Jezu, Ty się tym zajmij! o. Dolindo Ruotolo: Życie i cuda

Niezwykła książka, o niezwykłym Kapłanie. Życie i postawa księdza Dolindo są przepięknym świadectwem wiary. Niezwykle poruszająca, czasami wręcz wzbudzająca agresję wobec Jego prześladowców, opowieść o powołaniu, miłości, działalności, oddaniu i poświęceniu. To największa lekcja pokory, nie tylko dla katolików...

Niezwykła książka, o niezwykłym Kapłanie. Życie i postawa księdza Dolindo są przepięknym świadectwem wiary. Niezwykle poruszająca, czasami wręcz wzbudzająca agresję wobec Jego prześladowców, opowieść o powołaniu, miłości, działalności, oddaniu i poświęceniu. To największa lekcja pokory, nie tylko dla katolików...

Pokaż mimo to

Według mnie jest to niesłychanie wartościowa książka dla osób wierzących lub poszukujących. Doceniam jej wartość merytoryczną i przybliżenie postaci ojca Dolindo, niemniej moim zdaniem jest napisana nieco chaotycznie. Autorka skacze z tematu na temat, przeplata różne okresy życia bohatera, wtrąca anegdotki i zamiast spójnej historii, otrzymujemy trochę "groch z kapustą". Z tego względu moja ocena to sześć gwiazdek, a nie siedem.
Podkreślam, że to moje subiektywne wrażenia, przeciętnego czytelnika. Niezależnie od owych "wrażeń", polecam sięgnąć po tę lekturę, jako że historia ojca Dolindo oraz jego postawa są niewiarygodne!

Według mnie jest to niesłychanie wartościowa książka dla osób wierzących lub poszukujących. Doceniam jej wartość merytoryczną i przybliżenie postaci ojca Dolindo, niemniej moim zdaniem jest napisana nieco chaotycznie. Autorka skacze z tematu na temat, przeplata różne okresy życia bohatera, wtrąca anegdotki i zamiast spójnej historii, otrzymujemy trochę "groch z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam z przyjemnością, interesujące fakty. Napisana "lekkim piórem", polecam wszystkim, którzy chcą zbliżyć się do Boga. Jezu, Ty się tym zajmij.

Czytałam z przyjemnością, interesujące fakty. Napisana "lekkim piórem", polecam wszystkim, którzy chcą zbliżyć się do Boga. Jezu, Ty się tym zajmij.

Pokaż mimo to

Bardzo mi się książka podobała, chociaż musiała odleżeć swoje na półce. Nie za bardzo rozumiem dlaczego autorka opisywała swoje podróże np. taksówką. Być może było to do czegoś potrzebne, ja bym pominął. Mnie interesował ks. Dolindo, a nie widok lotniska.
Mam troszkę niedosyt i to chyba dobrze, bo zacząłem poszukiwać innych książek o tym kandydacie na ołtarze.

Bardzo mi się książka podobała, chociaż musiała odleżeć swoje na półce. Nie za bardzo rozumiem dlaczego autorka opisywała swoje podróże np. taksówką. Być może było to do czegoś potrzebne, ja bym pominął. Mnie interesował ks. Dolindo, a nie widok lotniska.
Mam troszkę niedosyt i to chyba dobrze, bo zacząłem poszukiwać innych książek o tym kandydacie na ołtarze.

Pokaż mimo to

Genialna książka o życiu i działalności księdza Dolindo Ruotolo. Książka ta bardzo mi pomogła w bardzo trudnym okresie swojego życia w zaakceptowaniu cierpienia które mi w życiu towarzyszy.

W rzeczywistości najpierw się buntowałem, nie akceptowałem tego cierpienia jednak patrząc na życie księdza Dolindo widzę że uciekanie od cierpienia jest drogą która przysparza jeszcze więcej cierpienia.

Ksiądz Dolindo swoim życiem pokazał jak powinno się podchodzić do cierpienia oraz życia w ogóle. Z tej książki można naprawdę czerpać nadzieję i siłę do przezwyciężenia cierpienia.

