Książka równie wspaniała i poruszająca jak pierwsza powieść Hosseini'ego. Na pewno na długo zapadnie mi w pamięć. Przede wszystkim dlatego że nie pamiętam kiedy dosłownie tak mocno płakałam czytając książkę czy oglądając film. Wydaje się, że jestem świadoma tego że jest to tylko czysta fikcja literacka ale postaci są tak żywe, tak prawdziwe, wydają się tak autentyczne, że nie ma to znaczenia.

Głównymi bohaterkami są dwie kobiety. Różnią się niemal pod każdym względem ale każda z nich przypadła mi do serca. Istnieje także poza tym cała plejada postaci drugoplanowych i epizodycznych, które w niezwykły sposób wpływają na losy bohaterek i całą historię powieści.

Niezwykłe w książce jest także to, że dzięki niej można poznać choć kawałek, wycinek historii Afganistanu. Można także poznać, choć zapewne w minimalnym stopniu, kulturę tego państwa.

Muszę także wspomnieć o niezwykłej cesze powieści. Im dalej się czyta książkę tym więcej jest nawiązań do sytuacji z wcześniejszych stron. Nie chcę zdradzić za wiele ale moim takim ulubionym nawiązaniem jest kaseta VHS, która pojawia się dosłownie na ostatnich stronach książki.

Książka równie wspaniała i poruszająca jak pierwsza powieść Hosseini'ego. Na pewno na długo zapadnie mi w pamięć. Przede wszystkim dlatego że nie pamiętam kiedy dosłownie tak mocno płakałam czytając książkę czy oglądając film. Wydaje się, że jestem świadoma tego że jest to tylko czysta fikcja literacka ale postaci są tak żywe, tak prawdziwe, wydają się tak autentyczne, że...