Książka napisana w formie wywiadu. Krótkie pytania/stwierdzenia i odpowiedzi podzielone na małe podrozdziały (3-4 strony). Zrozumiały język, który szybko i przyjemnie się czyta. Dodatkowo odniesienia w przypisach aby można było bardziej zgłębić się w najbardziej interesujące kwestie.

Książka napisana w formie wywiadu. Krótkie pytania/stwierdzenia i odpowiedzi podzielone na małe podrozdziały (3-4 strony). Zrozumiały język, który szybko i przyjemnie się czyta. Dodatkowo odniesienia w przypisach aby można było bardziej zgłębić się w najbardziej interesujące kwestie.

Bardzo polecam, zwłaszcza tym którzy nie czytali „Psychologii miłości”, bo tu wiedza jest w pigułce. A tym, którzy czytali też polecam, bo odświeżą sobie różne trafne uwagi, które przedstawione w formie wywiadu tworzą naprawdę user-friendly formę. :)

Bardzo polecam, zwłaszcza tym którzy nie czytali „Psychologii miłości”, bo tu wiedza jest w pigułce. A tym, którzy czytali też polecam, bo odświeżą sobie różne trafne uwagi, które przedstawione w formie wywiadu tworzą naprawdę user-friendly formę. :)

To jest dopiero alfabet :)

To jest dopiero alfabet :)

Książka przyjemnie napisana, w formie wywiadu. Czyta się dobrze i szybko.
Temat miłości przedstawiony w ciekawy sposób, poruszając różne aspekty - od wyboru partnera, przez seks, oczekiwania, po zobowiązania i krzywdy.
Mam jednak poczucie, że temat jest potraktowany powierzchownie, przedstawia wyniki badań, ale jednak nielicznych, a wypowiedzi profesora są krótkie i dość zdawkowe. Na minus dużo stereotypów i szowinizmu - kobiety wybierają mężczyzn z uwagi na pieniądze i status majątkowy, a mężczyźni lecą tylko na seks i młode kobiety... Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ta pozycja to nieudolna próba naśladowania książek profesora Vetulaniego i Marii Mazurek.

Książka przyjemnie napisana, w formie wywiadu. Czyta się dobrze i szybko.
Temat miłości przedstawiony w ciekawy sposób, poruszając różne aspekty - od wyboru partnera, przez seks, oczekiwania, po zobowiązania i krzywdy.
Mam jednak poczucie, że temat jest potraktowany powierzchownie, przedstawia wyniki badań, ale jednak nielicznych, a wypowiedzi profesora są krótkie i dość...

Czyta się tę pozycję wyśmienicie. Forma rozmowy nadaje lekkości, ale poruszany temat ma swój ciężar. Lubię te czytelnicze wyprawy, które poruszają czułe struny i zmuszają do weryfikacji swoich poglądów.

Czyta się tę pozycję wyśmienicie. Forma rozmowy nadaje lekkości, ale poruszany temat ma swój ciężar. Lubię te czytelnicze wyprawy, które poruszają czułe struny i zmuszają do weryfikacji swoich poglądów.

Uważam, że książka jest dobrze napisana, w formie wywiadu z Bogdanem Wojciszke. Wypowiedzi są oparte na badaniach, co lepiej pozwala nam zrozumieć istotę poruszanych tematów. Jako studentka psychologii, cieszę się że jest ktoś taki jak B. Wojciszke.

Uważam, że książka jest dobrze napisana, w formie wywiadu z Bogdanem Wojciszke. Wypowiedzi są oparte na badaniach, co lepiej pozwala nam zrozumieć istotę poruszanych tematów. Jako studentka psychologii, cieszę się że jest ktoś taki jak B. Wojciszke.

