Jedni mają szczęcie od ręki, inni mają je na wyciągnięcie ręki i go nie dostrzegają, a jeszcze inni muszą choć o okruszynę szczęścia drzeć pazurami i wyrywać kawałek po kawałku aby potem…..wszystko stracić. Czy człowiek się zmienia ? Tak cały czas. Czy człowiek może się zmienić ? Diametralnie, nieodwracalnie..może.
Mamy młodego przystojnego , uczciwego , wręcz naiwnego chłopaka Edmunda Dantesa. Ale ta jego naiwność wręcz dziecinna powiedział bym jest siłą, która jednoczy ludzi wokół jego osoby. Jest lubiany, szanowany, kochany. Ma dobrą ciekawą prace, możliwości na wyższe stanowisko, kochającego ojca, dziewczynę, która ma zostać jego żoną świata po za nim nie widzi. Żyć nie umierać prawda ? Otóż nie. Obce szczęście może ludzi denerwować. Obce szczęście często jest powodem do nienawiści, jest powodem zazdrości. Trzeba te szczęście zniszczyć.
Danglars, Fernand , Caderousse trzech muszkieterów, każdy z nich jest inny, ale łączy ich wspólna sprawa. Pierwszy jest wredny, drugi kocha się w narzeczonej Dantesa , a trzeci ten na pokaz uroczy krawiec i najbliższy sąsiad Caderousse jest chciwy. Co ich łączy ? Boli ich szczęście Edmunda Dantesa. Chłopaka, który jest tak dobry i tak naiwny w swoim postrzeganiu świata i otaczającej go rzeczywistości, że do końca nie wierzy aby ktoś uknuł przeciwko niemu chytry plan. Do końca nie chce w to uwierzyć. Ufa im. Wierzy w ich bezinteresowność, co prawda nie są jego przyjaciółmi, ale nie wspiał ich na listę swoich wrogów. Mało tego ! Edmund Dantes ma czystą kartkę na której inni ludzi wpisują listę swoich codziennych wrogów i stałych, których lista się nie zmienia, a wręcz powiększa. On ich nie ma. Przynajmniej tak myśli, rzeczywistość jest inna i przekona się o tym już niedługo.
Fałszywe pomówienie, strach Caderoussa o własne życie , naiwność, potem znowu strach tym razem de Villeforda i nasz bohater z przyjęcia zaręczynowego ostatecznie kończy w lochach zamku If.
Zamek If otoczony zewsząd skałami i lodowatą wodą dodatkowo jako miejsce trudne, niedostępne jest owiane złą sławą. Nikt stamtąd nie wychodzi , jedyną ucieczką jest ucieczka na tamten świat.
Złość. Agresja. Nadzieja na uwolnienie. Rozpacz. Myśli samobójcze. Modlitwa. Wysłuchanie próśb. To wszystko przeżył nasz Edmund Dantes . Potem był już tylko numerem 27. Wiele się zmienia w życiu naszego naiwnego bohatera, kiedy na swojej drodze spotyka więźnia numer 34 a mianowicie Ojca Faria. Wszyscy mają go za szaleńca , ale czyż szaleństwo nie cechuje geniuszy ? W szaleństwie jest metoda. I tak powstaje wielka przyjaźń, powiem więcej następuje miłość jaka łączy ojca i syna. Za okazaną wrażliwość, pomoc i przyjaźń ojciec Faria nie tylko szkoli naszego niedoświadczonego młodzieńca, z różnych dziedzin, ale także przekazuje w jego ręce plan dojścia do ogromnego skarbu. Skarbu jakiego nie widział świat.
Oprócz nabycia wiedzy, ogłady i bogactwa w sercu naszego Edmunda rodzi się coś czego nie było dotychczas. Rodzi się chęć zemsty. Ojciec Faria nakreśla mu krajobraz złych uczynków, które uczyniły z niego więźnia. Siłą dedukcji mówi mu także o architektach tej zbrodni. I tym samym ogarnia go przerażenie. Wlał do serca w tym momencie nienawiść. Wiedza może, czasem prowadzić do zgubnych dla nas skutków.
14 długich lat spędził nasz Edmund w lochach zamku If. Dwóch więźniów, dwóch przyjaciół opuszcza lochy. Pierwszy na niebiańskich obłokach, drugi fortelem płynie ku wolności.

