Pewnego dnia w kaczym gnieździe pękają kolejne jajeczka, tylko jedno potrzebuje nieco więcej czasu. Wielkie oczekiwanie całej kaczej rodziny szybko gaśnie, kiedy ze skorupki wyłania się ptaszek zupełnie niepodobny wyglądem do kaczego rodzeństwa. Kacza matka również jest zaskoczona. Niestety, dzieje się najgorszy możliwy scenariusz dla nowego ptaszka, który nie jest kaczką! Ptaszek zostaje odtrącony przez znanych mu najbliższych. Rodzeństwo wraz z matką oddalają się naprędce od dziwadła i wszelkimi swoimi gestami okazją niechęć, wręcz pogardę do Kaczątka.
Kaczątko zostało ewidentnie odrzucone. Każda z prób nawiązania relacji z kaczkami niestety kończy się niepowodzeniem. Jedynym towarzyszem samotnie pływającej kaczki po jeziorze jest drewniana zabawka w kształcie kaczki, ale zwierzątko nie wie, że to tylko zabawka i nie odwzajemnia interakcji.
Kaczątko jest załamane. Czuje się samotne, opuszczone i bezradne. Kiedy widzi swoje odbicie w tafli jeziora, nie może na siebie spojrzeć przychylnie, ponieważ wie, że to jego inny i nieatrakcyjny wygląd w oczach kaczek, sprawił, że te go odrzuciły.
Kiedy wydawało się, że Brzydkie Kaczątko czeka smutny los, zza horyzontu ukazały się jego oczom ptaki o identycznym wyglądzie jak on. Kaczątko nie mogło wyjść z podziwu, jak dumnie prezentuje się matka łabędziego stadka, jaka ona jest majestatyczna i taka piękna. Pojawienie się łabędzi nie umknęło uwagi kaczkom, które nie mogły uwierzyć w to, co się stało. Łabędzia mama nie wahała się ani chwili i przyjęła pod swoje skrzydła Brzydkie Kaczątko. Pokochała ptaszka od razu, wzięła go w opiekę. Brzydkie Kaczątko zostało odnalezione i zyskało coś bezcennego, kochającą bezinteresownie rodzinę.

Ta bajka bardzo mnie poruszyła. Jej treść jest mi bliska i mogę się swobodnie utożsamić równie z samą historią oraz odczuciami towarzyszącymi głównemu bohaterowi, czyli Brzydkiemu Kaczątku.
Z tą historią związane są dwa ważne do przemyślenia wątki. Po pierwsze, chociaż w wielu aspektach życia wygląd ma znaczenie, tak nie powinien on być determinantem decydującym o czyjejś wartości i bezpodstawnej ocenie jego osobowości. Druga kwestia, to niezwykle smutna sprawa związana z tym, że rodzice, którym przyszło na świat nieidealne wyglądem/ chore dziecko, oddają je bez żalu do adopcji, czy co gorsza, porzucają je na pastwę losu tylko dla własnego widzimisię, bo coś poszło nie do końca nie tak, bo nie jest idealne i wymarzone. 
Każde dziecko niezależnie od swojego wyglądu, ma prawo do miłości, do bycia kochanym i otoczonym opieką. Dwa, nikt ze względu na swój wygląd, ułomność, niesprawność, czy inny niezależny czynnik wpływający na człowieka urodę, nie powinien być czynnikiem separującym, odrzucającym człowieka lub powodem do wyzwisk, wyśmiewania, szykanowania. To, co najcenniejsze w człowieku, znajduje się w jego wnętrzu, w sercu. 
Żadna z osób, która stoi po drugiej stronie barykady, tak zwany oprawca, nie ma najmniejszego pojęcia, ile zła i krzywdy sprawia tej drugiej osobie. Konsekwencje takich zachowań mogą mieć i najczęściej mają swój nieprzyjemny dla osoby skutek. Nie ma nic gorszego aniżeli ocena przez pryzmat wyglądu i braku możliwości wpłynięcia na jego zmianę, która waży o całościowej ocenie i to niesłusznej zresztą, człowieka.
Najpiękniejsze jest to, co niewidoczne dla oczu..

Pewnego dnia w kaczym gnieździe pękają kolejne jajeczka, tylko jedno potrzebuje nieco więcej czasu. Wielkie oczekiwanie całej kaczej rodziny szybko gaśnie, kiedy ze skorupki wyłania się ptaszek zupełnie niepodobny wyglądem do kaczego rodzeństwa. Kacza matka również jest zaskoczona. Niestety, dzieje się najgorszy możliwy scenariusz dla nowego ptaszka, który nie jest kaczką!...