogólnie rzecz biorąc, a tym bardziej osobą samego papieża, jednak tytuł tej publikacji zwrócił moją szczególną uwagę, a potem opis treści - tym bardziej. Bo jakby mnie temat nie interesował, docierają do mnie zewsząd informacje na temat świętości, szlachetności i wspaniałości nowo wybranego papieża. I nagle pojawia się tekst, który...