Genialna książka o życiu i działalności księdza Dolindo Ruotolo. Książka ta bardzo mi pomogła w bardzo trudnym okresie swojego życia w zaakceptowaniu cierpienia które mi w życiu towarzyszy.

W rzeczywistości najpierw się buntowałem, nie akceptowałem tego cierpienia jednak patrząc na życie księdza Dolindo widzę że uciekanie od cierpienia jest drogą która przysparza jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę tę czytałam bardzo długo. Nie potrafiłam do niej przysiąść i zrobić z nią porządek w kilka dni.
Ta bogata biografia Ojca Dolindo jest z jednej strony bardzo interesująca, niezwykła (jakżeby inaczej skoro opowiada o tak wspaniałym Kapłanie), ale z drugiej bolesna i trudna.
Towarzyszymy Ojcu Dolindo przez cale jego życie - od narodzin, poprzez niezbyt radosne lata dzieciństwa aż po nierówną i wyboistą drogę kapłaństwa.
Niektóre momenty okazały się dla mnie nużące. Nigdy dotąd nie czytałam książki, która byłaby tak bogata w pojęcia teologiczne, a te fragmenty w których historia łączyła się właśnie z teologicznymi zawiłościami były ciężkie do przejścia.
Jednak udało się książkę przeczytać i jestem z siebie dumna. Poznałam cudowną postać Ojca Dolindo, jego pokorę, miłość do kapłaństwa i Kościoła, od którego niestety doznał wielu krzywd. On jednak nigdy się nie skarżył i kochał tych, którzy źle mu życzyli, bo w pełni ufał Matce Bożej i oddał swe życie Jezusowi.

Książkę tę czytałam bardzo długo. Nie potrafiłam do niej przysiąść i zrobić z nią porządek w kilka dni.
Ta bogata biografia Ojca Dolindo jest z jednej strony bardzo interesująca, niezwykła (jakżeby inaczej skoro opowiada o tak wspaniałym Kapłanie), ale z drugiej bolesna i trudna.
Towarzyszymy Ojcu Dolindo przez cale jego życie - od narodzin, poprzez niezbyt radosne lata...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość ciekawa biografia. Na pewno warto ją przeczytać, jeśli jest się wierzącym.

Dość ciekawa biografia. Na pewno warto ją przeczytać, jeśli jest się wierzącym.

