Wstrząsająca opowieść, epos o kształtowaniu się narodowej tożsamości litewskiej, o mitach założycielskich, o trudnych nieoczywistych wyborach życiowych. Książę Kiejstut ze współczesnego punktu widzenia stosował przemoc ekonomiczną i psychiczną. Kraszewski nie ukrywa posępnej wbrew pozorom strony charakteru Kiejstuta. Na zamku w Trokach atmosfera była dość duszna, wzbudzająca lęk I poczucie beznadziei. Ale Witolorauda zawiera też krzepiące przesłanie. Od siebie dodam, że "miałaś piętnaście lat a Kiejstut czterdzieści kiedy wbrew sobie zostałaś ludzką twarzą dwuwładzy. Byłoby lepiej gdyby Kiejstut pił i bil. Ale on nie pił i nie bil tylko lyskal oczami wąskimi jak u węża i jak węże syczał a konkretnie to słowo powinnosc które codziennie odmieniał przez wszystkie możliwe i niemożliwe przypadki tak jak odmieniał ciebie a ty rozwazalas dlaczego inni mają rodziny ludzkie choć ludzkimi twarzami być nie muszą".

Wstrząsająca opowieść, epos o kształtowaniu się narodowej tożsamości litewskiej, o mitach założycielskich, o trudnych nieoczywistych wyborach życiowych. Książę Kiejstut ze współczesnego punktu widzenia stosował przemoc ekonomiczną i psychiczną. Kraszewski nie ukrywa posępnej wbrew pozorom strony charakteru Kiejstuta. Na zamku w Trokach atmosfera była dość duszna,...