Salon Odrzuconych- to wernisaż odrzuconych artystów z 1863r, który odtąd co roku sie powtarzał. Klimat belle epoque to coś, co lubię, dlatego sięgnęłam po tę pozycję. Niestety miałam zbyt wielkie oczekiwania co do treści, problematyki i bohaterów. Powieść jest niestety tylko dobra, ale i tak zapada w pamięć.
Rodzina Savaray pozostaje w Paryżu mimo wojny francusko-pruskiej. Colette i August mają tylko jedno dziecko, czyli Aimee (kilkoro zmarło przedwcześnie) i przygarniają chłopca o imieniu Henri.
Małżeństwo rodziców trudno nazwać wzorowym, bo Colette szuka pocieszenia u przygodnych kochanków.
Utalentowany Henri ma już dwadzieścia lat, gdy w pewnym momencie znika. Niepocieszona utratą towarzysza zabaw, a także skrycie kochająca się w nim Aimee, pragnie przeprowadzić włąsne dochodzenie, co się z nim stało. Po jego odejściu matka zachodzi w ciążę i rodzi małęgo Jacquesa. Aimee tymczasem doskonali swój warsztat malarski.
Wsiąka w artystyczną bohemą tamtych czasów, nawiązuje znajomość z Eduardem Manetem. Pragnie, by uczył ją rysunku, nowatorskiego podejścia do malarstwa, ale zaczyna od pozowania mu. Henri odnajduje się, maluje nawet portret przyjaciółki Aimee, Leonie. Co wtedy zaszło gdy opuścił ich dom? Rodzinne tajemnice i szokujące sekrety wyjdą na jaw, a prawda, jaką funduje nam pisarka może zaszokować.
Aimee chce odrodzenia więzi, zwłaszcza że HEnri z pamięci namalował jej doskonałą podobiznę.
Typowe wątki to wzajemne przenikanie się sztuki i rzeczywistości, głód wiedzy, pragnienie zdobycia umiejętności, głód rozwijania kobiecości. Obowiazkowy romans z malarzem, fascynacja drapieżnym, zmysłowym i męskim Eduardem. Ciekawym nowum jest postać Colette, niezbyt bogobojnej kobiety, nieustannie podążąjącej za niszczącymi ją popędami. Jej zmysłowość przekracza tabu, każe jej zlekceważyć zasady moralne, to ona uwiodła Henriego, a Jacques to jego syn. Gdy prawda wychodzi na jaw, w furii Auguste zabiera chłopca matce i dostarcza Henriemu. Geny matki odzywają się w Aimee, bo jest ona brzemienna za spawa malarza. Wściekły ojciec wyrzuca ją z domu, ale wsparcia udziela jej babka i wysyła do Anglii z Leonie i Jjacquesem. Henri ożenił się z Leonie, tworzą z Jacquesem całkiem udaną rodzinę. Aimee rodzi Jeanne i oddaje ja rodzinie Henriego.
Czyżby ojciec Henriego był mordercą włąsnej żony? W każdym razie Henri staje się całkiem majętnym człowiekiem gdy walczy o swój spadek. Matka kochała innego, pana Emseya, nawet napisała mu wiersz, a potem znaleziono jej zwłoki.
Aimee musi zmierzyć się z pustką po przyjaźni z Henrim, wraca do domu, by odkryć, że matka zmarła rozpaczając po utracie Jacquesa. tajemnice, tajemnice, wszędzie tajemnice determinujące życie bohaterów.
Pełna namiętności, mrocznych uczuć, zbytnich ambicji powieść o wielkiej sztuce, jej wpływie na życie, o życiu w zgodzie z samym sobą, kosztownych wyborach własnej drogi okupionych stratą najbliższych osób.

Salon Odrzuconych- to wernisaż odrzuconych artystów z 1863r, który odtąd co roku sie powtarzał. Klimat belle epoque to coś, co lubię, dlatego sięgnęłam po tę pozycję. Niestety miałam zbyt wielkie oczekiwania co do treści, problematyki i bohaterów. Powieść jest niestety tylko dobra, ale i tak zapada w pamięć.
Rodzina Savaray pozostaje w Paryżu mimo wojny francusko-pruskiej....