Świetna, napisana w bardzo przyjemny sposób książka przedstawiająca wiele współczesnych zagadnień związanych z zasadami dobrego wychowania. Autorzy postanowili zająć się różnymi kazusami w formie rozmowy, dyskutując o tym, jak się zachować, jak postąpić, co leży w gestii mężczyzny a co w gestii kobiety. Dowiemy się m.in. kto pierwszy wyciąga rękę do powitania, czy można wyprosić gości ze spotkania, lub kiedy jest najlepszy moment na otwarcie prezentu.

Choć autorzy momentami przedstawiają z pozoru błahe i oczywiste problemy, to uważam, że książka ta jest świetnym poradnikiem, szczególnie w obecnych czasach, kiedy coraz częściej mówi się o zatracaniu pewnych społecznych wartości.

Polecam!

Świetna, napisana w bardzo przyjemny sposób książka przedstawiająca wiele współczesnych zagadnień związanych z zasadami dobrego wychowania. Autorzy postanowili zająć się różnymi kazusami w formie rozmowy, dyskutując o tym, jak się zachować, jak postąpić, co leży w gestii mężczyzny a co w gestii kobiety. Dowiemy się m.in. kto pierwszy wyciąga rękę do powitania, czy można...

Ważny temat i ciekawie prowadzone rozmowy autorów, przyglądających się naszym zachowaniom w różnych sytuacjach, robiących to z lekkością, humorem i dystansem. Ujął mnie przede wszystkim styl tej książki! Duży plus też za ilustracje wykonane przez 10-letnie siostry bliźniaczki.

Ważny temat i ciekawie prowadzone rozmowy autorów, przyglądających się naszym zachowaniom w różnych sytuacjach, robiących to z lekkością, humorem i dystansem. Ujął mnie przede wszystkim styl tej książki! Duży plus też za ilustracje wykonane przez 10-letnie siostry bliźniaczki.

Pierwsze zderzenie z tą książką, było na ocenę 1 i nawet tak ocenilem. Nie wiedzieć czemu, system tego nie zakodowal. Czułem się oszukany przez fakt który przed kupnem został przede mną zatajony - rozmówcy są rodziną i w dodatku wplataja teksty o wujku jakimstam, babci i ciotce. Książkę usunąłem z czytnika, po czym zgralem ponownie i zmusiem się do drugiego podejścia. Nie wszystko mi się tam podoba, nie ze wszystkim się zgadzam, Ale milo się z wami, droga rodzinko, siedziało przy jednym, wspólnym stole. Duży plus za to, że łatwo się czyta.

Pierwsze zderzenie z tą książką, było na ocenę 1 i nawet tak ocenilem. Nie wiedzieć czemu, system tego nie zakodowal. Czułem się oszukany przez fakt który przed kupnem został przede mną zatajony - rozmówcy są rodziną i w dodatku wplataja teksty o wujku jakimstam, babci i ciotce. Książkę usunąłem z czytnika, po czym zgralem ponownie i zmusiem się do drugiego podejścia. Nie...

Ostatnio skusiłam się na przeczytanie kilku poradników, jeden z nich, ten który dzisiaj wam przedstawię dotyczy manier, bycia z innymi. Po tę książkę sięgnęłam z myślą, że wiem na ten temat bardzo dużo i pewnie nie wniesie ona dużo do mojego życia. Maniery to dla nas w większości uprzejmość wobec innych, lub poprawne układanie sztućców. Jednak autorzy pokazują nam więcej w tym temacie. W książce nie znajdziemy typowej formy dla poradnika, a coś w stylu dialogu między autorami. To wydaje mi się być bardzo interesującą formą, która sprawia, że być może dużo osób chętniej sięgnie po tę książkę.

Z tego poradnika możemy dowiedzieć się na przykład, czy warto pomagać obsłudze hotelowej, jak przyjąć prezent który niezbyt nam się podoba, jak powiedzieć komuś że niezbyt dobrze wygląda, w sposób delikatny, aby go nie urazić. To sytuacje które często spotykają nas w życiu, jednak nie zawsze wiemy co zrobić w takich chwilach. Czasami zostawiamy to bez żadnej uwagi, machamy na to ręką, a czasami postępujemy niewłaściwie, możemy sprawić komuś przykrość.

