Blokowiska mają to do siebie, że czasami jednoczą, innym razem dzielą, a jeszcze innym pozwalają nawiązać niezwykłe znajomości, przeżyć nieprawdopodobne przygody. Mietek mieszka na osiedlu wybudowanym za Gierka. Nie jest jednak jedynym nastolatkiem. Spora grupka chłopców interesuje się piłką nożną. W ten sposób tworzą się dwie trzyosobowe drużyny z Mietkiem-sędzią i trenerem na czele. Codzienne granie stanowi ich główną rozrywkę i podstawę do rywalizacji. Jedni chłopcy uważają, że lepsza jest Barca, a drudzy uwielbiają Real. Z tego powody grają zacięcie, aby udowodnić swoją rację.
Równolegle do boiskowych rozgrywek toczy się tajemnicza akcja w piwnicach bloku, w którym mieszka Mietek: dochodzą stamtąd dziwne odgłosy, krzyki, szurania. Chłopcy boją się tam schodzić w obawie przed duchami. Pewnego dnia przez piwniczne okno dostrzegają kogoś chodzącego z latarką. Kiedy jednak sprawdzają piwnicę jest ona całkowicie pusta. Czyżby faktycznie duchy opanowały podziemia bloku? A może piwnica skrywa tajemnice właściciela mieszkania numer dziesięć. Mężczyzna zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w czasie PRL. Do tego jego M3 było tak naprawdę M6, czyli apartamentem dla ówczesnych szych.
Jakby tych tajemnic było mało zrzędliwy staruszek pokrzykuje na chłopców, aby wzięli się w garść i lepiej grali zamiast się mazgaić. Chłopcy czują się szpiegowani przez starszego pana. Czy i jego zagadkę uda im się rozwiązać? Co może mieć wspólnego babcia Mietka z zrzędliwym panem Kaziem, mieszkaniem numer dziesięć i piwnicami oraz rozgrywkami piłki nożnej dla młodzieży? Przekonajcie się sami.
„Mietek, drużyna i piwnica, której nie ma” Marty H. Milewskiej to piękna opowieść o ludzkich tragediach, sile współpracy, wzajemnej pomocy, niepełnosprawności, przekonaniu, że nie wolno ufać pozorom. Szare nudne bloki skrywają nie jedną tajemnicę do rozwiązania, mają bogatą historię, a biedne chłopaki z osiedla mogą mieć lepszego trenera uczniowie elitarnej, prywatnej szkoły. Do tego tajną bronią drużyny może być… dziewczyna, od której w dużym stopniu będą zależały wygrane. Poza tym na boisku przydadzą im się umiejętności migania i to nie piłką, ale posługiwania się językiem miganym.
Pisarka pięknie wprowadza dzieci i młodzież w świat problemów dorosłych, ich wyborów, ścierania się z czasami kapryśnym losem, który potrafi zaskoczyć w chwili największej sławy, wpływu decyzji dziadków na losy wnuków oraz niepełnosprawności, która nie czyni człowieka gorszym, ale zmusza do poszukiwania innych rozwiązań, intensywniejszej nauki. Nie zabraknie też tematu dyskryminacji: doskonale grająca w piłkę nożną Amelkę nikt w Polsce nie chce w swojej drużynie, ponieważ wszyscy są przekonani, że dziewczyny grają kiesko. Mimo wieloletniego treningu w niemieckich drużynach żeńskich, doskonałej kondycji, zaangażowania spychana jest na dalszy plan. Dziewczynka jednak potrafi zawalczyć o swoje. Kiedy tylko nadarza się sytuacja podstępnie zmusza osiedlowych kolegów do przyjęcia jej do drużyny. Fabuła dla starszych i doświadczonych czytelników przewidywalna, ale dla młodszych interesująca i pozwalająca na poruszenie wielu ważnych tematów: od wdowieństwa, przez niepełnosprawność, samotne rodzicielstwo, nieobecność rodziców, po niepełnosprawność.
Książkę wzbogacono interesującymi szkicami pisarki, a bardzo dobrze zszyte strony oprawiono w solidną okładkę, przez co książka ma nie tylko interesującą treść, ale przyciąga też uwagę wizualnie.
Książkę polecam miłośnikom piłki nożnej oraz osobom poszukującym lektur o niepełnosprawności, wykluczeniu, uprzedzeniach płciowych czy jakiejkolwiek dyskryminacji. Wielkim plusem jest żywy, prosty język. Książkę doskonale czyta się na głos.

Blokowiska mają to do siebie, że czasami jednoczą, innym razem dzielą, a jeszcze innym pozwalają nawiązać niezwykłe znajomości, przeżyć nieprawdopodobne przygody. Mietek mieszka na osiedlu wybudowanym za Gierka. Nie jest jednak jedynym nastolatkiem. Spora grupka chłopców interesuje się piłką nożną. W ten sposób tworzą się dwie trzyosobowe drużyny z Mietkiem-sędzią i...