Lubiłam, lubię i pewnie się to nie zmieni, będę lubiła nadal Krentz. Za historie, za bohaterów. Za kobiety mądre, stanowcze i poddające się przeznaczeniu w postaci przystojnych, odważnych, dzielnych i szaleńczo zakochanych w nich mężczyzn.
Czy czegoś można chcieć więcej? Pewnie, że tak. Tylko, że Krentz takie właśnie produkt sprzedaje nam czytelnikom. Najczęściej, ku wielkiemu szczęściu, na tym samym poziomie. Stąd jej książki to niemal „pewniaki” miło spędzonego czasu. I tak było również i tym razem.
Jej ostatni obraz to druga część historii, którą wiele lat temu powołał do życia pewien niedobry człowiek, a dzieci, których dotknęła przeszła tragedia, żyją ze wspomnieniami , bagażem doświadczeń. Dwóch z trzech kiedyś chłopców dzisiaj dorosłych mężczyzn, znalazło sobie i swoim ukochanym miejsce w życiu. Został tylko jeden… I unosząca się nad cała trójką tajemnica sprzed lat. Nie ukrywam, czekam z niecierpliwością na kolejną część.
Zwolennikom pięknych kobiet, przystojnych mężczyzn, nutki wspomnień i lekkiej sensacji polecam.

Lubiłam, lubię i pewnie się to nie zmieni, będę lubiła nadal Krentz. Za historie, za bohaterów. Za kobiety mądre, stanowcze i poddające się przeznaczeniu w postaci przystojnych, odważnych, dzielnych i szaleńczo zakochanych w nich mężczyzn.
Czy czegoś można chcieć więcej? Pewnie, że tak. Tylko, że Krentz takie właśnie produkt sprzedaje nam czytelnikom. Najczęściej, ku...