W 2012 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim pęka ziemia pochłaniając samochody i liczne zabudowania. Straty materialne to ogromne sumy. Gdy wrzawa cichnie ludzie zapominają, albo nie chcą pamiętać. Nic jednak nie dzieje się bez przyczyny. Parę lat później na drodze Łucji staje przedziwny człowiek o papierowej twarzy, a ziemia pęka po raz kolejny odsłaniając podziemne schrony. Dzień później miasto obiega wiadomość o samobójstwie mężczyzny, który roztrzaskuje sobie głowę... cegłą. Lawina zdarzeń rusza do reszty pochłaniając Łucję i jej partnera Michała. Dzięki uporowi, odwadze i pomysłowości odkrywają niesamowite tajemnice podziemi Ostrowca. Prawda jest przerażająca, a bohaterowie nie zdają sobie sprawy, że jeśli raz wkroczyli na ścieżkę zła, bardzo trudno będzie się z niej wydostać. Być może ta droga jest drogą do samego piekła. Jaką tajemnice skrywają zapomniane, podziemne schrony? Horror Niejawni to pierwszy tom niesamowitej historii jednego z polskich miast przeplatanej niesamowitą wyobraźnią autorki. Serdecznie polecam!

Mój komentarz:

Uwielbiam tajemnicę. Uwielbiam, kiedy autor stopniowo zagęszcza atmosferę i rzuca czytelnicze kąski na pożarcie wygłodniałego umysłu.

Debiut Agaty Domagały przyniósł mi wiele nieoczekiwanej radości. To książka dopracowana pod każdym względem. Pełna niesamowitych faktów pomieszanych z wyobrażeniem autorki na temat zjawisk paranormalnych.

Nie ukrywam, że podeszłam do niej z dystansem. Dlaczego? Książka została wydana w formie e-book'a dzięki wytrwałości samej autorki. Obawiałam się, że warsztat mnie nie zachwyci, posypią się błędy, a z każdą przeczytaną stroną wzrośnie tylko moja irytacja.

Nawet nie wiecie, jak bardzo się pomyliłam! Muszę napisać to od razu: nie mogłam uwierzyć, że książka nie przeszła profesjonalnej edycji. Zapytałam o to samą Panią Agatę i opadła mi szczęka do samej podłogi. Tak właśnie było! Każde zdanie zostało osobiście dopracowane przez autorkę, ciągi zdarzeń skrupulatnie przemyślane, akcja została poprowadzona sprytnie i zaskakująco. Lepszego debiutu nie mogłam sobie wymarzyć.

Łucja i Michał to niesamowicie charakterna para zamknięta w swoim prywatnym kokonie szczęścia. Główna bohaterka jest autentyczna od a do z. Rzuca epitetami, jak z worka z prezentami, raczy czuć się źle, okazuje słabość, dzięki czemu czytelnik ma szansę się z nią utożsamić. Przyznam, że ilość przekleństw rzucanych przez Łucję na początku mnie odstraszyła – dopóki nie poznałam jej lepiej.

Gdy na drodze młodej kobiety pojawia się tajemniczy mężczyzna o papierowej twarzy, w mundurze żołnierza, roznoszący wokół siebie zapach... śmierci, gdy ziemia na jednej z ulic Ostrowca zapada się odsłaniając schrony z czasów Zimnej Wojny, a następnego dnia słychać wieści na temat tajemniczego samobójstwa, Łucja łączy fakty, staje się podejrzliwa i daje się wciągnąć w wir skomplikowanych zdarzeń, gdzie prawdziwa historia miasta przeplata się z niepojętymi dla umysłu kwestiami


Droga do prawdy nie jest prosta. Dostęp do informacji na temat schronów jest utrudniony. Polegając na osobistym uroku, bohaterce udaje się zdobyć materiały, które stanowią punkt zaczepienia, a w świecie rzeczywistym, co jest nie lada gratką, istnieją naprawdę! Łucja, jej partner Michał i kilkoro spotkanych po drodze przyjaciół, wykazują się niecodziennym sprytem, aby dobrać się do reszty faktów i połączyć je w całość. Czują, nie bez powodu, że sprawa tajemniczych schronów ma drugie dno, które niezaprzeczalnie łączy się z dziwnym mężczyzną, który zniknął szybciej, niż się pojawił. Wnioski wyciągnięte przez zainteresowanych sprawą zakrawają czasem o szaleństwo. Wprowadzają ich w sam środek oka cyklonu oraz na skraj ciemnej dziury, z której, jeśli z nią wpadniesz, wyjdziesz jako zupełnie inny człowiek.

Niejawni to naprawdę ciekawa opowieść oparta na prawdziwych dziejach Ostrowca, która została sprytnie wciągnięta w ramy horroru. Autorka nie zalewa nas niepotrzebnymi detalami, istotne informacje są przejrzyście wplecione, niektóre z nich to autentyki, co dodaje opowieści pożądanego realizmu. Forum internetowe, na którym bohaterowie książki znaleźli pierwsze wskazówki, służące jako podstawa do późniejszych wniosków i działań, istnieje naprawdę i chętni mogą w łatwy sposób pogłębić swoją wiedzę na przedstawiony temat oraz pójść śladami autorki. To samo dotyczy wykazu budowli obronnych.


Sam warsztat pisarski Agaty Domagały jest niesamowity! Komunikaty są krótkie, łatwo przyswajalne, nie ma scen niepotrzebnych, czytało się lekko, a czas spędzony przy lekturze uważam za naprawdę dobrze spożytkowany. Akcja wzrasta stopniowo, wciągamy się w nią krok po kroku, liczne powtórzenia istotnych faktów pomagają zapamiętać szczegóły, dzięki czemu nie czuć zagubienia. Samo zakończenie pozostawiło w moim sercu niedosyt, przez który z chęcią sięgnę po już przygotowywany przez autorkę tom drugi. Opisy są wystarczające, brzmią autentycznie, poczułam się tak, jakby Ostrowiec chociaż po części był również moim miastem.

Chociaż debiuty to trudny, często niepokojący temat, szczególnie gdy autor wydaje książkę samodzielnie, bez fachowców, którzy czuwają nad każdą literką, to w przypadku Niejawnych naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Ba! Trzeba pogratulować autorce talentu, precyzji, samozaparcia i kibicować, aby wydanie papierowe pojawiło się jak najszybciej i znalazło szerokie grono odbiorców.

W 2012 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim pęka ziemia pochłaniając samochody i liczne zabudowania. Straty materialne to ogromne sumy. Gdy wrzawa cichnie ludzie zapominają, albo nie chcą pamiętać. Nic jednak nie dzieje się bez przyczyny. Parę lat później na drodze Łucji staje przedziwny człowiek o papierowej twarzy, a ziemia pęka po raz kolejny odsłaniając podziemne schrony....