Julka cieszy się na myśl o braciszku lub siostrzyczce, jednak kiedy zostaje już starszą siostrą, nie widzi w tym zbyt wiele pozytywów. Jej brat ciągle płacze i robi kupę, a do tego zabiera całą uwagę rodziców, którzy nie mają dla niej czasu. Wszystko normuje się dopiero, kiedy Mateuszek staje się nieco starszy i uroczy...

Uwielbiam książki, które pomagają dzieciom rozwiązywać problemy i utożsamiać się z głównymi bohaterami. Po tej książce spodziewałam się jednak lepszego zgłębienia tematu, a nie potraktowanie jej po łebkach. Owszem, finał tej historii ukazuje, że z czasem maluch może przynieść wiele radości, ale dziecko czekające na rodzeństwo, może przestraszyć się tym, jak całą sytuację opisuje Helena Bross.

Pojawienie się rodzeństwa zawsze jest ciężkim czasem, zwłaszcza na początku, kiedy rodzic nie ma tyle czasu dla starszaka, gdyż musi zająć się absorbującym maleństwem. Dobrze, kiedy (tak jak w przypadku Julki) na pomoc przyjdzie ktoś z rodziny, chociażby dziadkowie, którzy wesprą rodziców i zajmą się starszakiem, mającym wrażenie, iż został odsunięty na bok. Warto także zachęcać starsze dziecko do pomocy przy młodszym - starszak poczuje się potrzebny, a do tego między dziećmi powstanie niezastąpiona więź.

Książka przeczytana w ramach wyzwania WyPożyczone: http://www.rudymspojrzeniem.pl/2018/01/wypozyczone-wyzwanie-czytelnicze-2018.html

Julka cieszy się na myśl o braciszku lub siostrzyczce, jednak kiedy zostaje już starszą siostrą, nie widzi w tym zbyt wiele pozytywów. Jej brat ciągle płacze i robi kupę, a do tego zabiera całą uwagę rodziców, którzy nie mają dla niej czasu. Wszystko normuje się dopiero, kiedy Mateuszek staje się nieco starszy i uroczy...

Uwielbiam książki, które pomagają dzieciom...