Massaraksz! Potworna wizja okrutnego i złego świata. Wizje prezentowane nam przez braci Strugackich są naprawdę przerażające i przytłaczająca, no ale właśnie tacy są ludzie, okrutni i brutalni, nasze atawistyczne głęboko ukryte odruchy sprawiają, że nigdy nie dosięgniemy gwiazd, jeśli się nie zmienimy. Wracając do samej powieść to jest ona mimo poruszanych tematów napisana z pewną dozą humoru i jak dla mnie nie jest to zbyt dobre. Momentami akcja, która się rozgrywa jest na tyle okropna, że sposób prowadzenia w ten sposób narracji, jest absolutnie nie na miejscu i bardzo przeszkadza w odbiorze. Strugaccy mają taką manierę pisania w stylu "zabili go i uciekł, i w sumie nic się przecież nie stało" a przecież cholera się stało! No ale to moje odczucia, przeszkadza mi ten niefrasobliwy sposób opisu zajść. Nie pozwalają się wzruszyć nawet jak dzieje się coś mega złego, właśnie przez sposób prowadzenia opowieści, przez ten humor i wycofanie w opisach. Dodatkowo stosują trik wykorzystywany w dosyć kiepskich gatunkowo przygodówkach, tzn: akurat bohater spotyka tego kogo ma spotkać, albo nagle autorzy przeskakują kajś nie tłumacząc nic. Ogólnie powieść jest poprowadzina bardzo dobrze, autorzy nie odkrywają wszystkich kart od razu, tylko powoli prowadzę czytelnika.. I mimo, że o wiele prędzej przed Maksymem domyśliłam się roli Wędrówce, to udało się autorom zaskoczyć mnie momentami i zdezorientować ( a to w książkach lubię). Reasumując dobra powieść z ważnym przekazem, czyta się gładko. Ruscy umieją pisać Sf.

Massaraksz! Potworna wizja okrutnego i złego świata. Wizje prezentowane nam przez braci Strugackich są naprawdę przerażające i przytłaczająca, no ale właśnie tacy są ludzie, okrutni i brutalni, nasze atawistyczne głęboko ukryte odruchy sprawiają, że nigdy nie dosięgniemy gwiazd, jeśli się nie zmienimy. Wracając do samej powieść to jest ona mimo poruszanych tematów napisana...