Nowakowie to tylko na pozór przykładna, wzorcowa rodzina, w której wszystkie trybiki działają poprawnie. Małgorzata i Krzysztof sakramentalne „tak” powiedzieli sobie dwadzieścia lat temu. Do ołtarza nie poprowadziła ich miłość, a odpowiedzialność. Wszystkiemu była winna jedna namiętna noc, której owocem była ciąża młodej dziewczyny. Krzysztof stanął na wysokości zadania i stał się głową rodziny. Z pomocą rodziców dał żonie możliwość studiowania i stabilizację finansową. Po przyjściu na świat pierworodnego syna nie było łatwo, ale młodzi Nowakowie przeprowadzili się na swoje i urządzili wspólnie piękny dom. To nie było idealne małżeństwo, bywały trudne i kryzysowe chwile, ale kolejne ciąże trzymały parę mocnym węzłem. Mimo braku trosk materialnych zabrakło jednak namiętności, emocji i mocnego bicia serca. Nic więc dziwnego, że pewnego dnia uwagę wziętego adwokata przykuła atrakcyjna kobieta w prawniczej todze, która została członkiem zespołu Krzysztofa i jego ojca. Burzliwy romans miewał lepsze i gorsze chwile. Krzysztof i jego kochanka, Monika, rozstawali się i schodzili. Coś tajemniczego ciągnęło ich ku sobie. Podwójne życie męczyło, ale i dostarczało namiętnych chwil. Krzysztof czuł się niczym oplątany siecią, z której nie można się uwolnić. Pewnego dnia jego romans odkryła Małgorzata. Oszukana żona postanowiła udawać, że nic złego się nie stało, i zatrzymać przy sobie niewiernego męża kolejną ciążą. Dało to jednak krótkotrwały efekt i Monika znów znalazła się w objęciach adwokata. Pewnego wrześniowego dnia o niewierności ojca dowiedziały się przypadkiem jego dzieci... Czy ten fakt zmieni całą sytuację? Czy Krzysztof definitywnie zakończy związek z tą trzecią czy może wybierze życie u jej boku? Czy rodzina Nowaków przetrwa ten poważny kryzys, czy raczej rozsypie się w pył?

„Nowakowie. Kruchy fundament” to pierwsza część trylogii, która pokazuje rozpad rodziny i zachowania poszczególnych jej członków w kryzysowym momencie. W tym duecie każde z małżonków jest winne i każde przyczynia się do zaistniałej sytuacji. Rodzina pozornie idealna to nic innego jak pajęczyna pozorów, w której cenę za błędy dorosłych płacą dzieci. Dzieci, dla których tata jest przyjacielem, ideałem i autorytetem. Tata, którego kochają, którego mają za wzór, zostaje przyłapany na gorącym uczynku. Nie bez winy jest i ich matka, która traktuje życie w uproszczony sposób. Małgosia mimo odkrycia podwójnego życia partnera zamiata sprawę pod dywan. Bo tak łatwiej, wygodniej i prościej. Jej metodą na dalsze wygodne życie jest kolejne dziecko. Jako przyszła matka nie myśli o jego dobru, tylko egoistycznie chce prowadzić grę „udane stadło rodzinne” dalej.

Ta lektura dostarczyła mi naprawdę wielu emocji, a czytając, miałam nieraz ochotę krzyknąć na jej bohaterów, by spojrzeli prawdzie w twarz i skończyli to niezbyt ambitne przedstawienie. Autorka w fabule pokazuje inne, mniej oczywiste oblicze patologii, która dotyka także majętnych, wykształconych ludzi, którzy wskutek błędów, ambicji oraz braku odwagi i dojrzałości na własne życzenie przekraczają bramy piekła, ciągnąc za sobą swoich bliskich. Atutem powieści jest ogromny realizm przedstawionej sytuacji, która mocno przemawia do czytelnika i solidnie edukuje, by nie żyć na fundamencie pozorów, w matni kłamstw i tajemnic. Język, jakim napisana jest ta książka, jest dość specyficzny i momentami nie bywa łatwy. Z tytułu płynie morał, że szczęścia nie zbuduje się na kłamstwie, że odpowiedzialność nie zastąpi uczucia. Barbara Sęk pisze odważnie i dobitnie, nie waha się nadać rys charakterom wykreowanych postaci, a tym samym przyciąga czytelnika do treści, która zabarwiona jest samym życiem. Książka jest bardzo dobrze napisana i czyta się na jednym oddechu. Oby drugi tom tej serii ukazał się jak najszybciej. Z pewnością po niego sięgnę.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik