"Rozdźwięki miłosne" to inny tytuł, który według Schmitta mogłaby nosić ta książka i rzeczywiście wydaje się on trafieniem w samo sedno. Jest to widoczne w każdym z czterech opowiadań, ale tak naprawdę to wspólnych cech mogłabym wymienić sporo. Najbardziej jednak rzucają się w oczy trzy.

Po pierwsze: każdy z bohaterów doświadcza na sobie mocy obsesyjnych myśli i ta obsesja ma wiele twarzy. W niektórych przypadkach jest destrukcyjna, w innych jest motorem do poprawy jakości swojego dotychczasowego życia.

Po drugie: mamy tutaj rozmijanie, czy raczej ów "rozdźwięk". Żaden z bohaterów nie potrafi doświadczyć spełnionej miłości czy przyjaźni, pojawia się element wyobcowania,odrzucenia, zazdrości, nienawiści, Jak mówi jeden z nich o relacjach z rodziną: "znajomi nieznajomi".

Po trzecie: w każdym pojawia się święta Rita, patronka od spraw trudnych i beznadziejnych, która miłością pokonała nienawiść. To też jest przesłanie każdego z opowiadań.

Mnie najbardziej urzekło bogactwo emocji i dominujący w opowiadaniach element odkupienia swoich win, i choć zakończenia aż proszą się o postawienie im zarzutu czasem ckliwości, czasem przewidywalności, to i tak uznaję opowiadania za bardzo dobre.

"Rozdźwięki miłosne" to inny tytuł, który według Schmitta mogłaby nosić ta książka i rzeczywiście wydaje się on trafieniem w samo sedno. Jest to widoczne w każdym z czterech opowiadań, ale tak naprawdę to wspólnych cech mogłabym wymienić sporo. Najbardziej jednak rzucają się w oczy trzy.

Po pierwsze: każdy z bohaterów doświadcza na sobie mocy obsesyjnych myśli i ta...