Myślę, że wśród użytkowników LC jest wiele osób, które rozumieją aż nazbyt dobrze, co to jest "przekleństwo Serii". Po "Zbrodniach robali" doświadczyłam na sobie klasycznego przekleństwa Serii w najlepszym wydaniu: co z tego, że książka Amy Stewart o owadach była taka sobie, co z tego, że nie dostarczyła mi w zasadzie żadnych bardziej pozytywnych wrażeń? Seria, seria!
"Zbrodnie roślin" podobały mi się minimalnie bardziej od "Zbrodni robali", chociaż niewątpliwie wielonożni bohaterowie tej drugiej książki dysponują znacznie większym arsenałem straszenia, grożenia, trucia i uprzykrzania życia. Nie jest to z pewnością sprawa stylu autorki, który nie zmienia się ani o jotę: trochę bardziej humorystyczny leksykon botaniczny napisany językiem miejscami mocno kolokwialnym. Wiedzy w głowach zostaje po lekturze stosunkowo niewiele - podobno też celem autorki nie było dokształcanie czytelników, a tylko rozbudzenie ich ciekawości - a rozrywka trwa dokładnie tyle, ile lektura książki: po odwróceniu ostatniej strony o "Zbrodniach roślin" można spokojnie zapomnieć. No, poza jednym wyjątkiem: w czasie spaceru nigdy nie jedz tego, czego wcześniej nie widziałeś na swoim talerzu.

Myślę, że wśród użytkowników LC jest wiele osób, które rozumieją aż nazbyt dobrze, co to jest "przekleństwo Serii". Po "Zbrodniach robali" doświadczyłam na sobie klasycznego przekleństwa Serii w najlepszym wydaniu: co z tego, że książka Amy Stewart o owadach była taka sobie, co z tego, że nie dostarczyła mi w zasadzie żadnych bardziej pozytywnych wrażeń? Seria, seria!...