"Powrót" to moje drugie podejście do poezji Krzysztofa Hoffmana. Pomimo moich dobrych myśli i próbie życzliwego odczytania tego tomu, wiersze nie pozostawiły głębszego śladu w mojej psychice, nie sprawiły, bym się nimi głębiej przejął. Trzeba tu zaznaczyć, że to nie są złe wiersze, może po prostu bardzo delikatne i dyskretne w swej wymowie. Nieraz zdarzają Ciężko dopatrzyć się jakiegoś zamysłu kompozycyjnego całości, ale może to wina pobieżnej lektury? Nieraz trafiają się interesujące miejsca, jak np. utwór "Dongen", którego fragment kojarzy mi się z "Czułością" Norwida: "Zaskakujący / obraz Keesa van Dongena // błahy – / jak gałązka bzu białego w rękach kawalera / w błękitnej bluzie."
Tak więc pomimo mojego obojętnego wrażenia proponuję ten tom osobom lubiącym takie estetyki jak z jednej strony dobitność Norwida, a z drugiej powabność i lakoniczność haiku. Może akurat ktoś wniknie głębiej pod powierzchnię tekstu?

"Powrót" to moje drugie podejście do poezji Krzysztofa Hoffmana. Pomimo moich dobrych myśli i próbie życzliwego odczytania tego tomu, wiersze nie pozostawiły głębszego śladu w mojej psychice, nie sprawiły, bym się nimi głębiej przejął. Trzeba tu zaznaczyć, że to nie są złe wiersze, może po prostu bardzo delikatne i dyskretne w swej wymowie. Nieraz zdarzają Ciężko dopatrzyć...