Jest mroczno. Uczucie niepokoju i trwogi towarzyszyło mi z każdą przeczytaną stroną. Taki właśnie ma być thriller. Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że nie mogę tej powieści porównać z żadną przeczytaną do tej pory. Konstrukcja oraz strona psychologiczna sprawiła, że po przeczytaniu szukałem informacji o autorze. I tu też niespodzianka okazuje się, że pod pseudonimem S.L. Grey ukrywa się Sarah Lotz oraz Louis Greenberg. Powiem więcej Apartament to nie jedyne dziecko tego duetu, szkoda tylko, że te poprzednie nie ukazały się w Polsce. Na okładce książki można przeczytać, że opisana historia dotyczy małżeństwa o imieniu Mark i Steph. Mają oni za sobą traumatyczne przeżycia związane z napadem bandytów na ich dom. Z treści powieści dowiedziałem się, że ten zorganizowany nocą napad miał cel rabunkowy i nasi bohaterowie wraz ze swoją córeczką wyszli bez szwanku z opresji. Złodzieje dostali to, po co przyszli. Zadowolili się dobrami materialnymi nie krzywdząc domowników. Jednak czterdziestosiedmioletni Mark zadręcza się poczuciem winy, że nie zrobił nic, by przeciwstawić się bandytom i pokazać młodszej o dwadzieścia trzy lata partnerce, że potrafi zagwarantować swojej rodzinie bezpieczeństwo. Steph też nie czuje się komfortowo i widać, że nie może dojść do siebie. Lekarstwem na wszystkie dolegliwości ma być wspólny wyjazd do Francji, do którego usilnie przekonuje koleżanka Steph. Carla wie, że ich przyjaciół nie stać na urlop w Europie dlatego podsuwa pomysł wymiany poprzez stronę internetową zajmującą się wymianą domów.
„Ta wycieczka miała nas uleczyć, a skończyło się fatalnie i między nami jeszcze się pogorszyło”.
W tej powieści cały czas coś się dzieje, nie ma tu spowolnienia akcji. Wręcz przeciwnie druga połowa książki skupia się na Marku. Co takiego stało się w opuszczonym apartamencie niedaleko placu Pigalle? Nie powiem, ale mogę zdradzić, że nic już nie będzie takie jak przed wyjazdem. „Po naszym pobycie w tym mieszkaniu mój mąż, mój już wcześniej załamany mąż kompletnie zwariował, a w moim domu czai się coś złego, niebezpiecznego”.
Przyznam się, że do samego końca zżerała mnie ciekawość, co takiego stanie się z tym wykształconym przecież mężczyzną, wykładowcą literatury angielskiej. Wiedziałem, że bohaterowie to ateiści, w których nie ma za grosz duchowości więc zwalenie wszystkiego, że to wina duchów i zdechłych kotów tylko podsycało mój apetyt na rozwiązanie zagadki. Podsumowując polecam tę powieść, która ukazała się w czerwcu br. i jakoś tak bez wyraźnego echa wkroczyła na nasz czytelniczy rynek.

Jest mroczno. Uczucie niepokoju i trwogi towarzyszyło mi z każdą przeczytaną stroną. Taki właśnie ma być thriller. Najciekawsze w tym wszystkim jest to, że nie mogę tej powieści porównać z żadną przeczytaną do tej pory. Konstrukcja oraz strona psychologiczna sprawiła, że po przeczytaniu szukałem informacji o autorze. I tu też niespodzianka okazuje się, że pod pseudonimem...