Drugi tom cyklu „Wszystkie stworzenia małe i duże” podobał mi się o wiele bardziej niż pierwszy.
Z zadowoleniem obserwowałam, jak młody weterynarz James Herriot zdobywał doświadczenie i podczas operacji przechodził z fazy „nerwowego dziobania pacjenta” do fazy „rzetelnego cięcia”.
Z satysfakcją czytałam o tym, jak pewien stary farmer zapewnił swoim koniom godziwą emeryturę po latach ciężkiej pracy; emeryturę na której konie mogły sobie brykać w strumyku i podjadać wonną trawkę.
Chichotałam prawie w głos czytając o Pani Pumphrey, zakochanej w swoim tłuściutkim pekińczyku, odnajdując w niej rzecz jasna cząstkę samej siebie.
I zazdrościłam Jamesowi Herriotowi, że mógł mieszkać w tak pięknym miejscu jak góry Dale, pośród wrzosowisk Yorkshire i robił to, co kochał.
Były też smutki i łzy, ale o tym sza.

To przemiła książka, mnóstwo w niej ciepła, humoru i rzeczywiście jest pochwałą życia, jak głosi opinia na obwolucie.
Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na lżejsze tematy.

Drugi tom cyklu „Wszystkie stworzenia małe i duże” podobał mi się o wiele bardziej niż pierwszy.
Z zadowoleniem obserwowałam, jak młody weterynarz James Herriot zdobywał doświadczenie i podczas operacji przechodził z fazy „nerwowego dziobania pacjenta” do fazy „rzetelnego cięcia”.
Z satysfakcją czytałam o tym, jak pewien stary farmer zapewnił swoim koniom godziwą emeryturę...