"Jakie to dziwne, że to ona wyprowadzi się stąd jako ostatnia. Przez ułamek sekundy słyszy, jak biegają po schodach – tupot kroków, śmiech, a potem cisza. 'Tylko nie płacz!' – napomina samą siebie."

Niesamowita opowieść. Historie życia czwórki ludzi z ich punktu widzenia, losy, które się zazębiają. Każdy życiorys dopełnia poprzedni i kreuje większy obraz całości.
Historia o błędach przeszłości, popełnianych pod wpływem silnych emocji, nacisków, złej sytuacji życiowej. Bardzo trafie opisany został wątek matczynej miłości; tu niestety destrukcyjnej.
Nostalgia wobec przeszłych wydarzeń i ludzi, którzy odeszli. Niepozornie wyglądająca książka o tym, że nie warto zaciekle chować urazy.
Polecam czytelnikom (chociaż myślę, że bardziej spodoba się czytelniczkom) w każdym wieku!

"Nadal tam jest, stwierdza i przypomina sobie swoją starą rosyjską matrioszkę. W środku są wszystkie Edwiny, od samotnej małej dziewczynki, uczennicy szkoły z internatem, do nadpobudliwej studentki akademii sztuk pięknych, młodej żony i wreszcie wdowy – wszystkie jej wcielenia tam są, upchane po kolei, aż po najmniejszą malutką laleczkę, która kryje się na samym dnie, pewnie nie większa niż orzeszek."

"Jakie to dziwne, że to ona wyprowadzi się stąd jako ostatnia. Przez ułamek sekundy słyszy, jak biegają po schodach – tupot kroków, śmiech, a potem cisza. 'Tylko nie płacz!' – napomina samą siebie."

Niesamowita opowieść. Historie życia czwórki ludzi z ich punktu widzenia, losy, które się zazębiają. Każdy życiorys dopełnia poprzedni i kreuje większy obraz całości.
Historia...