Powieść napisana z ogromnym rozmachem i czyta się ją z emocjami, jednak z żalem muszę przyznać, że autor poszedł na łatwiznę, powielając sporo elementów z fabuły "Filarów ziemi".
Dotyczy to nie tylko postaci - czarnych i białych charakterów - ale również wydarzeń, z których wiele to po prostu kalki perypetii z pierwszej części cyklu (np. proces o czary, obrona miasta przed rabusiami, konflikty z konserwatywnym przeorem, sukcesy i upadki handlarzy wełną...).

Spodziewałam się bardziej oryginalnej i pomysłowej akcji, dlatego czuję się nieco rozczarowana i zdziwiona, bo miałam Folletta za ambitnego pisarza, który w mojej świadomości czytelniczej zapisał się przede wszystkim nie jako autor sensacji i szpiegowskich opowieści, lecz jako twórca monumentalnych powieści historycznych.

Nie znaczy to, oczywiście, że żałuję czasu spędzonego przy czytaniu "Świata bez końca". Na pewno była to lektura wartościowa, emocjonująca i przyjemna, ale nie tak jak "Filary ziemi".

Powieść napisana z ogromnym rozmachem i czyta się ją z emocjami, jednak z żalem muszę przyznać, że autor poszedł na łatwiznę, powielając sporo elementów z fabuły "Filarów ziemi".
Dotyczy to nie tylko postaci - czarnych i białych charakterów - ale również wydarzeń, z których wiele to po prostu kalki perypetii z pierwszej części cyklu (np. proces o czary, obrona miasta przed...