Można zauważyć w tej książce mnóstwo złośliwości pod adresem wielkich korporacji prawniczych, które nie wahają się uczynić niewolników ze swoich pracowników. Rządzą tam ludzie chciwi, cyniczni i bezwzględni, którym nigdy nie dość pieniędzy.
Z drugiej strony nie tylko w tej książce autor ukazuje twarz amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, w którym bogaci klienci dysponujący odpowiednią gotówką i wynajmujący drogich prawników mogą przedłużać procesy w nieskończoność, a wówczas szary człowiek prędzej umrze, niż doczeka się sprawiedliwości. Mamy w książce epizod ilustrujący, że można całymi latami zatruwać rzekę toksycznymi odpadami i truć ludzi śmiejąc się im w oczy.
W książkach Grishama amerykańskie państwo prawa jawi się być w rzeczy samej państwem prawników. Narzuca mi się nieodparta refleksja: czy i my w Polsce zmierzamy w tym samym kierunku i staniemy się wkrótce państwem prawników? A może nim już jesteśmy, zważywszy na samowolę sędziowską? Nie tylko procesy trwające po kilkanaście lat, choć sprawę niekiedy można by załatwić na pierwszej czy drugiej rozprawie, łatwe sięganie po szybkie rozstrzygnięcia przeciwko maluczkim w interesie cynicznych władców lokalnych, ale ostatnio pytania prejudycjalne wymyślane jako strajk włoski przeciwko naszemu państwu. Czy istnieją mechanizmy demokratyczne zdolne zamienić państwo prawników w państwo prawa bez sięgania do koncepcji „wszyscy won”?
Marksistowskie myślenie podważające sam sens i możliwość istnienia obiektywnej prawdy materialnej sprzyjają relatywizmowi i matactwom sądowym zamieniając proces w dyskurs, czyli proces, w którym mamy do czynienia z przemocą mataczenia, a nie z siłą argumentów prawdy. W państwie prawników procesu sądowego nie wygrywa ten, kto ma rację i jest poszkodowany realnie, tylko ten kto ma sprytniejszego, bardziej cwanego i bezwzględnego prawnika. Sprzyja temu istnienie kruczków prawnych i detali, które mogą posłużyć do odrzucenia nawet najbardziej oczywistych dowodów.
W moim subiektywnym odczuciu współczesny system sprawiedliwości jest pasożytniczy niszcząc niczym rak życie społeczne i poczucie zwykłej ludzkiej sprawiedliwości opartej na oczywistościach.
Amerykański system sprawiedliwości oparty na funkcjonowaniu przysięgłych wydaje się właściwy tylko z pozoru, gdyż ocena faktów ujawnianych w procesie sądowym spoczywa na barkach zwykłych ludzi, którzy w specyficznych sytuacjach muszą dokonać oceny spraw, o których nie mają pojęcia. Przeciętny człowiek jest istotą dość durną i ma problemy z myśleniem zgodnym z logiką formalną, zatem cyniczny spryciarz zamieniając salę sądową w teatrzyk stosunkowo łatwo może szaraczkami manipulować opierając się bardziej na ich emocjach, niż logice.
Nie mam zielonego pojęcia czy istnieje jakakolwiek jaśniejsza przyszłość i możliwość zmiany tej sytuacji, no chyba że wprowadzimy w przyszłości do systemu sprawiedliwości sztuczną inteligencję i będzie ona odporna na emocje i korupcję.
Fabuła książki bardzo mi się podoba, z barwną kancelarią w tle i prawnikiem Davidem, który po przeżyciu buntu i rezygnacji z pracy w wielkiej korporacji dołącza do naszych, momentami bardzo zabawnych, a niekiedy irytujących aż do żenady bohaterów.
Świetne wątki dotyczące korupcji i lobbingu. Skąd my to znamy?

Mam wątpliwość czy uszkodzenie układu nerwowego ołowiem może przebiegać w okolicznościach opisanych w książce w sposób tak drastyczny, gwałtownie, bez rozwijającego się powoli, długotrwałego procesu, o ile w ogóle opis medyczny przypadku jest wiarygodny. Nie znam się na tym na tyle, by to oceniać. Obawiam się jednak, że dzienna dawka ołowiu w czasach wszechobecnej benzyny zaprawianej czteroetyloołowiem w przeliczeniu na mieszkańca wdychającego spaliny powinna doprowadzić do powstania całych tabunów ołowianych zombi przy kryteriach omawianych w książce.
Im bliżej końca opowieści, tym bardziej wzrasta dramaturgia powieści.
Książkę polecam każdemu, miłośnikom Grishama w szczególności, do których sam się zaliczam.

Można zauważyć w tej książce mnóstwo złośliwości pod adresem wielkich korporacji prawniczych, które nie wahają się uczynić niewolników ze swoich pracowników. Rządzą tam ludzie chciwi, cyniczni i bezwzględni, którym nigdy nie dość pieniędzy.
Z drugiej strony nie tylko w tej książce autor ukazuje twarz amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, w którym bogaci klienci...