Jest spoko. Wszystkie książki z cyklu trzymają podobny poziom. Jak zwykle historia nie skomplikowana. Można czytać tę książkę nie znając poprzednich. Na pewno wezmę się za cykl Odkrycia Ryrii, ale po 4 książkach czytanych pod rząd o Hadrianie i Roycie potrzebuję jakiejś odmiany. Może coś bardziej rozbudowanego

Jest spoko. Wszystkie książki z cyklu trzymają podobny poziom. Jak zwykle historia nie skomplikowana. Można czytać tę książkę nie znając poprzednich. Na pewno wezmę się za cykl Odkrycia Ryrii, ale po 4 książkach czytanych pod rząd o Hadrianie i Roycie potrzebuję jakiejś odmiany. Może coś bardziej rozbudowanego

Zaginęła córka Gabriela Wintera, wytwórcy whisky. Przekonany, że zięć, książę Rochelle, nie przejmuje się jej zniknięciem, wynajmuje Riyrię. Royce i Hadrian wyruszają więc do Rochelle by znaleźć księżną Genevieve, a w trakcie śledztwa odkrywają, że jej zaginięcie jest związane z o wiele grubszą sprawą niż się komukolwiek wydawało.

To będzie chyba mój ulubiony tom ze wszystkich czterech. Dialogi były tu zdecydowanie najzabawniejsze, a w bohaterach – zarówno w Roysie i Hadrianie, jak i w postaciach pobocznych – czuć charyzmę, zaś po głównym duecie widać, że prawdziwie się zaprzyjaźnili.

Akcja również była wartka i dynamiczna, bez momentów przestoju czy nudy. Autor bardzo dobrze poprowadził intrygę, chyba najlepiej w porównaniu do poprzednich tomów. Naprawdę nie mogłam się oderwać.

Dobra i solidna była to seria, a zabawa przy jej czytaniu – przednia. I wierzę w zapewnienia innych czytelników, że „Odkrycia Riyrii” są serią jeszcze lepszą niż ta, dlatego czekam z niecierpliwością na jej wznowienie, tak samo jak czekam na kolejne książki Sullivana.

Zaginęła córka Gabriela Wintera, wytwórcy whisky. Przekonany, że zięć, książę Rochelle, nie przejmuje się jej zniknięciem, wynajmuje Riyrię. Royce i Hadrian wyruszają więc do Rochelle by znaleźć księżną Genevieve, a w trakcie śledztwa odkrywają, że jej zaginięcie jest związane z o wiele grubszą sprawą niż się komukolwiek wydawało.

To będzie chyba mój ulubiony tom ze...

Chciałam powiedzieć, że cieszę się, iż jest to już koniec, bo w moim odczuciu ta seria jest mocno średnia, ale widziałam piąty tom zapowiedziany na ten rok. Chwilowo się nie cieszę, ale za rok pewnie będzie miło się znów spotkać. Kilka razy udało się jej wywołać mój uśmiech, ale całość to raczej luźno ze sobą związane historie i trochę nie rozumiem sensu istnienia tej serii, bo do Odkryć Riyrii jej serio daleko i nie ma w sobie tamtego pazura.

Chciałam powiedzieć, że cieszę się, iż jest to już koniec, bo w moim odczuciu ta seria jest mocno średnia, ale widziałam piąty tom zapowiedziany na ten rok. Chwilowo się nie cieszę, ale za rok pewnie będzie miło się znów spotkać. Kilka razy udało się jej wywołać mój uśmiech, ale całość to raczej luźno ze sobą związane historie i trochę nie rozumiem sensu istnienia tej...

I choć uważam, że ta seria zalicza zjazd jakościowy, to wciąż niesamowicie mnie bawi i ten autor zdecydowanie zostanie moim „comfort” postacią. Cudowna zabawa i mam nadzieję, że będę mogła przeczytać pozostałe części Kronik - niech ktoś to wyda plis 🙏🏻

I choć uważam, że ta seria zalicza zjazd jakościowy, to wciąż niesamowicie mnie bawi i ten autor zdecydowanie zostanie moim „comfort” postacią. Cudowna zabawa i mam nadzieję, że będę mogła przeczytać pozostałe części Kronik - niech ktoś to wyda plis 🙏🏻

Co robisz, gdy zaginie ktoś, na kim Ci zależy?

Większość pewnie powiadamia swój odpowiednik policji lub wynajmuje prywatnych detektywów. Pewien zamożny jegomość postanowił jednak zrobić nieco inaczej. Odnalezienie ukochanej córki powierzył dwóm zawadiakom o mało pozytywnej reputacji.

Mimo że oferowana suma była wysoka, chęć zarobienia kupki złota wielka, a zadanie wydawało się mało skomplikowane po dotarciu do Rochelle muszą przyznać, że to nie będą najłatwiej zarobione pieniądze w ich życiu.

Royce i Hadrian będą zmuszeni poruszyć niebo i ziemię, żeby natrafić na jakikolwiek ślad Genny.

