Klasyczna opowieść o ludziach związanych biografią od dzieciństwa, o ich dążeniach do innej niż przypisana roli, do sławy. O przytłaczającym ciężarze sukcesu i stopniowej degradacji. Zabrakło mi pogłębienia relacji dwóch głównych bohaterek, Sofia wydaje się mocno papierowa. Również konstrukcja powieści jest popularna- perspektywa starości narratorki czyni ją wszystkowiedzącą.

Klasyczna opowieść o ludziach związanych biografią od dzieciństwa, o ich dążeniach do innej niż przypisana roli, do sławy. O przytłaczającym ciężarze sukcesu i stopniowej degradacji. Zabrakło mi pogłębienia relacji dwóch głównych bohaterek, Sofia wydaje się mocno papierowa. Również konstrukcja powieści jest popularna- perspektywa starości narratorki czyni ją wszystkowiedzącą.

Przyjaźń, miłość, namiętność, zazdrość, rywalizacja i marzenia o sławie, a wszystko w gorących rytmach brazylijskiej samby- oto najkrótsza charakterystyka powieści Frances de' Pontes Peebles „Powietrze, którym oddychasz”. Książki, która zauroczyła mnie swoją żywiołowością, ogromem emocji i pełnokrwistymi postaciami oraz niepowtarzalną atmosferą Rio de Janeiro przełomu lat 30. i 40. XX wieku.
Autorka zestawia tu dwie główne bohaterki, które różnią się od siebie najbardziej jak się da. Dores jest ubogą dziewczyną o nieznanym pochodzeniu, która zostaje z łaski przygarnięta przez kucharkę z domu właścicieli plantacji trzciny cukrowej i wychowuje się tam bez nadziei na jakąkolwiek przyszłość. Jest brzydka, ale ambitna. Jej przeciwieństwem jest Graça, córka nowych właścicieli plantacji, piękna, utalentowana i uprzywilejowana. Dzięki matce Graçy jałowa i beznadziejna egzystencja Dores zmienia się. Zdobywa nieco obycia, uczy się angielskiego, a przede wszystkim ma okazję uczestniczyć w koncercie fado, co wpłynie na całe jej życie.
Losy obu dziewcząt, które połączy wyjątkowa przyjaźń zostały pokazane na tle zmieniającej się Brazylii, w której dochodzi do przewrotów ustrojowych, panuje ogromna bieda, a echa niedawno zniesionego niewolnictwa są jeszcze widoczne w sytuacji czarnoskórych robotników na farmach cukrowych. Rodzą się i upadają fortuny, w niektórych dzielnicach rządzą ludzie z półświatka, a kobiety ciągle są uzależnione od woli mężczyzny, nawet te zamożne.
Najważniejsze w tej powieści są jednak relacje między bohaterkami, a te aż wibrują od namiętności. Musi tak być, skoro obie kochają muzykę, ale tylko jedna ma talent wokalny. Co ciekawe, przyjaźń między nimi podszyta jest ze strony jednej z nich fascynacją na poły erotyczną, a w dodatku towarzyszy jej zazdrość i rywalizacją o sławę, o prawo do piosenek, o uwagę innych ludzi, o miłość. Dziewczyny zawieszone są na sobie jak pasożytnicze drzewo figowe rosnące na patio domu Dores. W pewnym momencie młoda roślina rozrosła się tak bujnie, że zadusiła swoimi korzeniami starszą, której usunięcie nie jest jednak możliwe, bo ta druga straci oparcie. Ta przyjaźń jest piękna i straszna jednocześnie.
Frances Peebles zbudowała swoją powieść jako wspomnienie z odległej przeszłości bardzo już starej Dores, która w ostatnich dniach swojego życia wraca do lat dzieciństwa i młodości i opowiada o przyjaciółce. Zasiewa w ten sposób wątpliwość dotyczącą wiarygodności wspomnień, co ujawnia się już w opisie momentu zapoznania się bohaterek. Okazuje się, że każda zapamiętała tę chwilę nieco inaczej. Może więc i inne wspomnienia są wynikiem zawodnej pamięci wiekowej Dores? Kolejne rozdziały zaczynają się refleksjami snutymi dziś, by po chwili przenieść się kilkadziesiąt lat wstecz na pola trzcinowe, do roztańczonego Rio i wreszcie do Złotej Ery Hollywood. Przy okazji zaprezentowano tu cały przekrój społeczeństwa brazylijskiego: od zamożnych cukrowników, przez służbę, guwernantki, robotników, przestępców itp.
Czytając „Powietrze, którym oddychasz” nie sposób nie skojarzyć jej z „Genialną przyjaciółką” Eleny Ferrante- podobny rozmach i wnikliwość w opisywaniu tego, co dzieje się między kobietami, które łączy głęboka przyjaźń. Obie autorki nie proponują nam uładzonego i cukrowanego obrazu przyjaźni na śmierć i życie, ale zmuszają do refleksji na temat ceny, jaką płaci się za sławę, trudach dokonywania wyborów między prawdziwą sztuką a pragnieniem odniesienia sukcesu.
Mądra, szczera i autentyczna saga, od której trudno się oderwać. Polecam.