Autorzy to psychoterapeutka i socjolog, to dwie osoby, tak więc możemy zobaczyć ich zdanie, które nie zawsze się pokrywa. Autorzy nie zawsze są ze sobą zgodni, ale dzięki prowadzeniu dialogu, przedstawieniu go nam, mogą pobudzić w nas uważność, oraz ułatwić nam niektóre sytuacje, w których zastanawialiśmy się co zrobić. To książka, która powinna trafić do wielu osób, oprócz manier, ważna kwestia w niej poruszona to bycie z innymi. Żyjemy w świecie, w którym ludzie często sprawiają sobie przykrość, w którym ciężko jest zrozumieć drugiego człowieka i zamiast żyć w zgodzie, niektórzy wolą komuś utrudniać życie i brak im szacunku do drugiego człowieka.

Ostatnio skusiłam się na przeczytanie kilku poradników, jeden z nich, ten który dzisiaj wam przedstawię dotyczy manier, bycia z innymi. Po tę książkę sięgnęłam z myślą, że wiem na ten temat bardzo dużo i pewnie nie wniesie ona dużo do mojego życia. Maniery to dla nas w większości uprzejmość wobec innych, lub poprawne układanie sztućców. Jednak autorzy pokazują nam więcej w...

"Dobre wychowanie to nie jest jedynie kwestia tego, jak siedzieć przy stole i trzymać sztućce. To przede wszystkim sposób, w jaki odnosisz się do innych ludzi, szczególnie tych, którzy są na drabinie społecznej niżej od ciebie."




Książka "O sztuce bycia z innymi. Dobre maniery na nowy wiek." to nie jest typowy podręcznik savoir-vivre" Nie nauczymy się z niego wielu umiejętności przydatnych w świecie wielkich salonów. Nie o to w tej publikacji jednak chodzi. Zresztą takich poradników jest wiele. Ta lektura ma na celu poszerzenie naszych horyzontów, zwrócenie uwagi na umiejętność "bycia" wśród innych ludzi, z poszanowaniem ich praw. Niestety sama mam wrażenie, że coraz mniej jako ludzie zwracamy uwagę na nasze otoczenie i uczucia ludzi wokół nas. Społeczeństwo pozytywnych egoistów, staje się czasem egoistami do szpiku kości, nie zwracającymi uwagi na to co obok. Choć w żadnym razie nie mogę wszystkich wrzucać do jednego worka. Znam wielu wspaniałych i otwartych ludzi, jednak ich przeciwieństwa też spotykam i bywają to trudne spotkania.

Książka "O sztuce bycia z innymi" jest zapisem rozmów Renaty Mazurowskiej z Tomaszem Sobierajskim. Psychoterapeutki i socjologa. Dodatkowo publikację otwiera rozmowa Panów Sobierajskich ojca i syna. Zamyka natomiast rozmowa z dwiema dziesięciolatkami - Mają i Leną. Książka porusza wiele współczesnych tematów, dotyczących życia codziennego. Przytoczone w niej przykłady, nie stanowią etykiety dyplomatycznej, a takich zwykłych, codziennych spraw jak: życie i dzielenie się wspólną przestrzenią z sąsiadami, zachowanie w komunikacji zbiorowej, o tym w jaki sposób jesteśmy nosicielami zapachów, zarówno tych brzydkich, jak i najpiękniejszych, lecz w przesadzonym natężeniu, zachowanie się i ubiór w filharmonii, operze i na pogrzebie, sztuka obdarowywania jak i bycia obdarowywanym, zachowanie przy stole i przyjmowanie gości, powitania i pożegnania, etykieta internetowa i o tym jak żyć i dać żyć innym. Uważność na innych ludzi, jest bowiem podstawową zasadą savoir-vivre'u.


Niestety mam wrażenie, że jeśli ktoś nie ma w sobie tej wrażliwości na innego człowieka, ciężko będzie mu nastawić się na taką uważność i chęć poszanowania praw osób w swoim otoczeniu. Jednak chyba nic nie jest niemożliwe, nauka i przypominanie o tym na pewno nikomu nie zaszkodzi. Mam też wrażenie, że ta książka jest bardziej w styku hygge, niż niejeden poradnik, z tym słowem w tytule.

