„Siedem dni razem” nie jest zwykłą, lekką, ciepłą, zimową powieścią. To książka opowiadająca losy rodziny, która przez tydzień musi przebywać w jednym domu. Olivia jest lekarką, która leczyła w Afryce ofiary epidemii haag, przez co rodzina musiała poddać się kwarantannie. Phoebe – jej siostra jest infantylną kobietą, którą interesuje się wyłącznie sobą oraz planowanym przez nią ślubem, Andrew – ich ojciec ma problemy z nerwami, które rozładowuje, pisząc złośliwe felietony, Emma - ich matka, jest ciepłą, gościnną kobietą, która chce spędzić cudowne, rodzinne święta. Jest jeszcze Jesse i George, kim oni są?

Powieść jest bardzo ciekawa, zwłaszcza że każdy członek rodziny ma swój sekret. Kiedy wszystko zaczyna wychodzić na jaw, a skrywane tajemnice, przestają być tajemnicami, pogodne święta tracą całą magię, niszcząc klimat i rozluźniając rodzinne więzi. Ich sytuacja Ukazuje jednak, co tak naprawdę liczy się w życiu: zaufanie, szczerość, miłość, zrozumienie, altruizm, akceptacja - bez tych rzeczy nie można budować szczęśliwej rodziny.

Wyobraźcie sobie, że jesteście uziemieni w domu na całe siedem dni, w okresie świąt Bożego Narodzenia i nie możecie się spotykać z innymi ludźmi, poza rodziną, która przebywa wraz z Wami w budynku. Każdy, kto przekroczy próg domu, musi zostać z Wami. Internet jest słaby, więc jedyne, co możecie robić, by umilić sobie czas, to spędzić go wraz z towarzyszami „niedoli”. Dodam tylko, że nie macie na to najmniejszej chęci, a ciągłe kłótnie doprowadzają Was do szału. Ciężka sprawa prawda? Witajcie w rodzinie Birchów.

Nie zgodzę się ze słowami na okładce. Powieść w żaden sposób nie jest dowcipna. Nie wywołała ona uśmiechu na mojej twarzy ani razu, ale wciągnęła mnie do swojego wnętrza, wywołując mieszankę różnych emocji: współczucie, smutek, nadzieję, wzruszenie. To życiowa historia, która ukazuje zwykłe życie. Życie ludzi, których połączyła kwarantanna. To nie były dla bohaterów radosne wakacje, był to okres strachu przed śmiercionośną epidemią.

Francesca Hornak umie zaciekawić czytelnika. To moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, ale gdy w przyszłości zobaczę jej nazwisko na książce, z całą pewnością po nią sięgnę. Cieszę się, że „Siedem dni razem” mimo bożonarodzeniowego klimatu w tle, nie jest kolejną lekką, infantylną, sztampową i kiczowatą powieścią. Jest za to ciepłą, wartościową pozycją, która daje do myślenia oraz przepełniona jest celnymi spostrzeżeniami na temat życia. Bardzo dobrym zabiegiem było wprowadzenie pięciu narratorów, dzięki czemu mamy okazję dogłębnie poznać każdą postać.

Ja czytałam tę książkę z zapartym tchem, nie wiedząc tak naprawdę, jak ta historia się zakończy. Gdyby nie obowiązki, prawdopodobnie w ogóle bym się od niej nie odrywała. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić Wam ją i zachęcić do lektury! Zatem POLECAM.

„Siedem dni razem” nie jest zwykłą, lekką, ciepłą, zimową powieścią. To książka opowiadająca losy rodziny, która przez tydzień musi przebywać w jednym domu. Olivia jest lekarką, która leczyła w Afryce ofiary epidemii haag, przez co rodzina musiała poddać się kwarantannie. Phoebe – jej siostra jest infantylną kobietą, którą interesuje się wyłącznie sobą oraz planowanym przez...