Przyjaźń, miłość, namiętność, zazdrość, rywalizacja i marzenia o sławie, a wszystko w gorących rytmach brazylijskiej samby- oto najkrótsza charakterystyka powieści Frances de' Pontes Peebles „Powietrze, którym oddychasz”. Książki, która zauroczyła mnie swoją żywiołowością, ogromem emocji i pełnokrwistymi postaciami oraz niepowtarzalną atmosferą Rio de Janeiro przełomu lat...

Fantastyczna książka! Zdecydowanie częściej chciałabym na takie trafiać.

⭐️ Fenomenalna fabuła!
⭐️ Dopracowani i psychologicznie rozbudowani bohaterowie.
⭐️ Lata 30 XX w. Plantacja trzciny cukrowej w Brazylii, Los Angeles w Złotej Erze Hollywood i Rio de Janeiro. ❤️
⭐️ Historia życia dwóch kobiet, z różnych środowisk, które stały się przyjaciółkami.
⭐️ Dylematy psychiczne, burzliwa miłość i przyjaźń.
⭐️ Muzyka, zespół i kariera.
⭐️ Trudne wybory.
⭐️ Silne kobiety i narkotyki.

Ta historia jest doskonale dopracowana od początku do końca! 😊 Autorka zaserwowała mi ucztę literacką.
Nigdy nie słyszałam o tej książce, a szkoda, ponieważ jest warta uwagi. 👌

Jeśli podobała Wam się powieść ,,Daisy Jones & The Six" to tutaj macie podobny klimat, ale znacznie lepszą historię i bardziej rozbudowaną. 🥰

Fantastyczna książka! Zdecydowanie częściej chciałabym na takie trafiać.

⭐️ Fenomenalna fabuła!
⭐️ Dopracowani i psychologicznie rozbudowani bohaterowie.
⭐️ Lata 30 XX w. Plantacja trzciny cukrowej w Brazylii, Los Angeles w Złotej Erze Hollywood i Rio de Janeiro. ❤️
⭐️ Historia życia dwóch kobiet, z różnych środowisk, które stały się przyjaciółkami.
⭐️ Dylematy psychiczne,...

Historia przyjaźni 2 kobiet, która zaczyna się na brazylijskiej plantacji trzciny cukrowej - jedna z dziewcząt jest nieślubną córką pracownicy rolnej, a druga dziedziczką właścicieli pola i przetwórni cukrowej. Opowieść składa się z części brazylijskiej i to wspaniale się czyta, część amerykańska natomiast jest gładka i śliska jak kostka masła wyciągnięta z lodówki, a ciekawa i porywająca jak flaki z olejem.

