Zawsze lubiłam książki, w których pojawiał się wątek nowej szkoły, nowych znajomych albo jak w tym przypadku: nowego etapu, czyli rozpoczęcia studiów. I chociaż jest to właściwie często powtarzany motyw, do tej pory jeszcze mi się nie znudził i to pewnie za sprawą takich powieści, jak Ten pierwszy rok. Co było w niej takiego, że tak przypadła mi do gustu?

Luke i Phoebe to nasi główni bohaterowie, oglądamy wydarzenia raz z perspektywy chłopaka, raz dziewczyny. I chociaż znają się jeszcze z liceum, dopiero po przyjeździe na tę samą uczelnię nawiązują jakąś nitkę porozumienia. Wydaje się, że mogą się naprawdę dobrze dogadywać i może nawet oboje, mimo jakichś swoich problemów i rozterek, tego chcą. Ale jak to w życiu nastolatków się często dzieje – nic nie idzie tak, jak by się zdawało…

Przede wszystkim mamy tutaj do czynienia z narracją pierwszoosobową, dzięki której raz oglądamy wydarzenia razem z Lukiem, a innym razem przenosimy się do Phoebe. Nie powiem, że nie lubię takiego rozwiązania, ale raczej częściej mnie ono irytuje, jednak tutaj zdaje się, że było bardzo dobrym posunięciem. Historie dwójki bohaterów toczą się czasami równocześnie, przy czym oboje niekoniecznie są wtedy obok siebie, więc w ten sposób możemy dowiedzieć się zarówno co dzieje się u Phoebe, jak u Luke’a. Co więcej, dzięki takiemu zabiegowi mamy wgląd w myśli obojga, a co za tym idzie zdajemy sobie sprawę z tego, jak patrzą na te same sytuacje, jak widzą też siebie nawzajem, więc orientujemy się zawsze co się dzieje.

Jeśli chodzi o bohaterów to muszę przyznać, że już dawno w książce młodzieżowej nie spotkałam głównej bohaterki, którą polubiłabym tak szybko, bo niemal od razu. Postać Luke’a również obdarzyłam sympatią, ale… no powiedzmy, że ostatecznie, pomimo jej prawdziwej i szczerej kreacji, nie dałam rady wytrwać w tej sympatii do końca. Chociaż tak samo jak Pheobe, Luke to zabawny, inteligentny, szczery i do tego po prostu ciekawy bohater, to jednak o wiele bardziej polubiłam Phoebe. Dziewczyna była przykładem trochę niezdarnej, ale jednocześnie śmiałej i zabawnej bohaterki – takiej nastolatki z krwi i kości. Dodatkowo każda jej reakcja, a nawet reakcje innych postaci, na różne zdarzenia były właśnie prawdziwe, nie miałam wrażenia, że coś jest naciągnięte albo nierealistyczne, bo autorzy naprawdę zadbali o swoich bohaterów.

Sam wątek, jak już wspomniałam, nie jest specjalnie odkrywczy, ale też nie irytuje powielaniem schematu. Ma w sobie coś, co przyciąga do lektury i nie pozwala się łatwo oderwać, a zakończenie zdecydowanie zaskakuje w pierwszej chwili i ściska za serce. Wydaje mi się, że każda nastolatka czy każda fanka (lub fan) literatury młodzieżowej zaczyta się w niej bez pamięci. Ten pierwszy rok to ciekawa, przezabawna i bardzo prawdziwa historia, dzięki niej przeżywamy takie kilka tygodni w skórze typowej studentki oraz typowego studenta pierwszego roku, ale nie jest to nudne. Mamy tu mnóstwo ciekawych sytuacji, humorystycznych dialogów i po prostu świetną, wciągającą historię dwójki młodych ludzi, którzy trochę naiwni, trochę niezdecydowani, kroczą swoim tempem przez nowe zdarzenia. Dlatego naprawdę zachęcam was do sięgnięcia po Ten pierwszy rok, zagłębienia się w myśli Luke’a i Phoebe, poznania ich i przeżywania z nimi tych wszystkich imprez, zabawnych incydentów oraz nawiązywania przyjaźni. Aha, są tam też nauka, wykłady, seminaria itd., ale spokojnie, nie przeszkadzają w czytaniu!

https://naszksiazkowir.blogspot.com/2018/04/tom-ellen-i-lucy-ivison-ten-pierwszy-rok.html

Zawsze lubiłam książki, w których pojawiał się wątek nowej szkoły, nowych znajomych albo jak w tym przypadku: nowego etapu, czyli rozpoczęcia studiów. I chociaż jest to właściwie często powtarzany motyw, do tej pory jeszcze mi się nie znudził i to pewnie za sprawą takich powieści, jak Ten pierwszy rok. Co było w niej takiego, że tak przypadła mi do gustu?

Luke i Phoebe to...