Nie zaciekawiła mnie niestety ani trochę

Nie zaciekawiła mnie niestety ani trochę

Powieść napisana pięknym, nieco staroświeckim językiem. Bez przemocy, brutalności, nieoczywista, pełna niedomówień, mistycyzmu, rozwija nici, które budzą obawę w swojej tajemnicy, roztaczają cień grozy.

Już dla samego języka i tej tajemniczej magii warto przeczytać! Ta książka to coś zupełnie odmiennego od współczesnej literatury, taka odtrutka od bylejakości. Polecam

Powieść napisana pięknym, nieco staroświeckim językiem. Bez przemocy, brutalności, nieoczywista, pełna niedomówień, mistycyzmu, rozwija nici, które budzą obawę w swojej tajemnicy, roztaczają cień grozy.

Już dla samego języka i tej tajemniczej magii warto przeczytać! Ta książka to coś zupełnie odmiennego od współczesnej literatury, taka odtrutka od bylejakości. Polecam

Pewna grupa profesorów gimnazjalnych dyskutuje na temat duchów. Jeden z profesorów- pan Karski- snuje opowieść o tajemniczym Menszlu, który pragnął udowodnić, że duchy istnieją. Pozostali zebrani nie wierzą w tę historię, a Karski otwarcie przyznaje się do tego, że ją wymyślił. Wtedy wtrąca się pewien tajemniczy mężczyzna twierdząc, że Menszel naprawdę istnieje. Zaczyna opowiadać własną historię.
Pewnego dnia przypadkiem trafia on do tajemniczego, starego dworu. Poznaje jego mieszkańców, parę staruszków, nieco dziwnych, oderwanych od rzeczywistości oraz piękną, młodą dziewczynę imieniem Leona. Zafascynowany mężczyzna postanawia zostać u nich dłużej niż pierwotnie planował...

Opowieść niesamowita, nieoczywista. Napisana pięknym językiem, bardzo starannym. Pełna rozważań na temat duchów, walki między duchowością, a nauką. Skłaniająca do refleksji.

Opowieść ta nie straszy tak jak niektórzy mogliby się spodziewać. Klimat grozy jest tutaj subtelny. Czytelnikowi nieustannie towarzyszy aura tajemniczości, niepewności.

Pewna grupa profesorów gimnazjalnych dyskutuje na temat duchów. Jeden z profesorów- pan Karski- snuje opowieść o tajemniczym Menszlu, który pragnął udowodnić, że duchy istnieją. Pozostali zebrani nie wierzą w tę historię, a Karski otwarcie przyznaje się do tego, że ją wymyślił. Wtedy wtrąca się pewien tajemniczy mężczyzna twierdząc, że Menszel naprawdę istnieje. Zaczyna...

Koniec XIX i początek XX wieku to okres fascynacji spirytyzmem. I choć głównie rozwijał się on w Europie Zachodniej, gdzie jednym z jego najbardziej znanych propagatorów był Arthur Conan Doyle, również i w Polsce osiadł na jakiś czas na dobre. Spirytyzm to nic innego, jak wiara w możliwość komunikowania się żywych ze zmarłymi, za pośrednictwem mediów, podczas seansów spirytystycznych, za pomocą transkomunikacji i na wiele innych sposobów.

Ta książka to nie tylko znakomity obraz Polski przełomu wieków, ale także kwintesencja myśli spirytystycznej. Nie, to nie jest poradnik ni książka historyczna. Czytelnik dostaje do ręki wspaniale opracowaną powieść z 1908 roku, z zachowanym cudownym językiem polskim z tego okresu, z niemalże zapomnianymi już określeniami, a które tak znakomicie pozwalają nam wejść w klimat tamtej epoki. Mamy tu opowieść pewnego nauczyciela prywatnego, snutą nowo poznanemu znajomemu gdzieś w Polsce. Historię pewnej podróży, którą odbył on gdzieś w kraju, a która miała całkowicie odmienić jego życie. Pobłądziwszy w lesie trafia do starego dworku, zamieszkałego przez cudnej urody dziewczę oraz jej dziadków. Zafascynowany zarówno dziewczyną, jak i miejscem, postanawia zatrzymać się tam na dłużej. Ze starszym panem toczy niezwykłe dysputy, gdy nagle wybucha wojna, wojna nietypowa, wojna między ludzkością a duchami, o czym senior czyta mu z prenumerowanej gazety. Niezwykłość tych informacji dla czytelnika polega przede wszystkim na tym, że na chwilę zaczyna się zastanawiać, jakie jest drugie dno tych wiadomości. Jak bardzo rzeczywiście materializm wziął górę nad duchowością. Jak bardzo nie dostrzegamy tych nikłych śladów obecności innych bytów w naszym życiu. O ile oczywiście takie byty istnieją 😉

Książkę naprawdę warto przeczytać, już chociażby ze względu na cudowny język, ale także dlatego, że tak znakomicie oddany jest klimat tamtych czasów, tamtej niezwykłej epoki.

Koniec XIX i początek XX wieku to okres fascynacji spirytyzmem. I choć głównie rozwijał się on w Europie Zachodniej, gdzie jednym z jego najbardziej znanych propagatorów był Arthur Conan Doyle, również i w Polsce osiadł na jakiś czas na dobre. Spirytyzm to nic innego, jak wiara w możliwość komunikowania się żywych ze zmarłymi, za pośrednictwem mediów, podczas seansów...

Książkę czytałam jako e-book. Fajnie było przenieść się w dawne, odległe czasy i poczuć dreszczyk emocji ;)

Książkę czytałam jako e-book. Fajnie było przenieść się w dawne, odległe czasy i poczuć dreszczyk emocji ;)