Rodzi się nowy człowiek. Ekscentryczny, inteligentny, bogaty. Przystojny, szarmancki. Inny niż mężczyźni, którzy chodzą po tym świecie. Tajemniczy. Uczynny. Czy jest prawdziwy ? Hrabia de Monte Christo. Jest tak cudowny, jest tak nieskazitelnie uczynny, dobry, że z czasem budzi to podejrzenia, ale ludzie zafascynowani osobowością hrabiego, tajemniczego mężczyzny, który potrafi nadzwyczaj odnaleźć się w każdej sytuacji nie zadają więcej pytań. Liczy się tylko to jaki jest. A jest po prostu aniołem. Więcej ludziom nie trzeba. Nie podejrzewają nawet w swym szaleństwie jaki ich ogarnął wobec osoby hrabiego de Monte Christo , że ten człowiek, który wziął się niewiadomo skąd, niewiadomo po co, nie mając przeszłości, ma pieniądze , ogromne pieniądze , ma teraźniejszość , jest pająkiem, który zmienia rzeczywistość. Pająk ,który tka cierpliwie , starannie wręcz z mistyczną dokładnością sieć intryg. Hrabia ma czas. W poprzednim swoim życiu miał dużo czasu, siedząc w celi Zamku If miał bardzo dużo czasu na ułożenie misternego planu……zemsty ! Ten czas nadejdzie. Klepsydra z piaskiem co prawda się powoli przesypuje……ale czas ciągle biegnie. Ziarenko piasku…kolejne ziarenko piasku…kolejne i kolejne….aż w końcu nadejdzie kres czasu, czas się skończy, ale tylko dla tych , dla których ratunku już nie ma ! Skończy się czas dla wrogów Edmunda Dantesa hrabiego de Monte Christo.
Aleksander Dumas w swojej książce ,,Hrabia Monte Christo ‘’ pokazuje nam człowieka. Pokazuje nam jego poszczególne twarze, przeobrażenia. Zmiany, które nastąpiły pod wpływem pewnych wydarzeń. Każdy z nas jest takim hrabią Monte Christo. A przynajmniej może być. Jak się sami zachowamy , kiedy ktoś zniszczy nam życie, upodli nas. Zemsta, chęć zemsty jest tak silna, że napędza ona nasze życie, napędza i zmusza nas do działania. Nienawiść jest swoistym katalizatorem. Wyzwala energię. Nienawiść i zemsta też niszczy. Nas samych. I wszystko to co nas dotyczy. Pragnąc zemsty zbliżamy się nieuchronnym krokiem do autodestrukcji.
Czy zniszczy wrogów i samego siebie ? Czy jednak będzie na tyle silny, że może w ostatecznym , decydującym momencie przebaczy….tak siła przebaczania…..tylko ludzi silni potrafią przebaczać……..czy i , jak i w kogo ? przeobrazi się nasz tajemniczy hrabia de Monte Christo, odpowiedź otrzymam w części II . Czy raz obrany kurs okrętem ku zemście jest kursem ostatecznym ? Czy nie zboczy z wcześniejszej ustalonej trasy…..czy…..to już wkrótce.
Pragnienie miłości i szczęścia. Pogarda. Zazdrość. Nienawiść. Przyjaźń. Miłość. Honor. Zemsta to wszystko i wiele więcej opisał nam w swojej książce Aleksander Dumas. Książka jest naprawdę wspaniała. Dużo nam mówi o ludziach i czasach w których przyszło im żyć. Opis zwyczajów, zabaw, karnawałów, opis codziennego życia. Charakterystyka ludzi. Wygląd, zachowanie, reakcje. Myśli. Czyny. Marzenia. Cóż więcej mogę napisać ? Zapraszam do czytania, bo naprawdę warto. Czyta się wyśmienicie.

Jedni mają szczęcie od ręki, inni mają je na wyciągnięcie ręki i go nie dostrzegają, a jeszcze inni muszą choć o okruszynę szczęścia drzeć pazurami i wyrywać kawałek po kawałku aby potem…..wszystko stracić. Czy człowiek się zmienia ? Tak cały czas. Czy człowiek może się zmienić ? Diametralnie, nieodwracalnie..może.
Mamy młodego przystojnego , uczciwego , wręcz naiwnego...