Historia przyjaźni 2 kobiet, która zaczyna się na brazylijskiej plantacji trzciny cukrowej - jedna z dziewcząt jest nieślubną córką pracownicy rolnej, a druga dziedziczką właścicieli pola i przetwórni cukrowej. Opowieść składa się z części brazylijskiej i to wspaniale się czyta, część amerykańska natomiast jest gładka i śliska jak kostka masła wyciągnięta z lodówki, a...

może jakbym miała 14 lat to by zrobiło na mnie wrażenie, ale dla wytrwanego czytelnika- słabizna. Przewidywalna, irytująca

może jakbym miała 14 lat to by zrobiło na mnie wrażenie, ale dla wytrwanego czytelnika- słabizna. Przewidywalna, irytująca

zagmatwana książka
przez rozwleczony czas czytania taka ocena,
jednak nie do końca rozumiem przesłanie :/
odrobine irytująca przez wzgląd niektórych bohaterów

zagmatwana książka
przez rozwleczony czas czytania taka ocena,
jednak nie do końca rozumiem przesłanie :/
odrobine irytująca przez wzgląd niektórych bohaterów

Książka przenosi czytelnika do Brazylii lat '30, wprost na plantację trzciny cukrowej. Poznajemy Dores, sierotę, którą pod swoje skrzydła przyjmuje kucharka Nena. Pewnego dnia na plantacji pojawiają się nowi właściciele z córką Graçą. Dziewczynka potrafi oczarować każdego, mimo to na swoją przyjaciółkę wybiera Dores. Ich przyjaźń staje się najsilniejsza, gdy odkrywają swoją miłość do muzyki. Zaczynają marzyć o występach przed publicznością i sławie. Jednak aby spełnić swoje marzenia muszą uciec od rodziców Graçy. W końcu pojawia się szansa, której nie mogą przepuścić.
Ta opowieść porusza wszystkie zmysły. Pełna jest muzyki, zapachów, kolorów i smaków. Płynie powoli, obserwujemy dorastanie i dojrzewanie dziewczyn, ich walkę o spełnienie marzeń, sukcesy i porażki, odnajdywanie własnej drogi, a przede wszystkim rozwój ich przyjaźni, wzloty i upadki, wspieranie się oraz rywalizację i zazdrość. Ich przyjaźń jest burzliwa, trudna, a jednak mimo, że są swoimi przeciwieństwami, nie mogę bez siebie żyć.
Graça mogła oczarować każdego, jednak nie potrafiłam jej polubić. Moją sympatię zyskała Dores, współczułam jej coraz bardziej w miarę czytania, nawet jeśli mnie denerwowała. Nie sposób za to nie polubić chłopców z Blue Moon. Szkoda, że nie było ich więcej w tej powieści.
Jeśli kochacie muzykę, podróże i nie przeszkadzają Wam długie opisy to polecam Wam tę książkę z czystym sumieniem.

Książka przenosi czytelnika do Brazylii lat '30, wprost na plantację trzciny cukrowej. Poznajemy Dores, sierotę, którą pod swoje skrzydła przyjmuje kucharka Nena. Pewnego dnia na plantacji pojawiają się nowi właściciele z córką Graçą. Dziewczynka potrafi oczarować każdego, mimo to na swoją przyjaciółkę wybiera Dores. Ich przyjaźń staje się najsilniejsza, gdy odkrywają swoją...

Całkiem przyjemna historia, śledziłam z przyjemnością, chociaż jest w pewnym stopniu przewidywalna.

Całkiem przyjemna historia, śledziłam z przyjemnością, chociaż jest w pewnym stopniu przewidywalna.

Historia napisana dość dobrze, czyta się w miarę szybko. Wnioski płynące z lektury są oczywiste, ale na leniwe popołudnie może być.

Historia napisana dość dobrze, czyta się w miarę szybko. Wnioski płynące z lektury są oczywiste, ale na leniwe popołudnie może być.

Piękna powieść o kobietach namiętnych, marzycielkach swojej epoki, dla nich śpiew i taniec to było powietrze bez którego nie mogłyby żyć.

Piękna powieść o kobietach namiętnych, marzycielkach swojej epoki, dla nich śpiew i taniec to było powietrze bez którego nie mogłyby żyć.