Daję taką ocenę, bo autor wykazuje się dosyć irytującą czytelnika megalomanią. Nie licząc tego, książka pokazuje spór o politykę historyczną państwa oraz toczące Polskę patologie życia publicznego. Polecam przeczytać, omijając wstawki Machcewicza udowadniające jego męczeństwo i wyjątkowość.

Daję taką ocenę, bo autor wykazuje się dosyć irytującą czytelnika megalomanią. Nie licząc tego, książka pokazuje spór o politykę historyczną państwa oraz toczące Polskę patologie życia publicznego. Polecam przeczytać, omijając wstawki Machcewicza udowadniające jego męczeństwo i wyjątkowość.

Książka dobitnie pokazuje jak wielki wpływ na przekaz historyczny ma opcja polityczna sprawująca w danym momencie władzę i z jaką zaciętością władza walczy o monopol na głoszenie tego, co jest prawdą historyczną, czym jest patriotyzm, jak winny być postrzegane polskie doświadczenia wojenne itd.
Podziwiam autora, a zarazem twórcę pierwotnej koncepcji Muzeum II Wojny Światowej za upór i walkę do samego końca, mimo nieustannie podejmowanych przez PIS prób destrukcji muzeum, wszelkimi możliwymi środkami - zarówno prawnymi jak i poprzez formułowanie często bezzasadnych, krytycznych recenzji, oderwanych całkowicie od rzeczywistego przekazu, który krył się za muzealną wystawą.
Książka w sposób wręcz uderzający pokazuje, jaką obecna władza ma obsesje na punkcie narzucania wszystkim wokół swojego punktu widzenia na zdarzenia z przeszłości i nie tylko. To jest przerażające, że autorzy nieustannie musieli odpierać ataki, których celem była wykreowana przez nich nowatorska na skalę światową koncepcja, starająca się pokazać nie tylko militarne, ale także "cywilne ujęcie" doświadczeń wojennych i - o zgrozo - nie tylko Polaków, ale także innych narodów. Jak wąski punkt widzenia trzeba mieć, jak zakompleksionym trzeba być, by silić się na takie zarzuty....
Bardzo się cieszę, że Pan Machcewicz zdecydował się na napisanie tej książki. Bez względu na to w jakim kierunku będzie ewoluować Muzeum II Wojny Światowej, książka pozostanie świadectwem walki o uniwersalną prawdę historyczną, tak znienawidzoną przez obóz rządzących.

Książka dobitnie pokazuje jak wielki wpływ na przekaz historyczny ma opcja polityczna sprawująca w danym momencie władzę i z jaką zaciętością władza walczy o monopol na głoszenie tego, co jest prawdą historyczną, czym jest patriotyzm, jak winny być postrzegane polskie doświadczenia wojenne itd.
Podziwiam autora, a zarazem twórcę pierwotnej koncepcji Muzeum II Wojny...

Książka, która daje sporo do myślenia, w kwestii tego czym jest obiektywne podejście do historii, oraz jak polityka może zniekształcać perspektywę. Przyznam, że czytając ją, było mi autora niejednokrotnie żal. Warto przeczytać i samodzielnie zastanowić się - czy aby na pewno nasze interpretowanie różnych wydarzeń nie zostało zmanipulowane przez polityczną propagandę.

Książka, która daje sporo do myślenia, w kwestii tego czym jest obiektywne podejście do historii, oraz jak polityka może zniekształcać perspektywę. Przyznam, że czytając ją, było mi autora niejednokrotnie żal. Warto przeczytać i samodzielnie zastanowić się - czy aby na pewno nasze interpretowanie różnych wydarzeń nie zostało zmanipulowane przez polityczną propagandę.

Warto sięgać po takie ksiażki, bo otwierają oczy na ważkie sprawy i problemy,które często są zamiatane pod dywan. Autor przez kilka lat był dyrektorem gdańskiego Muzeum II wojny światowej. Niestety już od etapu zakupienia inwestycji i tworzenia eksponatów musiał ścierać się wszechwładnym Jarosławem Kaczyńskim. Ten toczył wojnę podjazdową z wykorzystaniem najbardziej uwłaczających podstępów,gdyż powstające muzeum,interaktywne i na światowym poziomie miało ambicje przedstawić całokształt wojennych działań. Ekspozycje poświęcono faszyzmowi, narodowemu socjalizmowi, francuskiemu ruchowi oporu,zagładzie Romów i Sinti, wysiłkowi aliantów i bitwie o Anglię, co stanowiło pretekst do ostrej nagonki pana premiera. Ministerstwo Kultury rzucało kłody pod nogi, swobodnie przyznawało a potem odbierało fundusze na budowę czy pensje dla pracowników. Autor stawał przed specjalną komisją gdy badano czy aby rzekomo nie zdefraudowano kilka milionów złotych na apartamentowce z wyposażeniem wysokiej klasy dla załogi. Kalumnie,oszczerstwa, żenująco uprzedzone i powierzchowne opinie "specjalistów",którzy następnie dostawali ciepłe posadki w Łazienkach lub innych placówkach. Na przykładzie losów tej placówki dostajemy wnikliwy raport o stanie państwa i autorytarnych metodach rządzenia PIS. W obronie muzeum występowały międzynarodowe autorytety jak Timothy Snyder, a Kaczyński zarzuca twórcom zbytnią "pseudoeuropejskość" i forsowanie niepolskiego punktu widzenia (swoją drogą ulubiony argument w każdej debacie politycznej na jakikolwiek temat).

Warto sięgać po takie ksiażki, bo otwierają oczy na ważkie sprawy i problemy,które często są zamiatane pod dywan. Autor przez kilka lat był dyrektorem gdańskiego Muzeum II wojny światowej. Niestety już od etapu zakupienia inwestycji i tworzenia eksponatów musiał ścierać się wszechwładnym Jarosławem Kaczyńskim. Ten toczył wojnę podjazdową z wykorzystaniem najbardziej...