Wiecie, pierwszą część z tej serii czytałem dość dawno, ale o ile dobrze pamiętam to uważałem ją za ciekawą bajkę i pozycja która nie potrzebuje kontynuacji. Jednak z wielką przyjemnością wróciłem do średniowiecznej Polski która jeszcze nie przeszła na chrześcijaństwo. Główny bohater Bratmił został uczniem opiekunki/znachorki czy jak nazywają takie kobiety w innych ksiażkach szeptuchy. W tej części jest troszkę mniej powiedzmy że demonów. Jednak nie jest to minusem a raczej skutek umiejscowienia większości fabuły na terenie wsi. Autorka dzięki umiejscowieniu Bratmiła jako ucznia w naturalny sposób uczy czytelnika różnych ciekawych właściwości ziół oraz naparów. Jednak odradzałbym używanie takich specyfików samemu. Pamiętajcie, że znachorki uczyły się o nich przez wiele lat a przeczytanie kilku książek to za mało by przestawić się na medycynę naturalną. W książce pojawia się pewna więź pomiędzy głównym bohaterem a inną postacią której tożsamości zdradzać nie będę a której rozwinięcie z wielką chęcią przeczytałbym w kolejnych częściach. Niestey mam jedną bardzo poważną wadę tej książki. Jest ona niemiłosiernie krótka i na dłużej niż jeden dzień nie starczy Wam.

Zapraszam również na mego bloga:
https://ksiazki-czytamy.blogspot.com/

Wiecie, pierwszą część z tej serii czytałem dość dawno, ale o ile dobrze pamiętam to uważałem ją za ciekawą bajkę i pozycja która nie potrzebuje kontynuacji. Jednak z wielką przyjemnością wróciłem do średniowiecznej Polski która jeszcze nie przeszła na chrześcijaństwo. Główny bohater Bratmił został uczniem opiekunki/znachorki czy jak nazywają takie kobiety w innych...