Największą wartością "Wojen konsolowych" Harrisa jest nie dogłębna analiza konfliktu pomiędzy korporacjami Sega i Nintendo, ale ukazanie tego, jak frontalny i miejscami bezpardonowy atak pierwszej z nich (jednako, na rynek gier i na Nintendo) wpłynął na ukształtowanie się branży komputerowej rozrywki i trendów nią rządzących, takimi jakie znamy je współcześnie. W szerszej perspektywie jest to historia o tym, jak gry komputerowe z marginesu popkultury przedzierzgnęły się w jedną z najbardziej dochodowych gałęzi rozrywki a nawet sztuki.

Książka ta, która dostarcza bezcennych i niepojawiających się wcześniej w innych źródłach informacji na temat burzliwej i pionierskiej epoki gier komputerowych (konsolowych), cierpi jednak na spore niedostatki w warstwie stylistycznej (zwłaszcza w materii brzmiących sztucznie, raz to sztampowo, raz to tandetnie dialogów). Autor z pewnością nie jest mistrzem pióra, ale niedostatki te zasklepia informacjami uzyskanymi z drobiazgowego reasearchu (wywiady z ponad 200 osobami, w tym dramatis personae), oraz rekompensuje dynamicznym, lekko fabularyzowanym prowadzeniem narracji.

Mimo pewnych uchybień, książki tej nie można nie polecić każdemu miłośnikowi komputerowej rozrywki, ze wskazaniem na tych, którzy dorastali w erze konsol ośmio- i szesnastobitowych.

Największą wartością "Wojen konsolowych" Harrisa jest nie dogłębna analiza konfliktu pomiędzy korporacjami Sega i Nintendo, ale ukazanie tego, jak frontalny i miejscami bezpardonowy atak pierwszej z nich (jednako, na rynek gier i na Nintendo) wpłynął na ukształtowanie się branży komputerowej rozrywki i trendów nią rządzących, takimi jakie znamy je współcześnie. W szerszej...