Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powtórzę za Andrzejem Łapickim " Im dłużej się żyje, tym większe ma się poczucie absurdalności życia " Dziwię się niektórym opiniom. To nie jest powieść ! Kobieta pokusiła się, może nawet słusznie, żeby innym w podobnej sytuacji nie wydawało się, że są " jedyni " o opisanie swego codziennego życia w czasie śmiertelnej choroby. Opisała kolejne stadia swego samopoczucia i reakcji otoczenia na to co się działo z jej ciałem. Jak w takiej sytuacji można napisać " za mało było w powieści o rodzinie " kompletne niezrozumienie treści. Chyba czytający ( albo słuchający ) czyta bez zrozumienia - to nie jest Powieść ! Cieszmy się, że jesteśmy zdrowi, a jeśli już to, słuchając księdza Kaczkowskiego - trwajmy przy chorym, wspierajmy go, a nie litujmy się nad nim.