Od zawsze interesowałam się psychologią i lubiłam sięgać po książki o tej tematyce. Przeczytałam już całkiem sporo poradników z serii „jak zmienić swoje życie” czy „jak być szczęśliwą”, które generalnie nie wniosły nic nowego do mojej codziennej egzystencji. A jak było tym razem?
Gdy pierwszy raz usłyszałam o tej książce, nie byłam pewna, czy chcę ją przeczytać. Zaczęłam więc szukać informacji o autorce – Annie Gruszczyńskiej. Dotarłam do tego, że ma za sobą walkę z bulimią i depresją, co skłoniło mnie ostatecznie do lektury „Ja. Wersja 2.0”. Niestety, jak się szybko okazało, w tym „poradniku” nie znalazłam ani słowa na temat osobistych przeżyć autorki. A szkoda.
Najbardziej spodobał mi się pomysł na komputerową oprawę. Książka to odpowiednik smartphone`a, a rozdziały to aplikacje, które możemy zaktualizować do wersji 2.0. I jeśli chodzi o plusy, to chyba na tym koniec. Język poradnika jest prosty i przystępny, ale w moim mniemaniu również nieco irytujący. Może jestem staroświecka, ale nie potrafię znieść (w moim mniemaniu) zbyt wielu anglicyzmów w stylu „tapnąć”. W „Ja. Wersja 2,0” wszystko wydaje się zaskakująco łatwe, każda zmiana to tylko pstryknięcie palcami i… nie wiem, co o tym sądzić. Bo niekoniecznie zgadzam się z tym stwierdzeniem, chociaż to być może ja tkwię w błędzie. W każdym razie dla mnie większość porad jest tutaj zdecydowanie zbyt powierzchowna, trochę zbyt cukierkowa i pozytywna. Nie wiem, czy każdy zrozumie, o czym mówię, ale do mnie zwroty typu „Gotowa na wyzwanie? Daj się przeinstalować!” po prostu w ogóle nie trafiają. Oprócz tego, w książce nie spodobał mi się również bałagan i pomieszanie różnych dziedzin życia. Wolałabym, gdyby wszystkie rady dotyczące na przykład szczęścia, dobrych relacji czy też efektywnej komunikacji znajdowały się w jednym miejsc (najlepiej jednym rozdziale), a były nie poprzeplatane sobą nawzajem.
„Ja. Wersja 2,0” to całkiem ciekawa propozycja zmian, w której znajdziemy przydatne tricki i pomysły. Moim zdaniem brakuje jej jednak odrobiny „psychologicznego punktu widzenia”, bardziej naukowego podejścia do tematu i odrobiny harmonii i porządku, ale być może to ja miałam w stosunku do niej po prostu zbyt wysokie oczekiwania.
https://czytampierwszy.pl/

Od zawsze interesowałam się psychologią i lubiłam sięgać po książki o tej tematyce. Przeczytałam już całkiem sporo poradników z serii „jak zmienić swoje życie” czy „jak być szczęśliwą”, które generalnie nie wniosły nic nowego do mojej codziennej egzystencji. A jak było tym razem?
Gdy pierwszy raz usłyszałam o tej książce, nie byłam pewna, czy chcę ją przeczytać. Zaczęłam...