Przekroczywszy Rubikon czterdziestki, rzadko sięgam ponownie po lektury młodości, klasykę czy ogólnie książki napisane wcześniej niż w drugiej połowie XX wieku. To właśnie jeden z takich wyjątków. Siermiężnie wydany(bo jeszcze za nieboszczki komuny) zbiór 8 opowiadań o detektywistycznych wyczynach legendarnego Sherlocka Holmesa. Fakt, trąci myszką, ale jest też w tych opowieściach odrobina staroświeckiego uroku. Bawi nas główny bohater z niezwykłą precyzją i łatwością, jakby od niechcenia odkrywający tajemnice i rozwikłujący kryminalne zagadki, którym rady nie daje policja. Czasami opisy sprawiają wrażenie przyciężkich, śmieszy nadmierna galanteria rodem z wiktoriańskiej epoki, z jaką wysławiają się niektóre postacie, po prostu widać, że to język przeniesiony z innej epoki. Obecnie rzadko to trawię. Ta staroświeckość najczęściej po prostu mnie odrzuca. Ale nie tutaj. Powiedzmy, że potraktowałem to jako urozmaicenie swoich nowocześniejszych lektur.

Przekroczywszy Rubikon czterdziestki, rzadko sięgam ponownie po lektury młodości, klasykę czy ogólnie książki napisane wcześniej niż w drugiej połowie XX wieku. To właśnie jeden z takich wyjątków. Siermiężnie wydany(bo jeszcze za nieboszczki komuny) zbiór 8 opowiadań o detektywistycznych wyczynach legendarnego Sherlocka Holmesa. Fakt, trąci myszką, ale jest też w tych...