Jako że od czterech lat mieszkam w Niemczech, nie mogłam przejść obok tej książki obojętnie. Cieszę się, że na nią trafiłam. To bardzo mądra i ważna książka. Nie tylko dla tych, którzy mieszkają w Niemczech. Warto po nią sięgnąć, by zrozumieć współczesnego ducha tego kraju. Obciążonego potworną historią, z którą nieodmiennie się kojarzy. Autorka skupia się przede wszystkim na Berlinie. Stolica Niemiec, mimo że funkcjonuje nieco inaczej niż małe miasteczka, a także większe aglomeracje, jest jednak wycinkiem całej społeczności. Historia dla tego miasta i jego mieszkańców po wojnie nie okazała się łaskawa. Ja nie jestem sobie w stanie wyobrazić mieszkania w mieście podzielonym murem, gdzie za nim mogą mieszkać moi znajomi i rodzina, z którymi nie mogę się zobaczyć. I w zależności, po której stronie tego muru się człowiek znajduje, inaczej układa się jego całe życie. 73 lata po wojnie Berlin jest jednak miastem wolności, różnorodności. Tak przedstawia je Ewa Wanat. Obok siebie żyją Niemcy, prowadzą swoje sklepiki obcokrajowcy, do szkół chodzą dzieci uchodźców. Autorka przygląda się z bliska, jak mieszkańcy Berlina, w dalszej części książki również mieszkańcy innych regionów Niemiec, postrzegają to wspólne funkcjonowanie. Uważnie się im przysłuchuje, uczestniczy w spotkaniach z młodymi uchodźcami, rozmawia z byłymi Gastarbeiterami, którzy zostali, sprowadzili rodziny i z ich dziećmi, które już w Niemczech się urodziły. Niemcy to kraj, który z uporem od kilku lat realizuje ideę humanitaryzmu, jest schronieniem dla ludzi, którzy przeżywając nierzadko piekło, uciekli ze swojej ojczyzny, ludzi prześladowanych za wierzenia, poglądy czy orientację seksualną. Niemcy to kraj, do którego emigrują również Europejczycy w poszukiwaniu lepszych warunków do życia. W 73 lata po wojnie to kraj, który nadal uparcie odkupuje swoje winy. Polityka migracyjna kraju podzieliła jego obywateli na dwa obozy, są ci, którzy witali uchodźców na granicach, na dworcach, są też tacy, którzy nie życzą sobie mieć za sąsiada Syryjczyka czy Afgańczyka, a czasem i Polaka. Ewa Wanat udowadnia, dzięki solidnej analizie statystyk, że ludność napływowa właściwie niewiele odbiera obywatelom Niemiec. Miejsc pracy jest dużo, wielu z uchodźców pracuje, dzieci integrują się w koedukacyjnych szkołach, korzystają z zajęć tzw. Willkommensklasse, gdzie mogą lepiej zrozumieć kulturę kraju, do którego przybyli i uczyć się tolerancji. Wstrząsa przedstawieniem niektórych opowieści swoich rozmówców o tym, jak trudno było podjąć decyzję o wyjeździe, jak trudno było przetrwać tę drogę, jak silna jest tęsknota za domem i jak wielkie obawy przed powrotem, jak tragicznie może się skończyć decyzja władz o deportacji. To wszystko w "Deutsche nasz" (z resztą świetny tytuł) porusza do głębi. Jestem autorce również niesamowicie wdzięczna za ostatni rozdział książki, w którym poprzez zdementowanie wieści z niemieckiej wioski na temat prześladować obcojokrajowców przedstawionych przez pewną Polkę pokazuje, jak bardzo można się pomylić, słuchając i nie weryfikując, przyjmując do wiadomości wszelkie zasłyszane sensacyjne opowieści i traktując je z powagą. Życzę sobie, by ta książka został przetłumaczona na język niemiecki (tylko co z tytułem?), by dotarła choć do części Niemców i innych osób tu mieszkających, by poznali ten świat z drugiej strony. Może i Seehofer skusiłby się i przeczytał? Życzyłabym sobie też, by zainteresowało się nią wielu Polaków, szczególnie tych, którzy głośno krzyczą, by uchodźcy wracali do swojego kraju ogarniętego wojną, a nawet nie są sobie w stanie wyobrazić, co sami zrobiliby w podobnej sytuacji. "Deutsche nasz" Ewy Wanat to książka szczera, wyraźna, prawdziwa, to książka, którą napisali ci wszyscy ludzie, którzy w Berlinie, w Niemczech mieszkają. Lektura warta przeczytania.

Jako że od czterech lat mieszkam w Niemczech, nie mogłam przejść obok tej książki obojętnie. Cieszę się, że na nią trafiłam. To bardzo mądra i ważna książka. Nie tylko dla tych, którzy mieszkają w Niemczech. Warto po nią sięgnąć, by zrozumieć współczesnego ducha tego kraju. Obciążonego potworną historią, z którą nieodmiennie się kojarzy. Autorka skupia się przede wszystkim...