Pokaż mimo to

Zasadniczo dzieje się tak, że biografie pisze się o osobistościach zasłużonych w historii, o nieprzecenionych społecznikach lub o gwiazdach estrady czy ekranu. Pewnie zakrawa to na stereotyp, bo przecież w ostatnim co najmniej dziesięcioleciu powstało także wiele pozycji tego typu odnośnie do sportowców. Niemniej jednak nie zmienia to faktu, że nader rzadko można natrafić na życiorys kogoś, kto nie zapisał się tzw. złotymi zgłoskami w czasie swojego życia na ziemi. Albo raczej kogoś, kto właśnie zapisał się, ale w specyficzny sposób, tj. taki, który niekoniecznie nazwalibyśmy tym o powszechnym zasięgu. Nie sposób bowiem nie zadać pytania, kto w Polsce posiadał jakąkolwiek wiedzę na temat ojca Dolindo Ruotolo, neapolitańskiego duchownego, żyjącego w latach 1882 – 1970, zanim nie powstała książka Joanny Bątkiewicz – Brożek? Sądzę, że prawie nikt. Tymczasem nie da się ukryć, że pozycja tejże zatytułowana „Jezu, Ty się tym zajmij! O. Dolindo Ruotolo. Życie i cuda” okazała się strzałem w dziesiątkę, jako że jej poczytność zapewne przekroczyła to, czego spodziewała się sama autorka. Sam przyznam, że w pewnym momencie, gdyż książkę tę przeczytałem stosunkowo późno w relacji do czasu, w którym była popularna, nieco irytowało mnie, że wielu moich znajomych wręcz obnosi się z faktem pochłaniania tej lektury, stając się tym samym jej żywą reklamą. Koniec końców dopadło jednak i mnie. I dobrze, bo to zmieniło mojej postrzeganie literatury faktograficznej, żeby nie powiedzieć hagiograficznej, w ogóle. Bo ojciec Dolindo rzeczywiście zapisał się rzeczonymi zgłoskami i to tymi o najjaśniejszym blasku.
Stwierdzam zatem jednoznacznie, że naprawdę warto poświęcić czas, aby zgłębić szczegóły życia tego włoskiego kapłana, bo naprawdę było szczególne. Miedzy innymi dlatego, że nie było łatwe, wręcz „nastawione” na permanentną drogę pod górę i to właściwie od samego początku. Sytuacja rodzinna ojca Dolindo nie należała bowiem do tych najbardziej sielankowych. Ubóstwo, ojciec tyran, liczne rodzeństwo sprawiły, że Ruotolo często pozostawiany sam sobie niejednokrotnie, już jako dziecko, przymierał z głodu. Jedyną ostoją była matka, która mimo wszystko i tak pozostawała w cieniu ojca a i w chwili prawdziwego egzaminu z macierzyństwa też zawiodła. W czasach seminaryjnych wszystkie te braki dały o sobie znać ze zdwojoną siłą, m. in. w skrajnej niedyspozycji intelektualnej. Na domiar złego neapolitańczyk nie cieszył się przychylnością ani przełożonych ani kolegów, z którymi studiował. Wszystko to spowodowało, że ukończenie seminarium graniczyło w jego przypadku w zasadzie z cudem. Nie lepiej działo się już po święceniach. Dzieje kapłaństwa ojca Dolindo to, można by rzec, pasmo prześladowań, niezrozumienia, oskarżeń i pogardy. Dość wspomnieć o nieustannej konieczności stawiania się przed trybunałem Świętego Oficjum. Wszystko to wymagało od niego niezwykłych pokładów pokory i uniżenia, aby mógł przetrwać i udowodnić, że Kościół i kapłaństwo Chrystusowe stanowiły dla niego zawsze najwyższą wartość .
Joanna Bątkiewicz – Brożek snuje opowieść dość sentymentalną, choć niepozbawioną humoru. Opowiada o życiu ojca Dolindo w sposób kontekstowy. Nie brakuje bowiem w tej książce kwestii historycznych, obyczajowych, związanych z kulturą i tradycjami Włoch, zwłaszcza tych, które panują w regionie Kampania. Okrasza tę, bądź co bądź, pełną nadziei historię licznymi makaronizmami, dzięki czemu tym bardziej czuje się klimat tego, o czym się czyta. Właściwie można by powiedzieć, że ta książka to swego rodzaju podróż do Neapolu połączona z ekskursami do Rzymu i w rejony Apulii, jako że Brożek nie pomija w swojej opowieści tak bardzo istotnego przecież spotkania Ruotolo z ojcem Pio, który wydał o nim najlepsze świadectwo, odsyłając, a wręcz wyganiając wszystkie osoby przybywającego do niego z Neapolu i innych części Kampanii. Mówił do nich: „W trudnych sprawach idźcie do ojca Dolindo! To święty kapłan!”

Zasadniczo dzieje się tak, że biografie pisze się o osobistościach zasłużonych w historii, o nieprzecenionych społecznikach lub o gwiazdach estrady czy ekranu. Pewnie zakrawa to na stereotyp, bo przecież w ostatnim co najmniej dziesięcioleciu powstało także wiele pozycji tego typu odnośnie do sportowców. Niemniej jednak nie zmienia to faktu, że nader rzadko można natrafić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o dobry, pięknym człowieku. Aż chce się być świętym

Książka o dobry, pięknym człowieku. Aż chce się być świętym

Pokaż mimo to

Postać ojca Dolino Ruotolo jest wyjątkowa. Był pokorny do granic heroizmu. Myślę, że trudno opisać taką postać słowami, stąd też i książka, choć piękna i potrzebna to jednak jakoś…niedoskonała.

Postać ojca Dolino Ruotolo jest wyjątkowa. Był pokorny do granic heroizmu. Myślę, że trudno opisać taką postać słowami, stąd też i książka, choć piękna i potrzebna to jednak jakoś…niedoskonała.

Pokaż mimo to