Uważam, że książka jest dobra. Jej atutem jest to, że wypowiedzi Bogdana Wojciszke były oparte na badaniach, dotyczyły nie tylko miłości. Dzięki temu dowiedziałam się wiele ciekawostek poza tematem, który jest w tytule książki np. co najbardziej czyni ludźmi szczęśliwych: cechy charakteru, pasja czy warunki w których żyją. Natomiast daleko mi było do formy książki- był to wywiad autorki z Bogdanem Wojciszkie. Momentami same pytania Renaty były dłuższe niż wypowiedzi profesora Wojciszke i zawierały wiele opinii, przemyśleń- zamiast konkretnych faktów/ badań.

Uważam, że książka jest dobra. Jej atutem jest to, że wypowiedzi Bogdana Wojciszke były oparte na badaniach, dotyczyły nie tylko miłości. Dzięki temu dowiedziałam się wiele ciekawostek poza tematem, który jest w tytule książki np. co najbardziej czyni ludźmi szczęśliwych: cechy charakteru, pasja czy warunki w których żyją. Natomiast daleko mi było do formy książki- był to...

Myślałam że będzie troszkę w innym stylu. Może być ,ale wiele nie wnosi.

Myślałam że będzie troszkę w innym stylu. Może być ,ale wiele nie wnosi.

Lektura obowiązkowa.

Książka jest nieco wtórna - sporo treści pojawiło się już w świetnej "Psychologii miłości" tego samego autora. Pomimo to – zdecydowanie polecam. Tym, którzy "Psychologii miłości" nie czytali ("Alfabet miłości" jest znacznie krótszy i chyba przystępniejszy),ale też tym, którzy czytali - bo i oni odnajdą sporo nowych treści.

Zwięzłość książki może być zaletą, ale może być też wadą – poruszono tu wiele wątków, które zostały tak mocno skondensowane, że ma się czasem poczucie potraktowania ich po łebkach, albo jakby ta książka była jedynie wprowadzeniem do tematu, zasygnalizowaniem czytelnikowi pewnych zjawisk.

Niestety, nie obeszło się bez paru stereotypów (choć i tak nie jest tu pod tym względem aż tak źle jak w czytanej przeze mnie niedawno "Czasem święta, czasem ladacznica"...).

Za wymienione wady odejmuję jedną gwiazdkę od oceny maksymalnej. Tak, tylko jedną, bo uważam książkę za ogromnie wartościową.

Moje dwa ulubione cytaty – dające się zastosować nie tylko w kontekście związków:
"Nie można mówić, że śniegu nie było, tylko z tego powodu, że go w tej chwili nie ma. On ewidentnie był. Pamiętamy jak się w nim tarzaliśmy. (…) To, że czegoś w tej chwili nie ma, nie znaczy, że tego nie było."
"Kogo udajesz, takim się stajesz. Udawanie kogoś dobrego ma taki skutek, że się robisz trochę lepszy."

Lektura obowiązkowa.

Książka jest nieco wtórna - sporo treści pojawiło się już w świetnej "Psychologii miłości" tego samego autora. Pomimo to – zdecydowanie polecam. Tym, którzy "Psychologii miłości" nie czytali ("Alfabet miłości" jest znacznie krótszy i chyba przystępniejszy),ale też tym, którzy czytali - bo i oni odnajdą sporo nowych treści.

Zwięzłość książki może...

Nie podoba mi się, książka miała być o miłości... jest o badaniach, naukowe pesymistyczne rozprawki o tym że w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy tacy sami, że owszem przeżywamy piękne chwile zakochując się, ale to wszystko jest spowodowane chemią w naszym mózgu, a powód jest prosty: dążymy jak zwykłe zwierzęta do reprodukcji. Plus monogamia nie istnieje.

Nie dla romantyczek. Nie dla kogoś kto chce wierzyć, że można iść przez życie z jedną osobą która odwzajemnia nasze uczucia i potrzeby.

Nie podoba mi się, książka miała być o miłości... jest o badaniach, naukowe pesymistyczne rozprawki o tym że w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy tacy sami, że owszem przeżywamy piękne chwile zakochując się, ale to wszystko jest spowodowane chemią w naszym mózgu, a powód jest prosty: dążymy jak zwykłe zwierzęta do reprodukcji. Plus monogamia nie istnieje.

Nie dla...