SŁOŃCE PROWANSJI
Potrzebowałam radykalnej zmiany klimatu. Po trzech średnio udanych spotkaniach z polskimi kryminałami zapragnęłam innych doznań. Słoneczna Prowansja, leniwe życie na francuskiej prowincji, bagietki i wino, zamki i arystokraci w nich zamieszkujący, Lazurowe Wybrzeże z graczami polo, hazardzistami i rosyjską mafią gdzieś tam w tle – czego chcieć więcej?

Przeczytałam „Śmierć w Chateau Bremont” i życie od razu stało się jaśniejsze, mimo tego, że śmierć została zapowiedziana już w tytule. Nie zawiodłam się na niczym, bo trafiłam akurat na taką książkę, jakiej się spodziewałam. Rzadko zdarza się, żeby opis wydawcy na okładce tak dobrze oddawał zawartość treści. Byli więc i arystokraci różnej maści, i chateaux, i dobre jedzenie zakrapiane jeszcze lepszym winem.

Chociaż akcja toczy się niespiesznie, to jednak idealnie współgra z leniwym życiem na prowincji, więc powieści zupełnie to nie przeszkadza. Intryga, w starym, dobrym stylu Agaty Christie jest do końca przemyślana, są zwroty akcji i zręczne podrzucanie mylnych tropów. Wszystko tu w normie, wszystko tak jak trzeba, żadnych pułapek i min. Wielkich uniesień wprawdzie też nie ma, ale przecież nie zawsze ich potrzebujemy. Leniwy klimat czasem wystarczy. Jeżeli ktoś potrzebuje fajerwerków typu: pościgi samochodowe albo krwawe porachunki gangsterów, niech po prostu przeczyta inną książkę.

Przyjemna lektura na ponury, przedwiosenny dzień.

Więcej na moim blogu www.czytacz.pl

SŁOŃCE PROWANSJI
Potrzebowałam radykalnej zmiany klimatu. Po trzech średnio udanych spotkaniach z polskimi kryminałami zapragnęłam innych doznań. Słoneczna Prowansja, leniwe życie na francuskiej prowincji, bagietki i wino, zamki i arystokraci w nich zamieszkujący, Lazurowe Wybrzeże z graczami polo, hazardzistami i rosyjską mafią gdzieś tam w tle – czego chcieć...