"Burka miłości" jest książką opartą na faktach. Opisane jest w niej życie w Afganistanie młodej Hiszpanki, Marii. Kraj ten znany dzięki wszechobecnej wojnie jest jednym z najniebezpieczniejszych, najuboższych i najmniej tolerancyjnym w stosunku do kobiet państwem świata. Co zatem robi tam nieco ponad dwudziestoletnia dziewczyna? Otóż jedzie tam z własnego wyboru za ukochanym mężem Nasradem, Afgańczykiem i muzułmaninem, ponieważ nie może bez niego żyć. Powodem ich wyjazdu jest ciężki stan teścia Marii. To, że Nasrad jest jej niezbędny do życia jak tlen czy woda możemy się przekonać wielokrotnie. Całe szczęście nie ma on stereotypowego charakteru mężczyzny z Bliskiego Wschodu. Takiego męża ze świecą szukać. I tu mogę powiedzieć, że Maria, mimo wszystko, ma naprawdę dużo szczęścia. Udaje się jej prowadzić w miarę normalne życie w tak nieprzyjaznym kraju mimo licznych przeciwności losu. Ale, według mnie, ma ona więcej szczęścia niż rozumu. Przynajmniej ja, za żadną cenę, nie pojechałabym do Afganistanu (sama lub z rodziną, jak robi to Maria) z własnej, nieprzymuszonej woli. Przed wyjazdem zapoznałabym się z kulturą tego kraju. Na pewno, nie wzięłabym, jako bagażu, obcisłych jeansów czy mini. Mimo wszystko było mi jej szkoda. Naprawdę współczułam tej dziewczynie.
"Burkę miłości" czyta się niemal jednym tchem. Nie można się oderwać od lektury za sprawą chęci poznania dalszych losów Marii i czy uda się jej rodzinie wydostać z Afganistanu. Przez rozrywkę dowiadujemy się o sytuacji kobiet w tym azjatyckim kraju.

"Burka miłości" jest książką opartą na faktach. Opisane jest w niej życie w Afganistanie młodej Hiszpanki, Marii. Kraj ten znany dzięki wszechobecnej wojnie jest jednym z najniebezpieczniejszych, najuboższych i najmniej tolerancyjnym w stosunku do kobiet państwem świata. Co zatem robi tam nieco ponad dwudziestoletnia dziewczyna? Otóż jedzie tam z własnego wyboru za...