Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, Geną Showalter. Nie wiedziałam kompletnie, czy jej styl przypadnie mi do gustu, czy też nie bardzo. Jednakże bardzo się cieszę, bo okazało się, że z drobnymi przeszkodami, polubiłam się z jej piórem. Drobne przeszkody? Tak. Na samym początku miałam problem z wkręceniem się w powieść. Musiałam po kilka razy czytać to samo, by zrozumieć co czytam. Zdaje sobie sprawę, że może to być efekt przemęczenia czy stresu, jaki towarzyszy mi już od czasu grubo przed maturami. Mimo wszystko, po kilkudziesięciu stronach, jak już się wkręciłam - czytałam bez jakichkolwiek przeszkód. Muszę wspomnieć, że styl autorki jest przystępny, lekki i nie z wysokiej półki. Autorka wręcz posługuje się często kolokwializmami, stylem potoczny, który wyraźnie widać w powieści. Jestem przekonana, że nie będziecie mieć blokad w czytaniu tej lektury. No chyba, że na początku, tak jak ja. Ale to już zależy również od tego, jak podchodzicie do tej książki. Jak na pierwsze spotkanie z pisarką jestem zadowolona. Mam nadzieję, że i Wy będziecie. :)


Akcja tutaj jest, na ten aspekt poskarżyć się również nie możemy, Cieszę się, bo dzięki temu nie miałam czasu na nudę. Mogłam podążać za bohaterami, chwilami musiałam za nimi biec by nadążyć za tym, co się działo.

Emocje były głównie odczuwalne między bohaterami, ale nie było ich przesadnie dużo. Jestem zadowolona, że jednak się pojawiły, a nie spodziewałam się ich. Miłe zaskoczenie.

Jest to świat fantasy, coś niemożliwego, jak strzałki czy inne sprzęty, przepowiednie - ten magiczny świat w wydaniu Showalter przypadł mi do gustu. A jak wiecie, ciężko jest sprostać moim skromnym wymaganiom - bo nie siedzę ciągle w rejonie fantasy.

Spodobała mi się również sama forma książki - nie tylko same rozdziały, ale i fragmenty maili. To również fajny środek, który urozmaica całość.

No i oczywiście dodatkowy, największy atut - podzielenie świata przedstawionego na dwa. Trojki i Miriada - światy walczące ze sobą, ale i chwilami współpracujące. Ludzie różni, kierujący się innymi zasadami... To jest dość ciekawy i fajny zabieg, dzięki czemu czyta się z rosnącą ciekawością.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, Geną Showalter. Nie wiedziałam kompletnie, czy jej styl przypadnie mi do gustu, czy też nie bardzo. Jednakże bardzo się cieszę, bo okazało się, że z drobnymi przeszkodami, polubiłam się z jej piórem. Drobne przeszkody? Tak. Na samym początku miałam problem z wkręceniem się w powieść. Musiałam po kilka razy czytać to samo, by...