Trudno mi ocenic obiektywnie te ksiazke - po tylu pochlebnych opiniach o ksiazce i szumu, jaki zrobil sie wokol tego kaplana, moje oczekiwania byly dosc wysokie.

Niestety, styl autorki nie przypadl mi do gustu. Zbyt ciezkawy i zbyt powiesciowy, jak na biografie. Brakuje mi tu tez tla historycznego, pozwalajacemu czytelnikowi lepiej zrozumiec fakty w zyciu o. Dolindo, jakiegos spojrzenia z perspektywy czasowej (dla porownania - "Siostra Faustyna. Biografia Świętej" Ewy Czaczkowskiej, gdzie wydarzenia w zyciu Faustyny umiejscowione sa w historycznym tle, dobrze opisanym i ocenionym przez autorke). Autorka podaje duzo szczegolowych informacji, ale szerszego spojrzenia na historie brak. Zdziwilam sie, kiedy spojrzalam teraz na okladke i zobaczylam, ze autorka ma wyksztalcenie dziennikarskie. Nie czuje sie tego, czytajac te ksiazke, mialam raczej wrazenie, ze to pierwsza ksiazka autorki - amatorki. Ja osobiscie zmeczylam sie lekko tym stylem. Brakuje mi tez kalendarium zycia o. Dolindo na koncu ksiazki, gdzie szybko, jednym rzutem oka, moznaby bylo umiejscowic pewne momenty jego zycia na tle wydarzen historycznych i politycznych.

Niemniej jest to pierwsza praca tego typu i chociazby za to autorka zasluzyla na uznanie. Lista literatury, ktora sie posluzyla, tez jest spora.
Poza tym dowiedzialam sie nowych rzeczy o dzialalnosci instytucji Kosciola. Swiete Oficjum, organ odpowiedzialny za przesladowania inkwizycyjne w sredniowieczu, istnieje i funkcjonuje nadal, choc teraz nazywa sie Konkregacja Nauki Wiary. Hanba dla Kosciola, ze cos takiego nadal pracuje, bo przeciez o. Dolindo nie jest jedynym, przesladowali wielu kaplanow, ktorych pozniej ogloszono swietymi i blogoslawionymi.
Dowiedzialam sie o wiezieniach dla ksiezy, bedacych w gestii Swietego Oficjum.

Sam o. Dolindo, z jego bezgraniczna pokora i cierpliwoscia do znoszenia przesladowan ze strony ludzi i instytucji koscielnej, kloci mi sie z wypowiedziami z Ewangelii, ze bladzacych trzeba upominac. To juz lepiej pasuja mi moje swiete kobiety(sw. Teresa z Avila i Hildegarda z Bingen, ktore upominaly biskupow i in. przedstawicieli Kosciola, jezeli ci bladzili. O. Dolindo juz jako dziecko modlil sie za ojca, ktory tlukl go niemilosiernie, czasem lamal nawet kosci, a potem zamykal w ciemnej komorce - ktorez dziecko byloby do tego zdolne? No, ale ja nie mam zadatkow na swieta formatu o. Dolindo ;-). Jego gleboka wiara, taka niesamowita, zupelnie nie wloska solidnosc i terminowosc w wykonywaniu obowiazkow kaplanskich, wyplywajaca z milosci do Boga w sytuacjach, kiedy ze wzgledu na problemy zdrowotne wielu innych juz by sobie to dawno odpuscilo.

Poniewaz nie ma innych pozycji w jezyku polskim na ten temat, wiec ksiazke polecam.

Trudno mi ocenic obiektywnie te ksiazke - po tylu pochlebnych opiniach o ksiazce i szumu, jaki zrobil sie wokol tego kaplana, moje oczekiwania byly dosc wysokie.

Niestety, styl autorki nie przypadl mi do gustu. Zbyt ciezkawy i zbyt powiesciowy, jak na biografie. Brakuje mi tu tez tla historycznego, pozwalajacemu czytelnikowi lepiej zrozumiec fakty w zyciu o. Dolindo,...