Po raz pierwszy widziałam te niezwykłe fotografie na wystawie w Muzeum Żydów Polskich w Warszawie i od razu wiedziałam, że muszę zdobyć oryginalny album, aby móc przyjrzeć się im dokładniej.
Każdy z nas zna przerażające fotografie z obozów koncetracyjnych, które widział to w szkole, to w telewizji, to prywatnie sięgnął po litereturę traktującą o holocauście. Ciężko jednak znaleźć zdjecia przedstawiające Żydów polskich zanim rozpętano tą okropną wojnę, a im samym odebrano człowieczeństwo. Wiele razy zastanawiałam się wcześniej jak żyli zwyczajni ludzie, należący do tak znienawidzonego przez nazistów narodu. Nie każdy z nich był przecież bakierem, adwokatem czy lekarzem, chociaż stereotypowy Żyd jest przecież ZAWSZE bogaczem! Antysemici kładą ciągle nacisk na owe bajkowe skarby, które Żydzi mieli zdobyć przez wyzysk innych, porządnych przecież i niewinnych ludzi, ludzi którzy później bezlitosnie ich mordowali. Osoby zainteresowane zagadnieniem wiedzą jednak, że duża część Żydów zamieszkujących obszary ówszesnej RP żyła w okropnej biedzie i ciasnocie. Roman Vishniac pokazuje nam świat przecietnego polskiego obywatela wiary mojżeszowej, który musiał walczyć o przetrwanie i ciężko pracować na chleb. Widzimy sprzedawców lumpów i bajgli, dzieci opatulone w kołdry z braku ogrzewania w wilgotnych, piwnicznych suterenach, starców cieżko harujacych jako tragarze. Warto sięgnąć po ten niezwykły album, przedstawiający świat, którego już nie ma i ludzi którzy w większośći zostali unicestwieni. Jestem wdzięczna fotografowi, że mimo napotkanych przeciwności utrwalił na światłoczułej kliszy tą niezwykłą społeczność w przededniu katastrofy.

Po raz pierwszy widziałam te niezwykłe fotografie na wystawie w Muzeum Żydów Polskich w Warszawie i od razu wiedziałam, że muszę zdobyć oryginalny album, aby móc przyjrzeć się im dokładniej.
Każdy z nas zna przerażające fotografie z obozów koncetracyjnych, które widział to w szkole, to w telewizji, to prywatnie sięgnął po litereturę traktującą o holocauście. Ciężko jednak...