W końcu życie, to nasza wspólna przestrzeń. Pamiętajmy by nie zastawiać chodników, nie śmiecić, ale też, że czasem można być trochę mniej rzucającym się w oczy, a i tak bardzo, a nawet bardziej efektywnie. Niestety nadal niektórym trzeba o tym przypominać. Dla mnie szczególnie trudne jest słuchanie rozmów telefonicznych w tym na tematy intymne (nie mówię tu tylko o seksie) w miejscach publicznych. Najważniejsza myśl płynąca z tej publikacji, to ta, że to my sami tworzymy świat, który nas otacza i w którym żyjemy. To od nas zależy, czy będzie zaśmiecony, za głośny i nieprzyjazny, czy wręcz przeciwnie. Najważniejszym walorem tej książki, jest to, że nie ma w niej ani linijki moralizatorstwa czy sztywnego narzucania reguł. Wprost przeciwnie. Ta lektura to właściwie rozmowa z mądrymi przyjaciółmi, a takie lubię najbardziej. Zdecydowanie polecam.

www.kochamciemojezycie.blogspot.com

"Dobre wychowanie to nie jest jedynie kwestia tego, jak siedzieć przy stole i trzymać sztućce. To przede wszystkim sposób, w jaki odnosisz się do innych ludzi, szczególnie tych, którzy są na drabinie społecznej niżej od ciebie."




Książka "O sztuce bycia z innymi. Dobre maniery na nowy wiek." to nie jest typowy podręcznik savoir-vivre" Nie nauczymy się z niego wielu...

Kilka miesięcy temu miałem niekłamaną przyjemność recenzować rewelacyjną książkę traktującą o umiejętności zachowywania się w różnych sytuacjach – ot, savoir vivre godny naszych czasów. Autor, Adam Jarczyński wysoko postawił poprzeczkę, więc z odpowiednią dawką rezerwy podszedłem do kolejnej publikacji dotyczącej tegoż zagadnienia. „O sztuce bycia z innymi. Dobre maniery na nowy wiek” to w zdecydowanej części dialog psychoterapeutki, Renaty Mazurowskiej, z jej przyjacielem, socjologiem Tomaszem Sobierajskim.

Wybrana forma prezentowania treści jest bardzo udana i przyjazna dla czytelnika. Odrzucone jest dzięki temu narzucanie wniosków czy akademickie podejście do analizowanego problemu, przez co można łatwiej przyswoić treść. Trzeba przyznać, to duża sztuka, szczególnie że autorami są przedstawiciele iście poważnych profesji, których koledzy po fachu zazwyczaj skłonni są do górnolotnych i encyklopedycznych wypowiedzi.

Opisywane sytuacje dalekie są od tych, które dotyczą jedynie tzw. „wyższych sfer”. Mamy do czynienia ze zwykłymi, codziennymi zdarzeniami. W dowcipny, często uszczypliwy sposób dowiadujemy się, które zasady uznane niegdyś za „dobre wychowanie” przetrwały próbę czasu, a które należy skorygować patrząc na dzisiejsze dni. Aby jeszcze łatwiej prezentować tematy, książkę podzielono na kilkanaście krótkich rozdziałów. Każdy z nich traktuje o odrębnych kwestiach, takich jak życie z sąsiadami, komunikacja miejska, szeroko pojęte zapachy, ubiór na różne okazje czy relacje gospodarzy z gośćmi. Nie zabrakło także części poświęconych portalom społecznościowym czy nowinkom technologicznym. W ich przypadku także można zastosować zasady skutecznie działające w społeczeństwach od lat.

Wartością dodaną jest przedstawienie Polaków na tle innych nacji, wykazując jak bardzo w niektórych sytuacjach różnimy się od pozostałych części świata i kiedy (oraz dlaczego) nie jesteśmy odpowiednio odbierani. Część przyczyn specyficznego podejścia do ogólnie przyjętych na świecie norm leży w naszej historii, ale nie tylko.

