Pierwszy, mocno archaiczny zbiór przygód – krótkich stories do bólu zasadniczego, najlepszego z najlepszych w swoim fachu Sędziów – Sędziego Dredda. Podczas tych w zdecydowanej większości czarno-białych (tak na oko około 95% całości zbioru) historii poznajemy specyfikę koegzystencji w molochu przyszłości, jakim jest wielomilionowe Mega City One, obejmujące wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, a raczej Zjednoczonych Miast Ameryki Północnej w nie tak odległej przyszłości (przełom XXI-XXII wieku),tuż po wojnie atomowej.

Tytułowy Sędzia Dredd, jeszcze młody, ale już o wyrobionej marce wśród społeczności dystopijnego uniwersum, mierzy się przeważnie z pospolitymi rzezimieszkami (uliczne rabunki, napady na bank, ataki psychozy wynikające z panującego stylu życia),w tym z mutantami. Zdarzają się jednak bardziej spektakularne antagonizmy, trwające niekiedy przez kilka "odcinków". Jednym z nich jest bunt maszyn pod przywództwem Mów-Mi-Kennetha, co do których intelektualnej autonomii Sędzia Dredd od początku zachowuje nieufność. Ważnym wątkiem jest również okres pełnienia przez Sędziego Dredda służby na księżycu Luna-1, stanowiącym ówczesny Dziki Zachód, jak również jego pojedynek z własnym bratem, który powrócił z kolonii karnej na Tytanie. Do innych charakterystycznych wydarzeń zaliczyć można pościg za śmiercionośnym wyścigiem gangów motocyklowych oraz krwiożerczym łazikiem kosmicznym, zahipnotyzowanie naszego bohatera przez mózgokwiaty niemal doprowadzające do jego samobójstwa, spacyfikowanie antyrobotowego ruchu powstałego na wzór Ku Klux Klanu, czy wreszcie zdemaskowanie zdradzieckiego Sędziego, przestępcę działającego pod pseudonimem Mutas Świnia.

W swoich przygodach Sędzia Dredd oprócz prymitywnej siły i inteligentnego sprzętu (pistolet, motocykl),niejednokrotnie musi użyć fortelu, np. upozorowanie własnej śmierci, zainscenizowanie kryzysu psychicznego, czy charakterystycznego dla tej dystopii zabiegu manipulowania warunkami pogodowymi. Co bardzo ciekawe i bardzo rzadkie – Sędzia Dredd raz zostaje pozbawiony swojego służbowego hełmu. Cały świat poznałby jego oblicze, gdyby nie… cenzura! Bardzo przyjemnym, a momentami wręcz zabawnym przerywnikiem od agresji oraz przemocy jest natomiast budowanie relacji między Sędzią Dreddem, a jego lokajem - robotem Walterem, który zapatrzony w swojego pana jak w obrazek, wykazuje się niezwykłą kreatywnością w usłużnym zaangażowaniu, z czego wynikają niejedne kłopoty.

Jak oceniam pierwsze kompletne akta? Towarzyszy im ironiczny, humorystyczny, często jednak mocno infantylny ton narracji, a większość opowieści kończy się morałem w stylu: „Przestępco, przestrzegaj prawa, bo inaczej przyjdzie po Ciebie Sędzia Dredd!”. Ma to swój urok – w końcu w Mega City One w ten sposób rodzice straszą własne dzieci przed konsekwencjami nieposłuszeństwa. Początkowo bardzo zraziłem się czarno-białym kontrastem druku, który szybko zmęczył moje oczy. Zamiast konsumować całość wraz z rysunkiem, skupiałem się na tekście. Z czasem jednak chyba udało się przyzwyczaić. Co do wybiórczego zastosowania koloru, jest on w bardzo prymitywnej jak na dzisiejsze standardy jakości i wielu uważa, że kolor w tych historiach w ogóle nie jest potrzebny.

Pierwszy, mocno archaiczny zbiór przygód – krótkich stories do bólu zasadniczego, najlepszego z najlepszych w swoim fachu Sędziów – Sędziego Dredda. Podczas tych w zdecydowanej większości czarno-białych (tak na oko około 95% całości zbioru) historii poznajemy specyfikę koegzystencji w molochu przyszłości, jakim jest wielomilionowe Mega City One, obejmujące wschodnie...