Czy ludzki umysł jest "zaprogramowany" na zabijanie?

"Granica między nimi a nami właściwie nie istnieje."

Jako że tematyka morderstwa interesuje mnie od dawna, z zaciekawieniem sięgnęłam po książkę, w której autor udowadnia, że większość z nas (a może nawet każdy) ma w sobie mordercze skłonności, i że odpowiednia sytuacja wydobywa je z nas i skłania do zabójstwa. Czy rzeczywiście każdy człowiek byłby w stanie zabić? Z zazdrości, nienawiści, strachu, dla korzyści? By pozbyć się rywala? Albo człowieka, który nas krzywdzi? Trudno o tym wyrokować, większość z nas nie była postawiona w takiej sytuacji, która mogłaby skłonić do morderstwa, więc nie wiadomo, jak byśmy się zachowali...

Autor przeprowadził liczne badania, które wykazują, że wielu ludzi fantazjuje na temat zabicia osoby, której nienawidzą, boją się, lub po prostu chcą się pozbyć... I w dodatku wyobrażają sobie ze wszystkimi szczegółami, w jaki sposób usunęli by ją z tego świata... Często są to wyobrażenia bardzo okrutne. A co ich powstrzymuje? Najczęściej po prostu lęk przed poniesieniem konsekwencji.

Wszyscy wiemy, że morderstwo istnieje od początków ludzkości, a jednak zaskakująca jest teza autora, że w każdym z nas jest taki potencjalny zabójca... Czy rzeczywiście w każdym? A może tak? Może ci, którzy twierdzą, że nie byliby w stanie zabić w żadnej sytuacji, po prostu nie przeżyli jeszcze takiej, która by to spowodowała?

Jedna z osób której wypowiedź została przytoczona w książce, powiedziała, że samo fantazjowanie, ze wszystkimi okrutnymi i drastycznymi szczegółami, o mordowaniu kogoś - to nic złego. Ja akurat z tym zupełnie się nie zgadzam - co innego zabójstwo w obronie własnej lub pod wpływem emocji tak silnych, że coś w człowieku pęka... Albo wtedy, gdy ktoś zagraża nam lub naszym bliskim w taki sposób, że wydaje się, że nie mamy innego wyjścia, jak zabić... Ale wyobrażanie sobie tortur? Rodzajów śmierci, którą chciałoby się komuś zadać? To już dla mnie zahacza o premedytację i tego nie jestem w stanie zrozumieć i usprawiedliwić. To jest złe. Mogę marzyć, że ktoś znika z mojego życia, ale fantazje o tym, że to akurat ja go morduję, to już zupełnie coś innego. I nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że każdy człowiek byłby w stanie tak robić.

"Żadne miejsce na Ziemi nie jest całkowicie bezpieczne."

Możemy więc zgadzać się z autorem lub nie, ale jego książkę z pewnością warto przeczytać, by wyrobić sobie własne zdanie.

"Moralna odraza, jaką budzi w nas zabójstwo, nie powinna nas skłaniać do odrzucania wiarygodnych dowodów przemawiających za tym, że głęboko zakorzenione psychologiczne mechanizmy zabijania stanowią istotny element naszej natury."

Czy to strach przed karą powstrzymuje człowieka przed mordowaniem? Kto wie, co by się działo, gdyby mieć pewność, że będziemy bezkarni...

Czy ludzki umysł jest "zaprogramowany" na zabijanie?

"Granica między nimi a nami właściwie nie istnieje."

Jako że tematyka morderstwa interesuje mnie od dawna, z zaciekawieniem sięgnęłam po książkę, w której autor udowadnia, że większość z nas (a może nawet każdy) ma w sobie mordercze skłonności, i że odpowiednia sytuacja wydobywa je z nas i skłania do zabójstwa. Czy...