Daredevil zaistniał w wyobraźni czytelników już w 1964 roku, za sprawą Stana Lee i Billa Everetta.
Jak się dowiedziałem, chciano stworzyć postać, która miałaby jakąś znaczącą wadę-w tym przypadku-bohater jest niewidomy. Obawiano się reakcji osób z podobnym problemem, jednak ich opinie były więcej niż pozytywne. Murdock, który jest od dzieciństwa niewidomy pracuje jako adwokat, w najgorszej dzielnicy NY, zwanej Hell Kitchen, a nocami walczy z przestępczością w stroju diabła. Mimo utraty wzroku, nic nie wskazuje na to że jest w jakimś stopniu niepełnosprawny, bowiem jego zmysły są bardzo wyostrzone, a typowa biała laska, to także niezłe narzędzie do walki wręcz. Daredevil przede wszystkim planuje zemścić się na zabójcach swojego ojca-boksera. Z różnym skutkiem mu to wychodzi, w zależności kto akurat pisał scenariusz do jego przygód.
A sama postać zyskała na tyle popularności, że także film upomniał się o tego bohatera. Że o serialu nie wspomnę. Swoją drogą całkiem ciekawy ten serial, przynajmniej dla mnie.
A wracając do komiksu, w moje ręce wpadł niedawno 4 już tom przygód Murdocka i jego przyjaciół.

„Daredevil. Nieustraszony” przedstawia naszego przyjaciela w więzieniu. Nie wiem dlaczego się tam znalazł, ale można wywnioskować, że stoi za tym władza, która usiłuje udowodnić że Murdock to Daredevil i oskarżyć go o różne przestępstwa. Różne szumowiny usiłują pozbawić go życia, jednak bohater, nie daje sobie w kaszę dmuchać. Przy pomocy Punishera udaje mu się zbiec z więzienia i usiłuje odnaleźć osoby odpowiedzialne za śmierć jego przyjaciela. Jego droga prowadzi prosto do Monaco, a potem do Paryża. Tam poznaje pewną kobietę, która kogoś mu przypomina, jednak Daredevil nie do końca jej ufa. Sprawy komplikują się coraz bardziej, a nasz mściciel wreszcie dowiaduje się kto stoi za wszystkimi oskarżeniami względem jego osoby, jednocześnie czeka go spora niespodzianka. Zachęcam do lektury.

Wypadałoby teraz nadmienić kilka zdań, o tym, jak ta historia mi się podobała. Zważywszy, że zacząłem od końca poznawać tą opowieść, mogę stwierdzić, że jest całkiem udana. Mroczna atmosfera więzienia, podstępne łotry, starzy dobrzy znajomi, z Punisherem na czele, w tle przewija się nawet Elektra. Całkiem to interesujące i muszę przyznać, że Ed Brubaker wykonał dobrą robotę.

Co do plansz, odpowiedzialni za nie są Michael Lark i David Aja. Jeśli miałbym wskazać sceny które szczególnie przypadły mi do gustu będą to zapewne te które dzieją się w deszczu, oraz walki które Daredevil musiał stoczyć w murach więzienia. Pełne dynamizmu, ciekawie przedstawione elementy, dzieje się dużo, czytelnik nie nadąża z odwracaniem kartek.

Daredevil zaistniał w wyobraźni czytelników już w 1964 roku, za sprawą Stana Lee i Billa Everetta.
Jak się dowiedziałem, chciano stworzyć postać, która miałaby jakąś znaczącą wadę-w tym przypadku-bohater jest niewidomy. Obawiano się reakcji osób z podobnym problemem, jednak ich opinie były więcej niż pozytywne. Murdock, który jest od dzieciństwa niewidomy pracuje jako...