Tym, co odróżnia tę książkę od wielu jej podobnych, jest także wielopokoleniowość projektu. Przejawia się ona zarówno w krótkich wywiadach z rodzicami, jak i śladem pozostawionym przez najmłodszych – ilustracjami do prezentowanych przykładów zajęła się dwójka zaprzyjaźnionych z autorami 10-latków. Specyficzna „kreska” dodaje uroku i jeszcze większej lekkości.

Autorzy przekonują, że zawsze można znaleźć wspólny język, a u podstaw zasad właściwego zachowania powinien leżeć szacunek do innych oraz przekonanie, że w łatwy sposób można sprawić, aby życie stało się po prostu przyjemniejsze. Wystarczy zwykłe „dzień dobry” wypowiedziane rano do sąsiada, przepuszczenie drugiej osoby w drzwiach – to najprostsze i najbardziej znane przykłady zwalczania bylejakości relacji międzyludzkich.

Muszę przyznać, że tym razem większość opisywanych zdarzeń i prawidłowego wyjścia z kłopotliwych sytuacji nie była zaskakująca, co tylko umocniło mnie w przekonaniu, że z moją kulturą osobistą nie jest najgorzej. Nadal w moim zachowaniu jest coś do poprawy, ale cieszy fakt, że tak wiele wyjaśnień odbierałem jako „oczywistą oczywistość”.

Jest to największa różnica w porównaniu z wspomnianą wcześniej książką „Z klasą, na luzie” Adama Jarczyńskiego. Tamta publikacja była swoistą encyklopedią w pełni wyczerpującą temat zderzenia z codziennością, tutaj mamy do czynienia z kwintesencją i absolutnym minimum, które każdy z nas powinien przyswoić. I tu chyba przejawia się pewna słabość. Po zakończeniu lektury pozostaje niedosyt. Przyjemnie się czytało, jednak zbyt wiele nowej wiedzy nie uzyskaliśmy, a sięgając po tego typu poradniki mamy zapewne oczekiwania związane z dowiedzeniem się przynajmniej kilku nowych rzeczy. Dialog przyjaciół-specjalistów od dobrych manier to miłe w kontakcie kompendium, do którego jednak nie ma potrzeby wracać.

(opinia pierwotnie opublikowana na sztukater.pl)

Kilka miesięcy temu miałem niekłamaną przyjemność recenzować rewelacyjną książkę traktującą o umiejętności zachowywania się w różnych sytuacjach – ot, savoir vivre godny naszych czasów. Autor, Adam Jarczyński wysoko postawił poprzeczkę, więc z odpowiednią dawką rezerwy podszedłem do kolejnej publikacji dotyczącej tegoż zagadnienia. „O sztuce bycia z innymi. Dobre maniery na...

Poradnik jest pouczający, fascynujący, momentami zabawny. Czyta się go z przyjemnością i w bardzo szybkim tempie. Można się z nim uporać w jeden dłuższy wieczór, ale mam nadzieję, że rady w nim zawarte pozostaną z Wami na dłużej, najlepiej na zawsze. Ciekawa pozycja na czas, kiedy łamanie zasad stało się standardem, a kindersztuba - wspomnieniem.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2017/06/renata-mazurowska-tomasz-sobierajski-o.html

Poradnik jest pouczający, fascynujący, momentami zabawny. Czyta się go z przyjemnością i w bardzo szybkim tempie. Można się z nim uporać w jeden dłuższy wieczór, ale mam nadzieję, że rady w nim zawarte pozostaną z Wami na dłużej, najlepiej na zawsze. Ciekawa pozycja na czas, kiedy łamanie zasad stało się standardem, a kindersztuba -...

Dobrze się czyta, ale mało treści - więcej rozmów o wartości zasad savoir-vivre'u niż samych zasad. Nic nowego.

Dobrze się czyta, ale mało treści - więcej rozmów o wartości zasad savoir-vivre'u niż samych zasad. Nic nowego.

Treść w formie luźnego dialogu, mało konkretów, miejscami bardzo staroświeckie przekonania pana Tomasza.

Treść w formie luźnego dialogu, mało konkretów, miejscami bardzo staroświeckie przekonania pana Tomasza.