O zaginionej kobiecie mówi się bardzo różnie, w zależności kogo zapyta się o zdanie. Jedni widzieli w niej wyzwolicielkę, inni wielkie utrapienie. Jej mąż, będący jednocześnie królem okolicznych ziem, zdaje się nie szukać jej zbyt intensywnie. W poszukiwaniu odpowiedzi na wciąż mnożące się pytania nie pomaga gęsta atmosfera wyczuwalna w całym mieście.

Kamienny golem ścigający Roycea po dachach również nie jest dobrą wróżbą.

Szczęśliwie Hadrian i jego mroczny kompan potrafią dochodzić prawdy. Kawałek po kawałku kompletują całą historię, a to co ostatecznie sobą przedstawia wcale nie napawa ich radością. Są pewni dwóch rzeczy - po pierwsze kobieta żyje, po drugie nie wiadomo jak długo im samym uda się przeżyć.

"Zniknięcie córki Wintera" to ostatni tom Kronik Riyrii. Ciężko mi się go czytało wiedząc, że więcej nie spotkam Roycea i Hadriana. Michael James Sullivan sprawił, że mocno zżyłam się z nimi. Umiejętnie zestawił ze sobą dwóch mężczyzn różniących się od siebie jak ogień i woda i sprawił, że ten duet nie wybuchł raz, a wybuchał ciagle pozwalając mi nacieszyć się tą niecodzienną relacją.

Przygody, które ich spotykały mogły wydawać się zwyczajne ale w miarę czytania stawało się całkiem inaczej. Nie raz musieli się mierzyć z czymś, o czym do tej pory jedynie słyszeli w opowieściach pijanych barowych gości.

Miło będę wspominać tę serię!

Co robisz, gdy zaginie ktoś, na kim Ci zależy?

Większość pewnie powiadamia swój odpowiednik policji lub wynajmuje prywatnych detektywów. Pewien zamożny jegomość postanowił jednak zrobić nieco inaczej. Odnalezienie ukochanej córki powierzył dwóm zawadiakom o mało pozytywnej reputacji.

Mimo że oferowana suma była wysoka, chęć zarobienia kupki złota wielka, a zadanie...

Książka nie tak rewelacyjna i klimatyczna jak Śmierć Dulgath ale nadal bardzo dobra, solidna, a jednocześnie lekka. Doskonała fantasy przygodowa. Czytało się z przyjemnością i bardzo szybko. Pewne naiwności typowe dla tej serii doskonale rekompensowała chemia bohaterów, nie tylko naszej Riyrii ale też postaci pobocznych oraz charakterystyczne, świetne dialogi. Tłem wydarzeń jest tu pewne dość typowe miasto dla tego gatunku, ale przedstawione za to niezwykle klimatycznie. Sama zaś intryga miewa momentami bardzo kryminalny vibe. Świetna rozrywka choć zakończenie ciuteńkę rozczarowało, a kilka wątków pozostało urwanych. (być może podbudowując jakieś późniejsze intrygi ale nie wybrzmiewając wystarczająco w ten sposób)

Książka nie tak rewelacyjna i klimatyczna jak Śmierć Dulgath ale nadal bardzo dobra, solidna, a jednocześnie lekka. Doskonała fantasy przygodowa. Czytało się z przyjemnością i bardzo szybko. Pewne naiwności typowe dla tej serii doskonale rekompensowała chemia bohaterów, nie tylko naszej Riyrii ale też postaci pobocznych oraz charakterystyczne, świetne dialogi. Tłem wydarzeń...

Jak wszystkie pozostałe super ksiazka

Jak wszystkie pozostałe super ksiazka

W moim odczuciu lepsza niż poprzedni tom, chociaż samo zakończenie dość rozczarowuje.

W moim odczuciu lepsza niż poprzedni tom, chociaż samo zakończenie dość rozczarowuje.

Ciekawa i lekka książka będąca niezależnym opowiadaniem z elementami fantasy. Wciągająca.

Ciekawa i lekka książka będąca niezależnym opowiadaniem z elementami fantasy. Wciągająca.

Pisze tutaj o całej serii , która jest takim wprowadzeniem do Odkryć Riylii , 1 i 2 część jest takim zapoznaniem Royca i Hadriana oni się docierają. Bardzo fajnie wykreowani Royc zimny, nie ufny, poryty życiem złodziej i całkiem odmienny Hadrian ufny optymista - duet idealny 3 i 4 część to już konkretne zadania które realizują. Jest to taka łotrzykowsko przygodowa fantastyka. Bardzo przypadł mi do gustu styl pisania autora lekko, przystępnie, bez zbędnego przynudzania

Pisze tutaj o całej serii , która jest takim wprowadzeniem do Odkryć Riylii , 1 i 2 część jest takim zapoznaniem Royca i Hadriana oni się docierają. Bardzo fajnie wykreowani Royc zimny, nie ufny, poryty życiem złodziej i całkiem odmienny Hadrian ufny optymista - duet idealny 3 i 4 część to już konkretne zadania które realizują. Jest to taka łotrzykowsko przygodowa...